یک سوال پای صدا و سیما را هم به موضوع مستند «من روحانی هستم» باز کرد؛ سازندگان این مستند، فیلم‌های مستند و آرشیوی اوایل انقلاب را از کجا به دست آورده‌اند؟
هیچکس تاکنون جواب مشخصی به این سوال نداده است. در این میان تنها یک عضو شورای نظارت بر صدا و سیما گفته که این شورا آماده است تا موضوع ارتباط احتمالی آرشیو صدا و سیما با این فیلم مستند را بررسی کند، البته به شرط آنکه معاونت حقوقی ریاست‌جمهوری چنین درخواستی داشته باشد.
روز گذشته رمضانعلی شجاعی کیاسری، عضو شورای نظارت بر صدا و سیما در پاسخ به این سوال که برخی‌ها ادعا کردند که در ساخت مستند من روحانی هستم از آرشیو صداوسیما استفاده شده است، اظهار داشت: «این موضوع ربطی به صداوسیما ندارد زیرا این مستند از صداوسیما پخش نشد». وی افزود: «اگر قرار باشد این موضوع در شورای نظارت بر صداوسیما رسیدگی شود، باید کسی در این رابطه شکایت کند ولی تاکنون کسی از شورای نظارت نخواسته که به این موضوع رسیدگی کند». این نماینده مجلس شورای اسلامی اضافه کرد: «اگر اداره حقوقی رییس‌جمهوری از شورای نظارت بر صداوسیما بخواهد، ما وارد بررسی این موضوع می‌شویم». با این وجود بیژن نوباوه دیگر نماینده عضو شورای نظارت بر صدا و سیما با بیان اینکه «من این مستند را ندیده‌ام و درباره آن اطلاعی ندارم»، پاسخی در این رابطه نداد.
پیشتر اما کاظم جلالی، رییس فراکسیون رهروان ولایت در گفت‌وگویی با سایت پیام نو گفته بود: «در این شکی نیست که گروه سازندگان از یک آرشیو قوی برخوردار بودند و اینکه چطور آنها به این آرشیوها دسترسی داشتند را من اصلا در جریان نیستم و البته مهم است که این قضیه مشخص شود». منتقدان مستند «من روحانی هستم» معتقدند که فیلم‌های آرشیوی استفاده شده در این مستند از اوایل انقلاب یا صحبت‌های دو طرفه محمد جواد ظریف و محمد البرادعی در جریان مذاکرات سعدآباد به‌طور طبیعی نمی‌توانسته در اختیار افراد غیر مرتبط با صدا و سیما باشد.
به عبارت دیگر اکنون این سوال مطرح است که آیا امکان دارد که فیلم‌های آرشیوی مهمی که می‌تواند حاوی اطلاعات طبقه‌بندی شده باشد، همچون فیلم حواشی مذاکرات سعدآباد، در اختیار افرادی خارج از مجموعه‌ها و نهادهای رسمی قرار گرفته باشد؟
17302
نظر شما