1- کسی نمی تواند منکر اشتباه در دادن بورسیه شود. اما مگر این اشتباهات و رانت ها فقط در این دوره بوده است؟ اگر دادن بورسیه و استخدام در ادوار گذشته بر مبنای شایستگی بود، بخشی از نیروهای متخصص و نخبه، کشور را ترک نمی کردند و این موضوعی است که مقامات کشوری نیز بارها پیرامون آن سخن گفته اند، فقط تفاوت آن در شدت و ضعف این مواضع است. آقای دکتر "نجفی" به عنوان سرپرست وزارت علوم، اگر به راستی می خواهند حق به حق دار برسد، در اولین قدم تمامی دانشجویان دکترا را بورسیه کنند. بورسیه به معنای استخدام نیست بلکه بگذارند همه از منابع موجود عادلانه استفاده کنند، فرقی بین دختر وزیر و پسر روستایی نباشد. اگر پول کافی برای بورس کردن همه دانشجویان دکترا نیست، بورس آن سه هزارنفر را بین همه دانشجویان تقسیم کنید. باور کنید بسیاری از دانشجویان دکترا که بورسیه نیستند با شرایط سخت زندگی می کنند. آنها هم حق دارند از حقوق برابر بهره مند شوند. داشتن حداقل حقوق برای دانشجویانی که بناست وقت و اندیشه آزاد برای پرداختن به کارهای پژوهشی داشته باشند کمترین وظیفه ای است که دستگاه آموزش عالی، دولت و مجلس ما باید فراهم کنند. در غیراین صورت نباید آنها را بگیرد.
2- در استخدام های دوره قبلی نیز اشتباهاتی شده است. بی توجهی به شایسته سالاری در کشور ما سابقه طولانی دارد. برای نمونه ما کم نداشتیم مواردی که افراد با رزومه بسیار قوی از استخدام محروم شدند و به عکس "دوست و رفیق" عده ای فرصت یافتند تا به راحتی به دانشگاه راه یابند [مراجعه شود به یک مورد تکان دهنده که دیروز در همین سایت منتشره شده است]. وزارت علوم می تواند با تشکیل کمیته ای مستقل، وضعیت استخدام همه کسانی که در حقشان ظلم شده را مجددا بررسی کند. در صورتی که رزومه آنها از افراد استخدام شده قوی تر است، یا جایگزین افراد قبلی شوند یا حداقل آنها هم شانس داشته باشند به کادر هیات علمی بپیوندند.
3- در مورد اعزام به خارج، وزارت علوم باز هم باید به خارج دانشجو اعزام کند. این دانشجویان باید روش درست کار علمی را بیاموزند. اگرچه اولویت باید رشته هایی باشد که ما ضعیف تر هستیم، به خصوص علوم پایه. ولی این بار نه از بین فرزندان وزرا و مسوولان، بلکه از بین افرادی که شایسته اند ولی فاقد هرگونه رابطه و پارتی هستند. اعزام به خارج (به هر شکل ممکن) به پویایی نظام آموزشی کمک می کند.
حتی در علوم انسانی که به ظاهر در داخل کشور امکانات آن موجود است، فرستادن دانشجو به دانشگاه های معتبر به بهبود کیفیت این علوم در کشور ما کمک می کند. ما در نظام آموزشی خود نباید اشتباهی که در صنعت خودروسازی کردیم تکرار کنیم و فکر کنیم خودکفا شده و قادر به تربیت هر نوع متخصصی هستیم. سطح بسیاری از دانشگاه های ما از دبیرستان بالاتر نیست. از طرفی ما باید به دانشجویان خارجی هم بورس بدهیم به ایران بیایند و کلاس های ما را رنگین کنند. کیفیت آموزش عالی به دادوستد علمی و به خصوص اعزام دانشجو و استاد به خارج و پذیرش دانشجوی خارجی و استفاده از استادان خارجی نیاز دارد.
4- وزیر جدید باید برای جهانی شدن جایگاه ایران در علم تلاش مضاعف کند. یکی از این راه ها پرداختن به زبان خارجی است. ما برای آنکه بتوانیم دانشجوی خارجی جذب کنیم باید حداقل زبان انگلیسی را به خصوص در دوره های تحصیلات تکمیلی به زبان فارسی اضافه کنیم. تلاش کنیم موانع تدریس و نگارش پایان نامه تحصیلات تکمیلی به زبان های بین المللی برداشته شود.
همزمان منتشر شده در شرق
نظر شما