ویژه نامه خبرآنلاین در روز پنجم مهمانی به عاشقان بندگی تقدیم می شود.
سخنانی برای شنیدن در روزهای مهمانی
تاثیر غذا بر عمل انسان / همین غذای امروز اندیشه و تصمیم 10 سال بعد شماست!
فایلی که در ابتدای مطلب می شنوید، سخنان آیت الله جوادی آملی درباره تاثیر غذا بر عمل انسان است که علم طب نمی تواند از اين حقيقت آگاهی پیدا کند. ایشان در این باره می گوید: «این اندیشه شما چند روز قبل همان نان کنار سفره ربوی بود، اگر روح جسمانیت الحدوث و روحانیت البقاء است، اوصاف روح هم به همین شرح است. همین نان امروز اندیشه 10 سال بعد است. همین غذای امروز تصمیم 10 سال بعد است. اگر کسی بخواهد اهل جزم صحیح و عزم راسخ باشد باید غذای حلال خورده باشد.»
نجوای روز پنجم مهمانی
خداوندا مرا امروز از دوستان نزدیکت قرار بده!
قدم به پنجمین روز از ماه مهمانی دوست گذاشته ایم. پیامبر خدا در نجوای عاشقانه این روز می گوید: «خدایا مرا در این روز از آمرزش جویان و از بندگان شایسته ات و از دوستان نزدیکت قرار بده » نجوای امروز را اینجا بشنوید.
نزدیک شدن به اخلاق الهی در روزهای مهمانی
اگر می خواهید سالم باشید، زبانتان را نگه دارید! / چرا سکوت بالاترین عبادت هاست؟
آیت الله محمد جواد فاضل لنکرانی در دروس اخلاق خود به موضوع «زبان و عذاب آن» پرداخته و می گوید: «عذاب زبان يك عذاب خاصي است، عذابي كه خداي تبارك و تعالي در قيامت براي لسان در نظر گرفته، با تمام عذابهايي كه براي تمام جوارح بدن هست فرق ميكند. اين سبب ميشود كه ما يك مقدار بیشتر توجه كنيم و لسان خودمان را كنترل كنيم، تا ميتوانيم صحبت نكنيم، تا ميتوانيم سكوت را به عنوان يك عادت براي خودمان قرار دهيم، كه البته خيلي مشكل است و اين نياز به تمرين و رياضت دارد.
گاهي يك كلمه از همين دهان كه بيرون ميآيد اين قابليت را دارد كه به مشرق و مغرب زمين برسد و موجب خونريزي و از بين بردن اموال شود، موجب از بين بردن نواميس مردم شود. به لسان ميگويند اين كلمه از تو خارج شده و اين آثار را داشته است آنچه كه الان انسان ميگويد، مخصوصا الان كه اين وسائل ارتباط جمعي و رسانهها خيلي فراوان است و انسان يك كلمه كه امروز ميگويد يك ساعت بعد در كل دنيا اين كلمه هست، هر كسي بخواهد اين كلمه را گوش ميكند! با يك كلمه بيائيم حلالي را حرام كنيم، حرامي را حلال كنيم! همين نتايج را دارد. بايد خيلي مراقبت كنيم و زبان خودمان را كنترل كنيم.
باز در يك روايتي پيامبر(ص) ميفرمايد: «مَنْ حَفِظَ لِسَانَهُ فَكَأَنَّمَا عَمِلَ بِالْقُرْآن»؛ خيلي تعبير عجيبي است! كسي كه زبان خود را حفظ كند، گويا به قرآن عمل كرده است. يعني به تمام قرآن عمل كرده و جزء متقين، صالحين و ابرار شده، اين ديگر غيبت نميكند، تهمت نميزند، دروغ نميگويد، ظلم نميكند، وسيله بسياري از گناهان كبيره زبان انسان است.
«الصُّمت أرفع العبادة»؛ سكوت بالاترين عبادتهاست. ما در حالات علماي بزرگ اين را داشتيم و ما هم علماي بزرگي را ديديم، گاهي اوقات در يك مجلس يكي دو ساعت، تا كسي از آنها سوال نميكرد اينها حرفي نميزدند. حالا ما تا يك جا ميرويم دو نفر را ميبينيم، از اظهار فضل و نفي ديگران و تخريب ديگران و هتك ديگران و خدايي نكرده گاهي اوقات به هتك نظام اسلامي و اشكال بر نظام اسلامي، كه حالا من نميگويم نبايد اشكال باشد، يك وقت آدم يك جايي اين انتقاد را ميكند به موقع و مؤثر، آن لازم است و به عنوان امر به معروف و نهي از منكر واجب ميشود، ولي جايي كه ميبيند هيچ اثري ندارد، يا انتقاد از يك عالم، انتقاد از يك مسئول، انتقاد از يك شخص، ما خيلي در حرف زدن بيپرواييم.
