الکل گندم همچنان قربانی میگیرد و کبدها را از کار می‌اندازد، با این وجود بصورت قانونی در سوپرمارکت‌ها و داروخانه‌ها به فروش میرسد. دستگاه‌های متولی چشمان خود را بر این واقعیت بسته و آنهایی که باید عمل کنند تنها سکوت کرده‌اند.
روزهای پایانی سال 91 در نشست خبری رئیس پلیس تهران بزرگ خبرنگاری از سردار ساجدی نیا در مورد فروش الکل گندم سوال کرد که در مقابل فرمانده انتظامی تهران بزرگ تنها سکوت کرد و عده‌ای از اطرافیان وی نیز نسبت به این موضوع اظهار بی اطلاعی کرده و حتی فروش الکل را تکذیب کردند.
سوال خبرنگار سبب شد تا به دنبال جواب سوال به سوپرمارکت‌های شهر سری بزنم. زمانی که وارد اولین سوپرمارکت شدم روبه فروشنده کردم و گفتم: «آقا الکل دارید؟». فروشنده که ریشهای سفیدی داشت بدون گفتن کلمه «بله» از قفسه های پشت سرش بطری را روی پیشخوان قرار داد.
نگاهی به شیشه انداختم. رنگ مایع درونش زرد بود. بر روی آن نوشته شده بود «الکل صنعتی». رو به فروشنده کردم و گفتم: «نه آقا! الکل صنعتی نمیخوام». چشم غره ای رفت و با عتاب گفت :«نداریم».
پیش خودم فکر کردم که شاید آن خبرنگار دچار اشتباه شده و فروش الکل صحت نداشته باشد.
در این خیال به سوپرمارکتی دیگر وارد شدم. از فروشنده طلب الکل کردم و جوابی که شنیدم، آن خیال را باطل کرد. فروشنده گفت: «صنعتی یا گندم؟». بلافاصله جواب دادم «گندم». فروشنده به نزدیک یکی از قفسه ها رفت و بطری پلاستیکی به دست گرفت، و آن را روی پیشخوان قرار داد.
نگاهی به بطری انداختم روی آن نوشته بود «الکل گندم». از فروشنده در مورد این الکل پرسیدم و نحوه خرید و فروش آن، گفت: «مشکلی نداریم، کاملا قانونیه و تا حالا کسی به ما در مورد فروش آن تذکر نداده. مشتری هم جوانان هستند، فروش خوبی هم دارد».
23231
نظر شما