شبکه «نسیم» از حدود یک ماه و نیم قبل و بعد از یک دوره آزمایشی چندماهه بالاخره به طور رسمی روی آنتن رفت. انتظار از این شبکه که شعارش نشاط و سرگرمی است، این بود که بتواند با تست‌زدن خود در دوره فعالیت آزمایشی، بعد از افتتاح رسمی دیگر قدرتمند و سرزنده ظاهر شود. با این حال نه تنها بخش عمده برنامه‌هایی که در این یک‌ماه‌و‌نیم روی آنتن رفته‌اند همان برنامه‌هایی هستند که در مدت پخش آزمایشی روی آنتن می‌رفتند بلکه کیفیت برنامه‌های تولیدی این شبکه هم به شدت پایین است.
از یک سو تهیه برنامه‌ای طنز به نام «عینک آفتابی» به کسی سپرده شده که همه سابقه‌اش اجرای برنامه بوده و کمترین سررشته‌ای از تولید طنز ندارد و این بنده خدا هم تا توانسته سعی کرده با کپی کردن از «ساعت خوش» و «جنگ 77» کاری کند که مردم بخندند و از سوی دیگر در یک برنامه طنز تولیدی دیگر، مجری برنامه تنها کاری که می‌کند خواندن جوک‌هایی است که برایشان اس. ام. اس شده است. «دوربین مخفی»هایی که برای این شبکه تولید شده آنقدر ابتدایی و فکرنشده هستند که تقریباً از همان اولین سکانس، مخاطب دست سازنده را می‌خواند و از جذابیت تکرار موقعیت با آدمهای مختلف کاسته می‌شود. تکه فیلم‌های طنز آرشیوی این شبکه نیز آنقدر در طول هفته تکرار می‌شوند که بعضاً تماشای آنها به جای خنده، عصبانیت را در پی دارد.
شاید اگر در یکی از کشورهای حاشیه خلیج‌‌فارس ساکن بودیم و در بسیاری از حیطه‌های برنامه‌سازی تلویزیونی، نویسنده و کارگردان نداشتیم، این روش تولید برنامه جای تعجب نداشت اما برای کشور ما که در کنار ذخایر نفت و گاز پر از گنجینه‌های انسانی هم هست، این خوب نیست برنامه‌های تولیدی شبکه‌ای که می‌خواهد شبکه تخصصی سرگرمی باشد تا این حد دِمُده و از رده خارج به نظر برسند.
شبکه «نسیم» برای ادامه حیات خود از یک طرف نیاز دارد به استفاده از فعالان طنزساز سه دهه اخیر و از طرف دیگر استفاده از جوانان مستعد و علاقه‌مند به برنامه‌سازی طنز تا با کنار هم قرار گرفتن باتجربه‌ها و جوانان نه فقط اوقات مفرحی را برای مخاطبان امروز ایجاد کند بلکه برنامه‌های تولیدی به غنای آرشیوی صداوسیما افزوده شود و مخاطبان فردا هم تا حدی از خوراک امروز تغذیه کنند.
17302
نظر شما