به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین ؛ بازی بزرگ برزیل و آلمان شروع شد. میزبان در غیاب ستاره اش نیمار و کاپیتانش تیاگو سیلوا در حالی به مصاف آلمان خطرناک رفت که این دو ضربه بزرگ شانس تیم را برای بردن در چند روز گذشته به شدت کم کرده بود اما انگار غیاب این دو ستاره اتحاد تیم و مردم را بالا برده بود. بازی که داشت شروع می شد ، زمانی که باید سرود ملی کشور میزبان پخش می شد ، همه دست های شان را دور گردن انداخته بودند ، لباس نیمار هم دست بازیکنان بود. روی سکو ها هم همین طور بود. حس بی نظیری در ورزشگاه حاکم بود. فیفا طبق معمول ورژن کوتاه شده سرود ملی برزیل را پخش کرد اما همه مردم سرود را تا آخر خواندند . نه فقط ورزشگاه که شاید همه کشور داشتند این سرود را می خواندند. جو احساسی نشان از برزیلی متفاوت از همه بازی های قبلی داشت . بازی که با سوت داور شروع شد ، این برزیلی ها بودند که در دل فریادهای «اوله ، اوله اوله ؛ برزیل ، برزیل» را سر می دادند ، یکپارچه حمله بودند. انها می خواستند مثل بازی فینال 2002 ، باز هم ژرمن ها را شکست دهند. آیا این اتفاق در انتهای بازی و برابر یکی از بهترین تیم ملی های دنیا قرار بود بیفتد؟
این اما اتفاقی که جمعیت در انتظارش بودند اما نشد. هنوز ده دقیقه از شروع بازی نگذشته بود که یک کرنر زیبا از باستین شواین اشتایگر و ضربه زیبای مولر آلمانی ها را پیش انداخت. بعد از این گل دوباره میزبان سراپا حمله شد اما آلمانی ها که پشت شان در دروازه به نویر گرم بود و با بواتنگ و دیگر دفاع های شان اهل گل خوردن ساده نبودند ، خیلی خوب راه را بر برزیلی ها می بستند. مارسلو و اسکار اگرچه خیلی دوست داشتند تا بتوانند برای تیم شان کاری کنند اما لام و هم تیمی هایش هم نیامده بودند تا بار دیگر روند موفق یک دهه اخیرشان در حد قرار گرفتن در سکوی سوم جام باشد!
آنها حالا فقط کافی بود که توپ هایی که در ضد حمله گیرشان می آمد را پیش می بردند. توماس مولر قلب تپنده تیمش بود . او ابتدا پاسی زیبا به میروسلاو کلوزه داد تا او گل پنجمش را بزند. گلی که این آلمانی را در تاریخ جام جهانی ماندگار کرد. شانزدهمین گل میرو ، او را بهترین گلزن تمام ادوار جام جهانی کرد. افتخاری که تا پیش از این برای برزیلی ها بود. این اما پایان توفان آلمانی نبود. فقط دقیقه ای بعد شگفتی ژرمن ها تکمیل شد چون ضربه ای که مولر نزد را این بار کروس گل کرد. این گل هم پایان بازی نبود چون ثانیه ای بعد دوباره آلمان ها گل زدند . اشک های هزاران برزیلی حاضر در ورزشگاه سرازیر بود. تیم فیل بزرگ به کما رفته بود و اتفاقی برایش افتاده بود که هیچ کس باورش را نداشت. بازیکنان برزیل از هم پاشیده بودند. قلب دفاع این تیم فرو ریخته بود و داور هم در این دقایق خیلی با میزبان همراه نبود چون آفساید اوزیل را نگرفت تا روی پاس او خدیرا گل پنجم تیمش را هم بزند.
بعد از توفان 30 دقیقه ای انگار دیگر خود آلمان ها هم نخواستند بیش از این دل طرفداران میزبان را ریش کنند . آنها بازی را آرام کردند و تب بازی خوابید. یک نیمه 5 گل از مهمان در دروزاه میزبان. نیمه دوم اما چه اتفاقی قرار بود بیفتد؟
شروع نیمه دوم شروع حملات برزیلی ها بود. آمدن رامیرس به زمین تلاشی بود برای هجومی تر شدن تیم اسکولاریو آنها اما برای رسیدن به گل آلمان باید از سد نویری می گذشتند که بهترین گلر دنیاست. . او در همان 10 دقیقه اول نیمه دوم حداقل 3 بار با نویر تک به تک شدند ، اسکار ، مارسلو ، پاولینیو و رامیرس همگی در سد نویر ماندند و نتیجه همانی بود که در پایان نیمه اول رقم خورده بود.
هرچه برزیلی ها در گل زدن ناتوان بودند ، هر توپی که روی دروازه آنها می رفت بوی گل می داد. مولر در دقیقه 60 می توانست برزیل را 6 تایی کند اما این بار سزار راهش را سد کرد . لحظه ای بعد مایکون در محوطه جریمه آلمان زمین خورد اما داور نظرش پنالتی نبود و بازی را ادامه داد.
جملات احساسی آلمان به جایی قرار نبود برسد و در مقابل آلمان ها با هر حمله یک گل می زدند . این بار و در دقیقه 69 این شورله بود که گل زد. او که به جای میرو کلوزه تاریخ ساز به زمین آمده بود خیلی ساده روی دومین حمله آلمان ها دراین نیمه به گل رسید. تماشاگران برزیلی کم کم ورزشگاه را ترک می کردند و آماده تظاهرات خیابانی می شدند تا شاید این طور خود را آرام کنند. این حسی نبود که حاضرین در ورزشگاه مانیرو داشتند که این دردی مشترک بود برای همه مردم کشور. در ریو و در فن فست کوپاگابانا انگار خاک مرده پاشیده بودند. یکی از طرفداران برزیلی به خبرنگار آسوشیتد پرس گفته بود:« ما الان غمگین ترین مردم دنیاییم. شکست خورده و داغون .» این اما پایان گریه های شان نبود که شورله در دقیقه 78 با شوتی استثنایی برزیلی ها را 7 تایی کرد. این یعنی فاجعه ملی. برزیلی ها که میلیاردها دلار هزینه کرده بودند تا باز آقای فوتبال دنیا باشند ، به بدترین شکل له شدند و این کابوس شوم تمام رویاهای شان را به هم ریخت.
90 دقیقه از بازی گذشته بود و حسرت تمام سهم هواداران بود وقتی توپ اسکار به گل تبدیل شد. گلی که بی شک تلخترین گل تاریخ ملی برزیل بود.
4141
نظر شما