نکونام ، هاشم ، گوچی و تیموریان: قرار نیست به تهران برگردیم ؛ می بریم تا صعود کنیم

فرهاد عشوندی، خبرنگار اعزامی خبرآنلاین به سالوادور: ملی پوشان تنها 24 ساعت تا جدال بزرگ با بوسنی. مسابقه ای که می تواند بزرگترین رخداد تاریخ فوتبال ایران را رقم بزند. یک 3 امتیاز شیرین اگر حاصل شود در ابتدا می تواند رکورد امتیازگیری ایران در همه ادوار جام جهانی را بهبود بخشید و اگر شانس هم یارمان باشد ، یعنی اگر آرژانتین حریف نیجریه شود ، این ایران است که با یک برد شیرین تاریخ فوتبالش را از نو می سازد. ایران به کلوب تیم هایی می پیوندد که به دور دوم جام جهانی صعود کرده اند. ایران از گروهی دشوار بالا می رود درحالی که ستاره های کشورهایی چون اسپانیا ، انگلیس ، بوسنی و نیجریه باید از کنار خانواده های شان بازی های تیم ملی را ببینند.

بچه ها آرام و آهسته زمین را ورانداز کردند و دور مربی حلقه زدند. کارلوس با هیجان برای شان از آخرین هدف دور مقدماتی می گفت. از مسابقه ای که برایش نیاز به تمرین ویژه تاکتیکی نداشته. سرمربی هنوز ترجیح می دهد تیمش و تمرینش دور از چشم همگان باشد. در زمین اصلی تمرین نمی کند و به عکس بوسنی که سرمربی اش پس از حذف از جام جهانی تمرینش را به کلی باز گذاشته بود ، سعی داشت بی صدا به کارش ادامه دهد. حلقه اتحادشان یک هدف را دنبال می کرد ، موفقیت. آنها در کنار معاون وزیر ورزش و رئیس خوشحال فدراسیون فوتبال و کلی دیگر از همراهان کاروان ، حرف های شان را زدند و قرار های شان را گذاشتند. آهسته و با لبخند آماده رفتن به زمین تمرین فرعی شان شدند و کارلوس پیشاپیش دیگران با صورتی اصلاح کرده ، خیلی سرحال . او با سرعت می دود و دستی  با اطرافیان می دهد. برای آنها که آرزوی موفقیت دارند می گوید تشکر و می رود.

ملی پوشان اما بیشتر می ایستند. توقفی می کنند رئیس فدراسیون را می بینند و از بازی بزرگ می گویند. فردا روز پیروزی است؟ در پاسخ به این سئوال گوچی لبخندی می زند و سری به نشانه تاکید نشان می دهد:« چرا که نه!» هاشم با یکی از خنده های همیشگی اش می گوید حتما و آندو مثل همیشه شوخی می کند:« پس نه شما می برید؟ معلوم است که آمدیم تا برنده باشیم.» دن گاسپار با دستانش علامت پیروزی را نشان می دهد . نکونام ، کاپیتان تیم ملی می گوید:« تا آخرش می جنگیم. آماده ایم . آماده ، آماده. می رویم برای بردنبه مردم هم بگویید دعای مان کنند. انشالله می بریم.»

رئیس فدراسیون هم جایی که برایش بار مالی نداشته باشد وعده می دهد:« ببین مهم تلاش بچه هاست. دستشان در د نکند ، انشالله ببریم و یک جشن خوبی بگیریم.»

بچه ها با انگیزه ای ویژه آماده بازی هستند. تلاش برای موفقیت. اینکه چه می شود ، مهم نیست. مهم این است که آنها همه تلاش شان را کردند برای افتخار آفرینی. شاید شکست حاصل کارشان باشد اما آنچه در خاطره ها می ماند ، تلاش ستودنی آنهاست.

4141