هراز چندي آيت‌الله هاشمي رفسنجاني روي حق‌الناس بودن راي مردم تاكيد مي‌كنند. به تقليد از ايشان هم برخي اصلاح‌طلبان در سخنراني‌هاي خود ترجيع بند مطالبشان حق‌الناس بودن راي ملت است. اين حرف درستي است، اما آيا حق‌الناس بودن راي ملت فقط در انتخابات سال 92 بود؟ قبل از آن انتخاباتي در كار نبود؟!
در فتنه سال 88 يك انتخابات 40 ميليوني برگزار شد. منتخب ملت با تفاوت چشمگيري نسبت به نفر دوم انتخاب شد. اما قبل از شمارش آرا، نفر دوم خود را پيروز انتخابات اعلام كرد. در كجاي دنيا اعلام پيروزي انتخابات توسط يك طرف رقابت، آن هم بازنده آن، به عنوان برنده انتخابات اعلام مي‌شود؟
بازندگان انتخابات هيچ قانوني را برنتابيدند و حريم هيچ نهاد داوري را رعايت نكردند و با زير پا گذاشتن راي ملت، خود را پيروز انتخابات دانستند. آنها نتيجه انتخابات را حق «خود» مي‌دانستند نه «حق» مردم!
آنها در مقدمات انتخابات، حين برگزاري و مراحل پس از آن فقط به فرمان بي‌بي‌سي عمل كردند و با زير پا گذاشتن اخلاق، رقيب خود را ديكتاتور ناميدند و در اردوكشي خياباني شعارهاي ساختارشكنانه دادند.آنها به همين اكتفا نكردند. اقتدار ملي و امنيت ملي را هدف قرار دادند و با پا گذاشتن روي حق‌الناس، حق‌الله را هم هدف قرار دادند. باز به اين هم اكتفا نكردند بلكه در تظاهرات خياباني، امام، انقلاب، رهبري و ولايت فقيه را هدف قرار دادند. مردم هم با قيام تاريخي خود در 9 دي 88 پاسخ ساختارشكني‌هاي آنها را دادند. فتنه سال 88 در حقيقت يك كودتا عليه راي ملت و جمهوريت نظام بود، آن هم با دسيسه و كارگرداني آمريكا، انگليس و رژيم صهيونيستي و با هدايت امپرياليسم خبري غرب. هر كس اين حقيقت را انكار كند مثل آن است كه در روز روشن به انكار خورشيد بپردازد.
چرا اين بي مهري به نظام و انقلاب و مردم در ادبيات سياسي آقاي هاشمي رفسنجاني، در آنجا كه سخن از «حق‌الناس بودن راي ملت» است، سانسور و به فراموشي سپرده مي‌شود؟
17302
