علی بنی شیخ الاسلامی:وقتی تیم ملی در برابر آرژانتین یک نیمه محض دفاع کرد و در وقت دوم به استفاده از ضد حملات برای رسیدن به پیروزی روی آورد برخی به جای احترام به کروش و شاگردانش اذعان کردند که این تیم ملی فقط دفاع کردن بلد است و از حمله بویی نبرده است و اصلا ایده ای برای طراحی حمله ندارد! بازی با نیجریه و هم چنین شکست در برابر بوسنی دستاویزی قرار گرفت برای انتقاد بیشتر از کروش و هم چنین بازیکنانش.
اما یک سوال. تیمی که اردویش یکی پس از دیگری لغو می شد و اردوی اولش را با حضور نصف و نیمه بازیکنان برگزار کرد و حتی یک دیدار تدارکاتی هم با یکی از تیم های حاضر در جام جهانی انجام نداد، از همه مهمتر با میانگین سنی نزدیک به 30 سال و میانگین دوندگی 6 تا 7 کیلومتر در جام جهانی حاضر شد نباید در برابر نیجریه و آرژانتین تدافعی بازی می کرد؟
اگر پاسخ این سوال خیر است چرا آرژانتین دربرخی از دقایق بازی در برابر آلمان تدافعی بازی کرد؟ آنهم فوتبال تدافعی محض. در برخی از عکس های ثبت شده از این بازی هر یازده بازیکن آرژانتین پشت توپ هستند. در منطقه یک سوم دفاعی خودی. عادت کرده ایم مسی را در منطقه یک سوم دفاعی حریف ببینیم نه یک سوم دفاعی خودی. حضور مسی چند قدم جلوتر از هیجده قدم خودی متعارف نبود. این نشان می دهد در برابر تیمی که در فوتبال گروهی توانمند است و توپ را به سرعت به گردش درمی آورد چاره ای جزء فوتبال تدافعی و استفاده از ضد حملات برای رسیدن به گل نیست. بازی باز گل های زیادی را برای حریف به ارمغان می آورد.
ما با فوتبال نیجریه و آرژانتین فاصله داریم و حتی بوسنی. همان طور که آلمان امروز از برزیل و آرژانتین فاصله گرفته است. برای نزدیک تر شدن باید تلاش کرد و صدور بیانیه دردی را دوا نمی کند.
و اما قهرمانی آلمان حاصل ثبات است. اعتماد فدراسیون فوتبال آلمان به یوآخیم لو و توجه این مربی به بازیکنان جوان. درست در روزهایی که مردم آلمان خواستار برکناری یوآخیم لو بودند فدراسیون فوتبال این کشور قرارداد این مربی را تا 2016 تمدید کرد. 6 بازیکن از بازیکنان حاضر در اردوی آلمان بازیکنانی بودند که در 2009 قهرمانان جوانان اروپا شده اند. آلمان نه نیمار داشت نه مسی و نه رونالدو اما یک تیم بود. ساده فوتبال کرد و با گذشت بود. استراتژی این تیم در دفاع - دفاع دور از دروازه و منطقه ای و استراتژی اش در حمله بردن توپ به کناره ها نه برای سانتر کردن بلکه برای کات بک و کارهای ترکیبی و مدرسه ای بود.
درخشش تیم های کوچکی چون شیلی، کاستاریکا، کلمبیا و حتی مکزیک و بلژیک و حذف تیم های بزرگی چون ایتالیا، انگلیس و اسپانیا این پیام رامخابره کرد که تیم های کوچک همواره کوچک نمی مانند و تیم های بزرگ همواره بزرگ نمی مانند. فوتبال در حال تغییر است و ما برای سود بردن از این تغییر نباید همانند برزیلی ها فکر کنیم.
زیکو در توجیه ناکامی های برزیل می گوید:« در برزیل کلاس مربیگری وجود ندارد. من دیپلم مربیگری ام را از ژاپن گرفتم. اینجا برای این کار نه کلاسی هست و نه شیوه خاصی. ما به روز نیستیم و کسی را هم از خارج نمی آوریم که به ما یاد بدهد چون فکر می کنیم خودمان همه چیز را می دانیم. باید متواضع باشیم و قبول کنیم کسانی هستند که بیشتر از ما می دانند و می توانند به ما چیز یاد بدهند.»
251 41
نظر شما