مهری رنجبر:سجاد هاشمي بعد از اينكه در بازي‌هاي آسيايي 2010 گوانگ‌ژو و المپيك 2012 دستش خالي ماند، خوشحال بود در اینچئون جبران مي‌كند، آن هم با مدال 4 در 400 متر. ركورددار 400 متر ايران تنها با رؤياي مدال بازي‌هاي آسيايي آرام مي‌گرفت. وقتي تيم ايران در مسابقه تا پايان دور دوم، اول بود، او با واقعي شدن رؤيايش فاصله زيادي نداشت، تنها دو دور يا به عبارتي 800 متر اما همه رؤياهايش در يك چشم به هم زدن خراب شد. وقتي احسان طهماسبي چوب را از مهدي زماني نگرفت.
نمي‌دانم چرا ما را خراب كرد؟
سجاد هاشمي كه نفر آخر بود و مأموريت داشت وقتي چوب را از احسان طهماسبي مي‌گيرد كار را تمام كند، مثل مسابقه‌هاي ژاپن كه تيم تا دور سوم، ششم بود اما با رسيدن چوب به دستش سوم شد ولی او اين بار اصلاً فرصت دويدن هم پيدا نكرد. چه برسد كه كار را با مدال تمام كند. هاشمي دوباره تلخ‌ترين خاطره‌‌اش را مرور مي‌كند: «مهدي زماني با پايان دور دوم آمد تا چوب را به احسان طهماسبي بدهد اما او نمي‌گرفت. زماني كه خيلي از دست او ناراحت شده بود، چوب را به زمين زد و رفت. حتي من مي‌خواستم چوب را بگيرم و بدوم تا آنها همچنان به دعواي‌شان ادامه دهند كه نشد. خيلي‌ها مي‌خواهند تقصير را به گردن مهدي زماني بيندازند اما من اين طوري نمي‌بينم. نمي‌دانم چرا طهماسبي دعوا هم داشت، ما را خراب كرد؟»
واقعاً شوكه شدم
ركورددار 400 متر ايران هنوز هم نمي‌تواند باور كند الكي الكي مدال بازي‌هاي آسيايي از دستش پريده: «من آن موقع كه ديدم طهماسبي فقط مهدي زماني را نگاه مي‌كرد، بدون اينكه چوب را بگيرد، شوكه شدم. شما از تلويزيون مي‌ديديد و من از نزديك. از روزي كه قرار شد در ماده 4 در 400 متر بدويم، همه؛ چه ما و چه مربيان به همه چيز فكر مي‌كرديم. حتي احتمال افتادن چوب يا رفتن پا روي خط را مي‌داديم مثل گوانگ‌ژو كه به خاطر همين حذف شديم اما فكرش را هم نمي‌كردم كه طهماسبي اصلاً چوب را نگيرد.»
طهماسبي حماقت كرد
دونده تبريزي آنقدر گناه هم‌تيمي‌‌اش را بزرگ مي‌داند كه اسم آن را اشتباه نمي‌گذارد: «ما 4 دونده 400 متري بوديم. اگر طهماسبي چوب را مي‌گرفت و به دست من مي‌داد، خيلي خوب مي‌شد. من آماده بودم که نه با اسمم كه با تجربه‌ام بدوم. زماني چوب را خوب آورد اما طهماسبي نگرفت. نمي‌دانم چطور شد. نمي‌دانم آن لحظه به نظرم حماقت محض كرد و بس. او نه تنها به ما كه به ايران خيانت كرد.»
كار او عمدي بود
شايد بي‌خيالي طهماسبي بعد از خراب كردن مسابقه، فرضيه عمدي بودن كار او را قوت مي‌دهد و همين مسئله بيشتر هاشمي را اذيت كرده تا حدي مي‌گويد: «چنين اتفاقي در مسابقه‌اي به اين مهمي اصلاً قابل باور نبود. او حتي بعد از مسابقه هم نيامد از بچه‌ها عذرخواهي كند و دليل كارش را توضيح دهد. اصلاً ما تا 3 روز او را نمي‌ديديم. راحت مي‌رفت مسابقه‌ها را مي‌ديد و برمي‌گشت. انگار نه انگار كه اتفاقي افتاده. او در صحبت با بقيه بچه‌ها گفته بود سلام مرا به عاكفيان برسانيد و بگوييد: «ديدي مرا اذيت كردند، چه كار كردم؟» اين يعني كارش عمدي بود. من بيشتر از 100 بار اين قضيه را مرور كردم و به اين نتيجه رسيدم كه فكر طهماسبي كوچك بود. 2، 3 روز قبل از مسابقه مي‌گفت احتمال افتادن چوب هست، چرا خودتان را ناراحت مي‌كنيد؟ ما هم مي‌گفتيم تيم خوبي هستيم و چرا اين حرف را مي‌زني اما او با گرفتن 1550 دلار پول توجيبي ديگر قيد مسابقه را زد.»
ما ريش گرو گذاشتيم
هاشمي بيشتر از اين دلش مي‌سوزد كه با گرو گذاشتن ريش، داوري اجازه داد تا طهماسبي هم به بازي‌هاي اینچئون برود: «اصلاً آقاي داوري راضي نبود كه طهماسبي به بازي‌هاي آسيايي بيايد اما ما به خاطر اينكه او در انتخابي قزاقستان 46 ثانيه و 69 صدم ثانيه رفته بود، اصرار كرديم او هم باشد وگرنه با رضا قاسمي هم نتيجه مي‌گرفتيم اما بدن‌ها آماده بود و فدراسيون هم هزينه كرده بود. همه منتظر ما بودند اما نتيجه چيز ديگري شد. حالا هم هر وقت طهماسبي باشد، من ديگر كنارش نمي‌دوم. حتي اگر فينال المپيك باشد چرا كه او را دونده نمي‌دانم.»
من مدال بازي‌ها را مي‌خواستم
اين كابوس حالا حالا‌ها راحتش نمي‌گذارد؛ كابوسي كه مثل خوره وجودش را مي‌خورد. هنوز دردش را فراموش نكرده، تا حدي كه بعد از چند روز هنوز روي رفتن به تبريز را ندارد: «من نرفته بودم براي ديدن اینچئون و يا پول توجيبي دلاري. من كوچك‌ترين دونده تيم 4 در 400 متر بودم اما فقط مدال بازي‌ها را مي‌خواستم. در گوانگ‌ژو مدال نگرفتم و در المپيك هم به خاطر مشكلي كه قبل از آن برايم پيش آمده بود، خوب نبودم. مي‌خواستم با تجربه‌هايم مدال بگيرم اما باز هم نشد؛ در حالي كه همه منتظر مدالم بودند. حالا من بايد تا دوره بعد صبر كنم. من 2، 3 روي مريض شدم. حقم مدال بازي‌ها بود. البته اين تجربه بزرگ و انگيزه زيادش ديوانه‌ام كرده تا مدال بگيرم. من به خاطر شرمندگي حتي به تبريز نرفته‌ام. نمي‌توانم در چشم آنهايي كه حامي من بوده‌اند، نگاه كنم.»
251 41
نظر شما