معصومه ابتکار: در دولت قبل،بنزین آلوده گردش مالی خوبی برای پتروشیمی‌ها داشت

بحث بنزین آلوده از چه زمانی آغاز شد و اصلا چگونه در زمانی که دولت قبل وقعی به پیشنهادات و هشدارها نمی‌نهاد، شما و همفکرانتان در صدد رفع مشکل آلودگی ناشی از بنزین برآمدید؟

برای پاسخ به این سوال لازم است که تاریخچه موضوع را کامل تشریح کنم. بار دیگر تاکید می‌کنم دغدغه برای بنزین آلوده یک بحث کاملا کارشناسی و نه سیاسی است. ما در انتهای سال 88 و ابتدای سال 89 در کمیته محیط زیست شورای شهر گزارش‌هایی از وزارت نفت آن زمان دریافت کردیم.

چرا شما پیشقدم شدید؟

انسان‌های دلسوخته و نگران، دلواپسان واقعی، گزارشی به من دادند. چون احساس می‌کردند من می‌توانم به‌صورت مستقل ورود پیدا کنم.

  مشکل بنزین چه بود؟

خودشان اذعان داشتند تحت‌عنوان خودکفایی در بنزین ترکیبات خطرناکی را به بنزین اضافه می‌کنند و خودشان تائید می‌کردند که این طرح قرار نبوده طولانی‌مدت باشد بلکه قرار بوده برای چند روز باشد. این ترکیبات بنزین پیرولیز بود که 50 درصد بنزن داشت و ترکیبی به نام رفورمیت به بنزین اضافه می‌شد تا در مقاطع مختلف و به میزان‌های مختلف کمبود ناشی از تحریم‌ها را جبران کند.

به هر حال در آن مقطع برای مقابله با تحریم، این فکر به ذهن تصمیم‌گیران رسیده بود و شاید از دیدگاه آنها بهترین تصمیم بوده است.

شکی نیست که تحریم‌ها غیرعادلانه بوده و باید در برابر این مساله مقاومت می‌کردیم اما با درایت و برنامه‌ریزی نه به این قیمت که مردم را در برابر یک خطر و آسیب جدی قرار دهیم و دولت قبل خود را مصون و مبرا از این اشتباهات نشان دهد.

در آن مقطع چه کردید؟

همان‌موقع در شورای شهر از شهرداری تهران خواستیم مستقل از دولت آزمایشاتی را انجام دهد. ترکیب بنزن بسیار خطرناک و سرطان‌زاست و هر کسی کمترین اطلاع از مواد خطرناک داشته باشد، می‌داند استنشاق بنزن می‌تواند سرطان خون را به‌خصوص در کودکان افزایش دهد. ما نگرانی را دیدیم و خواستار اطلاعات تکمیلی شدیم. با آزمایشات و اطلاعات تکمیلی آن گزارش‌های اولیه تائید شد و ما با مکاتباتی این مساله را مطرح کردیم.

چرا همان موقع اقدامی صورت نگرفت؟

نمایندگان دولت در شورای شهر این قضیه را کاملا انکار می‌کردند و از سوی دولت هم دائما این مطلب در رسانه‌ها تکذیب می‌شد درصورتی که اندازه‌گیری ما این مطلب را تائید می‌کرد. این اندازه‌گیری را در داخل کشور ادامه دادیم و حتی من خواستم از مراجع بین‌المللی هم کمک بگیرند. آزمایشگاه بین‌المللی هم این مساله را تائید کردند که وضعیت در داخل پمپ بنزین بسیار خطرناک بود و بیرون پمپ بنزین‌ها هم وضعیت بنزن بسیار خطرناک بود.

یعنی شما مقصر آلودگی بنزین را دولت قبل می‌دانید؟

این مساله ربطی به الان یا وزارت نفت کنونی ندارد که بخواهیم بگوییم الان این مسائل سیاسی مطرح شده است. مراجع دانشگاهی روی آن کار کردند. وقتی دولت عوض شد، می‌دانستیم که وضعیت بسیار خطرناک است و گزارش‌هایی را در بخش بهداشت داشتیم که دقیقا نشان می‌داد اتفاقاتی در سلامت شهروندان رخ داده است.

خاطرم هست در برابر اقدامات شورای شهر مقاومت‌هایی صورت می‌گرفت.

در آن زمان وزیر نفت می‌خواست اطلاعات بیشتری داشته باشد به‌خصوص اینکه در داخل مقاومت بیشتری نسبت به این گزارش‌ها نشان می‌دادند. چون گردش مالی خوبی برای پتروشیمی‌ها داشت و برای آنها جا افتاده بود پس دوست داشتند این روال ادامه پیدا کند. اما ما از وزیر نفت کنونی خواستیم این مساله متوقف شود. کاری که شد مکاتباتی با وزارت نفت داشتیم و تاکید من این بود که بنزین پتروشیمی از چرخه حذف شود و آنقدر این مساله لحظه‌ای بود که ما به «هر راه‌حل دیگری» فکر می‌کردیم چون هر روز زودتر این مساله حل می‌شد احتمالا جان چند نفر را نجات می‌داد.

درنهایت به چه نتیجه‌ای رسیدید؟

خوشبختانه وزیر نفت سه یا چهار ماه قبل در دولت اعلام کرد که خطرناک بودن این بنزین برای من محرز شده و اطلاعات کافی در این زمینه به من رسیده است. من دستور داده‌ام دیگر بنزین پتروشیمی تولید نشود. ما راستی‌آزمایی کردیم که هر دو ماه یکبار این مساله آزمایش شود و دوباره این اطلاعات را گرفتیم. استاندارد را ممکن است سازمان استاندارد تائید کند اما مرجع انطباق آن سازمان محیط زیست است. خوشبختانه الان آخرین پیگیری‌ها و راستی‌آزمایی‌ها برای ما محرز و بنزین پتروشیمی کاملا از چرخه خارج شده است. همچنین بر اساس مصوبه دولت بنزین یورو4 در سه شهر تهران، کرج و اراک عرضه می‌شود.

اما این یک بخش از داستان است، گازوئیل هم ظاهرا برای سلامت خطرناک است. در این باره چه کردید؟

گوگرد گازوئیل هم کاهش یافته است. ولی خودروها باید استاندارد شود، حمل‌ونقل عمومی باید توسعه پیدا کند، سیستم سرمایش گرمایش داخل منازل باید اصلاح شود. نیروگاه‌ها باید از سوخت پاک استفاده کنند. اگر می‌خواهیم آلودگی هوا برطرف شود، این‌طور نیست که من به تنهایی بتوانم کاری انجام دهم. همراهی مردم در این مورد بسیار مهم است. اینجا ما دوباره از مردم می‌خواهیم همراهی داشته باشند. امیدواریم در نهایت شرایط به‌گونه‌ای شود که بتوانیم جوابگوی مطالبات مردم باشیم.
17302