خلیج فارس

هنوز هم متأسفانه، برخی، حرف درست را به درستی نمی زنند. و تیترهایی که انتخاب می کنند، به نظر درست نیست. (اینجا) و همه می دانیم که دفاعِ بد، دفاع نیست.

پارسال، (اینجا) نوشته شد؛ امسال هم ضرورت دیده شد که همان مطلب، بازگو شود.

اساساً نگارنده یر این باور است که خلیج فارس، خلیج فارس است؛ نه کم و نه زیاد!

به نظر می رسد نه فقط اصل حفظ منافع ملی و ضرورت رعایت امنیت ملی، ایجاب می کند که بی هیچ کم و کاستی یا اضافه و علاوه ای، همه جا و در هر نوشته و نامه ای و در هر کنفرانس و همایشی، بایستی فقط و فقط گفت: "خلیج فارس"؛ بلکه رعایت اصول ادبی در زبان شیرین فارسی، این ضرورت را می رساند که هیچ گاه بین صفت و موصوف یا مضاف و مضاف الیه، نه با کلمه ای و حتی با حرفی، فاصله ای ولو کمترین نیندازیم و فقط بگوییم و بنویسیم: "خلیج فارس"

نه به خود اجازه دهیم که اول یا آخر یا وسط این واژگان وصف ناپذیر، حرف و کلمه‌ای بیفزاییم و نه - در عالم واقع - به دیگران، اجازت دهیم که بی اجازت ما، بر آن و در آن، قدم نهند.

همه می دانیم که در لغتنامه دهخدا تصریح دارد که نام آن از قدیم بین اعراب "بحرالفارس" نام داشته و در مآخذ اسلامی نیز بدین نام آمده است و در نوشته های غربی آن پرسیکوس سینوس ( persicussinus ) یا پرسیکوم ماره ( persicum mare) آمده. (ر.ک.: صفحه 9935 ذیل واژه "خلیج فارس"، جلد هفتم «خدیجه-دودیه‌»، لغتنامه دهخدا، مؤسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران، چاپ دوم از دوره جدید، 1377)

از هر دیدگاه، جامع به نظر می رسد که اگر - در قالب بخشنامه و دستورالعمل و یا حتی با وضع قانون - توصیه شود حتی در لفظ و سخنرانی ها و همایش ها و خصوصاً نامه نگاری ها و مکاتبات اداری و سازمانی و به ویژه مکاتبات بین المللی، فقط از عبارت "خلیج فارس" استفاده شود ولاغیر. چرا که در این وانفسای سودجویی ها و فرصت طلبی های برخاسته از آثار عملکرد دشمنان، با هجمه ی القاهای خبری و تأثیرپذیری جهانیان، مخدوش ساختنِ واژه ی "خلیج فارس" با الفاظی همچون همیشه* و مانند آن، به صلاح و مفید فایده و تحصیل نتیجه نیست. زیرا وقتی که خود، اجازه دهیم این واژه ی مهم و معتبر بین المللی، خدشه پذیر شود، از دیگرانِ فرصت طلب چه انتظار می رود!؟

پس، بهتر است که هر جا سخن از "خلیج فارس" به میان می آید، فقط و فقط از واژه ی ترکیبی "خلیج فارس" استفاده شود تا هر چه غیر آن را دروغ بزرگ بدانیم و این باور ملی را به آن طرف مرزهای آبی و خاکی هم به خوبی، بگسترانیم و افکار عمومی جهانیان را در این جهت تقویت کنیم.

..................................

*. توضیح این که وقتی از واژه ی "همیشه" در این باره استفاده می شود، خواه ناخواه، بعدها، این تعبیر می شود که پس روزی بوده که این مهم، محل اختلاف بوده فلذا از سوی دشمن، فرصت سازی می شود و - خدای ناکرده - به نفع خویش، در وقت مقتضی، بهره برداری خواهد شد.