مهدیه جباری: فدراسیون بی پول است و کفاشیان خیلی صریح این جمله را می گوید. او که پس از جام جهانی فوتبال چالش بزرگی پیش رو خواهد داشت برای همین امروز ش مانده است. کفاشیان طولانی مدت ترین رئیس ادوار فوتبال ایران که حالا اواسط ششمین سال ریاستش را پشت سر می گذارد ، می گوید این بار بنایش بر رسیدن به استقلال است. می خواهد دست فدراسیون در جیب خودش باشد . ادبیاتش باز ادبیات تهدید است اما تهدید نرم!
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین ؛ وزارت ورزش به عکس وعده ای که داده بود و به رغم همه تلاش هایی که کرده ، نتوانسته پولی برای تیم ملی جور کند. اگرچه وزارت و فدراسیون با همه اختلاف نظرهایی که درباره فوتبال با یکدیگر دارند ، بنای شان مسالمت و دوستی و امید بخشی تا پایان جام جهانی است اما دولت در شرایطی نیست که بتواند 10 میلیارد هزینه ای را که اردوهای تیم ملی نیاز دارد ، تامین کند. 5 میلیارد پول اسپانسرینگ در کمتر از چند ساعت تمام شد و باز شرایط کفاشیان بحرانی است. حالا برای اردوی بعد از آفریقای جنوبی کاسه چه کنم در دست دارد و پاسخ عجیب وزیر اقتصاد به ورزشی ها پاک برنامه اش را به هم ریخته است:« ما خودمان شرایط بدتری داریم. پولی نیست که به فوتبال بدهیم.»
و همه این اتفاقات در شرایطی است که لیگ برتر فوتبال و دو دسته پایین تر آن بر اساس آمار رسمی در وزارت ورزش گردش مالی حیرت انگیزی داشته است. رقم هزار و دویست میلیارد تومان. پول هایی که در چرخه باشگاهی میان بازیکنان ، مربیان ، مدیران و البته دلالان محترم دست به دست شده اند و فدراسیون فوتبال برای تامین بودجه 40 میلیاردی اش در یک سال ، به چه کنم افتاده است چون تمام پولی که آنها جذب کردند رقمی نزدیک به 15 میلیارد تومان بوده است. لیگی که بیش از 80 درصد گردش مالی اش را از بودجه دولتی یا شرکت های منتسب به دولت تامین می کند بیش از 250 برابر متولی فوتبال درآمد دارد. گردش مالی آن برابر با رقم بودجه مصوب برای کل ورزش در سال گذشته است. رقمی که البته تنها 30 درصد آن برای وزارت ورزش محقق شده است و آورده اش این است که مجید جلالی می گوید:« من یک آمار به شما می دهم تا خودتان قضاوت کنید. از کل بازیکنان لیگ تنها 15 درصد بوده اند که در تیم های شان بیشتر از 75 درصد بازی ها را حاضر بوده اند. بالای 50 درصد بازیکنانی که در لیگ مان داریم حتی کمتر از 10 درصد زمان بازی ها را در زمین حضور دارند.»
و حالا روی جالب تر ماجرا این است؛ روایتی از محمد دادکان که از مدیر یک تیم صنعتی شنیده است. مدیری که چند ماه پیش برکنار شد. او در این باره به خبرآنلاین می گوید:« یک بازیکنی می آید به تیمی که من خیلی دوستش داشتم . قرارداد این بازیکن با تیم شهرستانی 250 میلیون بوده اما برای ذخیره شدن در تیم محبوب تهرانی به او 950 میلیون پیشنهاد می دهند. آن بازیکن رفته پیش مدیرش و این حرف را زده و گفته دلت می آید من از این پول بگذرم؟»
این یعنی گردش دلالیسم فوتبال. بازیکنانی که در لیگ این قدر آورده دارند و پول هایی که مثل آب خوردن در تشت فوتبال شسته می شوند و فرو می ریزند. سهم فوتبال که تجلی اصلی اش باید در فوتبال ملی ، رده های پایه و آوردگاه های بزرگ چون جام جهانی باشد چیست؟ کفاشیان می گوید:« هیچ. فعلا که پول نداریم. پول که نباشد اصلا فوتبال ایران به مربی در اندازه های کروش احتیاجی ندارد. ما خیلی از برنامه های مان مانده اند اما توانم انجام شان را نداریم. باید حق فوتبال را بگیریم. فعلا که شرایط خوبی نداریم. البته آقای نوبخت به ما قول دادند که پول برای تیم ملی می رسد و ما روی حرف ایشان حساب کردیم.»
4141
نظر شما