نکته‌ای که لازم است مورد اشاره قرار گیرد، هماهنگی و انسجام کامل، حداقل در محور غربی طرف مذاکره یعنی فرانسه، ایالات متحده، آلمان و انگلستان است. این هماهنگی به طور طبیعی کار تیم کشورمان را که باید یک‌تنه از حقوق ملت بزرگ ایران دفاع کند، دشوار‌تر می‌کند.
با این‌حال تبحر، تجربه و هوشمندی دکتر ظریف و تیم همراه ایشان و بهره‌گیری از حقوقدانان شاخص بین‌الملل به‌عنوان بازوهای دکتر ظریف، در پیشبرد مذاکرات موثر خواهد بود. نکته دیگر اینکه به‌هرحال حصول به توافق، نیاز دوطرفه است. اینطور نیست که فقط ایران برای عبور از تحریم‌ها و عادی‌شدن روند فعالیت هسته‌ای با راهبرد مذاکرات به دنبال بازگرداندن امید به اردوگاه داخلی باشد. آمریکا، به‌ویژه شخص اوباما و تیمی که به مذاکرات اعزام کرده و همینطور اروپا نیاز دارند تا برای ارتباط با کشوری با ثبات در خاورمیانه ناآرام و البته برای اعلام صلح‌آمیزبودن فعالیت‌های هسته‌ای ایران به تندروهای خودشان، مذاکرات را به نتیجه برسانند.
اتهامات واهی در این‌باره به ایران، بیش از گذشته کارکرد خود را از دست داده است. باید در انتظار «سیگنال‌های اولیه» از منابعی که به تیم مذاکره‌کننده دسترسی دارند ماند.اگر در آن‌سو، طرف غربی به طور متحد عمل می‌کند پس ما نیز در داخل باید با درک درست از این مساله، به آن به‌عنوان پروژه ملی نگریسته و با وفاق ملی و اجماع نخبگان و پشتیبانی افکار عمومی از مردان هسته‌ای که در این کارزار حضور دارند، از دخالت‌دادن سلایق شخصی و خدای نکرده گرایش‌های باندی پرهیز کنیم. تیم مذاکره‌کننده مورد وثوق عالی‌ترین سطح تصمیم‌گیرندگان نظام هستند.
17302
نظر شما