حجت الاسلام و المسلمین حسن روحانی در همایشی با عنوان ایران آینده خاطرنشان کرد: بسیار اهمیت دارد که از دید آیندهنگری و آینده پژوهی ایران آینده را ترسیم کنیم. برای اینکار باید چند مولفه اصلی را از طریق مطالعه مدنظر قرار دهیم؛ اولین آن مساله جمعیت و جغرافیای انسانی است. باید ببینیم ایران آینده دارای چه مقدار جمعیت است و این جمعیت چه ترکیب و ویژگیهایی دارد. سلامت و مهمتر از آن نشاط این جمعیت و بالاتر از همه مشارکت آن در ساخت کشور چگونه خواهد بود. به همین دلیل است که در برنامهریزیها برای اهداف بلند مدت مساله رشد جمعیت را ترسیم میکنند.
وی با بیان اینکه " نکته دوم سرمایههای فیزیکی یا همان ثروت ملی است" ادامه داد: باید ببینیم این ثروت همانند آب، خاک، معادن، نفت سیاه چگونه نگهداری و به نسل آینده سپرده شود، نکند ثروت ملی ما را دیگر ملتها ببرند و ما تماشا کننده باشیم. نکند منبع گاز و نفت مشترک ما را همسایگان ببرند و رودخانهها و آبهای ارزشمند کشور به کشورهای دیگر سرازیر شوند و ما نتوانیم از آن منبع درست استفاده کنیم. نکند خاک کشور ما با بیبرنامگی تبدیل به برج ها شود و مراتع ما با بیبرنامگی از دست ما برود. برای ایران آِینده باید تمام ثروتهای ملیمان را به بهترین وجه استحصال و با کمال امانتداری به نسلهای آینده بسپاریم.
وی تاکید کرد: ریال و ارز ما جزو ثروتهای ملی ماست. باید ببینیم چگونه از آن استفاده میکنیم. نکند دلار ما تبدیل شود به رونق بازار دیگران. حتی باغ و مزرعه و کارخانه و کارگاه دیگران. اگر خدایی نکرده تولید ما روز به روز کاهش یابد و واردات روز به روز بیشتر شود ثروت ملی ما از آن ما و نسلهای آینده نیست بلکه متاسفانه به نفع دیگران خواهد بود.
نماینده ولی فقیه در شورای عالی امنیت ملی با اشاره به اینکه " سرمایه انسانی یکی دیگر از مولفههای اصلی برای ایران آینده است" گفت: تحصیلات، تحقیقات، فناوری، تولید علم و دانش مهم هستند اما مهمتر از آن انسانهای تحصیل کرده و نخبهای هستند که باید از طریق فناوری نوین، صنعت، دانش و آینده ما را بسازند و ما را در میدان رقابت عقب مانده نگه ندارند. سرمایه انسانی مهمترین مساله است و اقدامات خوبی انجام شده و میشود اما نکته مهم این که در کلاس درس نشستن و مدرک گرفتن به مفهوم سرمایه انسانی نیست .اگر پایان این کلاس انسان تحصیل کرده ما تبدیل شده به یک نیروی مولد در این صورت تبدیل به یک سرمایه انسانی شده است.
وی خاطرنشان کرد: نکند دانشگاههای ما نخبگان را پرورش دهند اما پس از اتمام تحصیلات کشورهای دیگر از آنها سود ببرند یا بدتر، نیرویی را پرورش دهیم و برای او محل فعالیت در کار نباشد و بیکار بماند و یا نه کاری را هم شروع کند، تجربه هم بیاندوزد، آن هم در قالب یک شرکت اما از این شرکت استفادهای نشود و او مقروض در زمین و آسمان رها شود.