زمانه ما هم متأسفانه اين چنين شده، بيپروايي خيلي فراوان شده، بياخلاقي خيلي فراوان شده، هر كسي تريبوني دارد به مقتضاي ذهن خودش و غرور خودش شروع ميكند هر صحبتي را مطرح ميكند. ما ياد اين روايت بيفتيم، اين روايت را توجه داشته باشيم كه خدا ميفرمايد من براي زبان يك عذابي قرار دادم كه بر هيچ يك از اعضاي بدن اين عذاب را قرار ندادم، انسان ياد همين روايت كه بيفتد دائما بايد به فكر فرو برود.
حالا كسي يك عيبي دارد، انسان در صدد افشاي آن عيب برميآيد، چه كار خطرناكي؟ چه كار اشتباهي؟ انسان خودش مگر عيب ندارد؟ اگر واقعاً يك انساني انصاف داشته باشد، ببيند كه خودش چقدر عيب دارد، چقدر نقص دارد، انسان بايد يك فكري به حال گرفتاريهاي خودش كند. چكار داري كه ديگري اين عيب را دارد؟ اگر هنر داريم عيب خودمان را بشناسيم، براي علاج عيب خودمان يك فكر و كاري كنيم، چقدر از عمر انسان مگر باقي مانده؟ اين قدر زمانه زود ميگذرد كه انسان هر روز احساس ميكند به پايان خط رسيده است. هر آن این گونه احساس ميكند.
يك مقدار به خودمان و زبان خودمان توجه كنيم، از همين حالا شروع كنيم ببينيم در شبانهروز چقدر ميتوانيم سكوت كنيم، در منزل، بيرون، در جلسات؛ بنشينيم بررسي كنيم كه ببينيم امروز چقدر حرف حسابي زدم؟ چقدر از اين زبان كار كشيدم؟
«مَن أرَادَ أن يَسلَمَ فَليَحفَظ لِسانَه»؛ اگر كسي ميخواهد سالم باشد، لسانش را حفظ كند.
اين لسان، راه براي «تطهير قلب» است و راه براي «آلودگي قلب» است. انسان يك حرفي كه ميزند؛ تا غيبت ميكند قلبش آلوده ميشود، تا يك حرفي عليه ديگري ميزند بلافاصله قلبش مكدر ميشود. هر چه اين لسان متوقف باشد، قلب مزينتر و مطهرتر و پاكتر باقي ميماند.»
زمزمه هایی از زبور اهل بیت برای نجوا در روزهای مهمانی
تویی آن کسی که در ناگواری ها به او پناه می برند!
امام سجاد (ع) در دعا برای هنگام سختی و دشواری می فرماید: «ای آن که گره کارهای فروبسته به سرانگشت تو گشوده می شود، و ای آن که سختی دشواری ها با تو آسان می گردد و ای آن که راه گریز به سوی رهایی و آسودگی را از تو باید خواست...
سختی ها به قدرت تو به نرمی گرایند و به لطف تو اسباب کارها فراهم آیند. به قدرت تو قضا به انجام رسد و چیزها به اراده تو موجود شوند. خواست تو را بی آن که بگویی فرمان برند و از آنچه خواست تو نیست بی آن که بگویی رو بگردانند.
تویی آن که در کارهای مهم بخوانندش و در ناگواری ها بدو پناه برند. هیچ بلایی از ما برنگردد مگر آن که تو آن بلا را بگردانی و هیچ اندوهی برطرف نشود مگر آن که تو آن را از دل برانی.»
سخنانی ناب از مولا علی برای تفکر در روزهای مهمانی
از بدعت ها پرهیز کنید!
امیرمومنان علی (ع) در خطبه 176 نهج البلاغه می فرماید: «بندگان خدا بدانید مومن امسال چیزی را حلال می شمارد که سال نخست حلال می دانسته و چیزی را حرام می شمارد که سال نخست حرام می دانسته. بدعت هایی که مردم پدید آورده اند هیچ حرامی را بر شما حلال نمی کند بلکه حلال همان است که خدا حلال کرده و حرام همان است که خدا حرام کرده.
شما امور گوناگون را تجربه کردید و آزمودید و نیز از پیشینیان خود پند گرفتید. برای شما مثال ها زدند و به امری آشکار فرا خوانده شدید. پس تنها کرانند که آن را نمی شنوند و تنها کورانند که آن را نمی بینند. آن کس که خداوند از آزمایش ها و تجربه ها بهره مندش نسازد از موعظه سودی نصیبش نگردد و نتیجه تقصیر او از پیش رویش برآید و دچار کوته فکری گردد تا به آنجا که معروف را منکر شناسد و منکر را معروف پندارد. پس مردم دو گروه اند: پیرو شریعت و پدید آورنده بدعت که از طرف خداوند نه برهانی از سنت دارند و نه نوری از دلیل و حجت.»
*****
روزه دل و جسمتان مقبول ...
/6262
نظر شما