وی ادامه داد: سرمایه اجتماعی مولفه چهارم است؛ آنگاه که بین مردم و گروههای مختلف اعتماد و پیوند برقرار باشد، میتوانیم به فکر ایران آینده باشیم، اما اگر اعتمادها از بین برود و به جای آن دشمنی، ستیز، اختلافات و شمشیر به رخ هم کشیدن باشد و گروهی به فکر حذف گروه دیگر باشد چه آیندهای می توان برای ایران پیش بینی کرد. در جامعه ای که پیوند و اعتماد رو به کاهش برود هیچ امیدی وجود نخواهد داشت.
روحانی با بیان اینکه " دانشمندی میگوید؛ دولتهایی که بر ملتهای منسجم حکومت میرانند گنجینهای از سرمایههای مهم هستند" در جامعهای که نشاط و امید وجود دارد بزرگترین سرمایه حاکم است، اما اگر خدایی نکرده اخلاق و معنویت از جامعه رخت بربندد، نه تنها نمیتوان چشماندازی درست داشت، بلکه هیچ امیدی را هم نمیتوان محقق کرد.
وی فضای حاکم بر کشور را سرمایهای مهم و مولفه پنجم برای ایران آینده دانست و خاطرنشان کرد: چه فضایی بر کشور باید حاکم باشد؟ فضای امنیتی؟ این فضا که فضای کار و تلاش و تولید علم نیست؛ نه دستی به قلم میرود و نه فکر در مسیر تامل قرار میگیرد. به جای کار و تلاش ترس و وحشت حاکم میشود و به قول فردی که میگفت؛ برای خطایی که 40 سال پیش انجام داده الان باید بترسد، نوعی فضای ترس حاکم میشود. لذا اگر فضای کشور و فضای بینالمللی بر مبنای تعاون، همکاری ، کار و تلاش ، فرهنگ و اقتصاد سیاست قرار بگیرد ـ و نه نظامی و امنیتی ـ میتوان به امید ایران آینده بود.
وی " سرمایههای سیاسی" را مولفه ششم برشمرد و ادامه داد: در کشوری که آزادی نقد و سخن نباشد و به تدریج آزادی فکر هم از بین برود، به دنبال آن مشارکت سیاسی نیز از بین خواهد رفت و جریان سالم قدرت و توزیع صحیح آن و نیز شایستهسالاری وجود نخواهد داشت.از همه مهمتر اگر نسبت به قواعد بازی، یعنی رقابت احزاب آشنایی وجود نداشته باشد، مشارکت سیاسی از بین خواهد رفت.
این عضو مجلس خبرگان گفت: از همه مهمتر در کشوری که برای مشارکت سیاسی هزینه سیاسی بالایی پرداخته شود، امیدی به آینده مشارکت سیاسی وجود ندارد. اگر قرار باشد دیروز دنبال کاندیدایی باشیم، امروز گرفتار دیروز و فردا از کار بیکار که درست نیست. اگر بخواهیم مشارکت شکل بگیرد باید هزینه سیاسی کم شود و در واقع به کسی که مشارکت سیاسی میکند باید جایزه داده شود و باید دست او را ببوسند، نه اینکه او را پس بزنند. ایران آینده با چه ساخته میشود؛ دولت ، حزب و گروه یا تک تک مردم، دست همه را باید بوسید و از آنها برای مشارکت دعوت کرد.
وی با تاکید بر اینکه " جذب حداکثری باید سیاست اصلی کشور قرار بگیرد" گفت: اگر دفعی هم ضرورت پیدا کرد، باید حداقل حداقل باشد این همان شیوهای است که قرآن به آن توصیه کرده است.
وی " سرمایه بینالمللی" را نیز مولفه هفتم برشمرد و افزود: در دنیای امروز مگر میتوان در یک جزیره تنها زندگی کرد. آن هم بدون تعامل به دیگری. در این صورت نه تنها به چشمانداز بلکه به حد تعالی هم نمیرسیم. البته باید خوداتکاء باشیم اما مگر میتوانیم از علم دیگران استفاده نکنیم. نباید به اسم خوداتکایی از دانش دهه 1960 و 70 استفاده کنیم و به اسم استقلال از تجربههای جدید محروم بمانیم.
نظر شما