رئيس‌جمهور در اظهارات خود نکاتي را گفت که از جهاتي درخور تأمل است. اندکي به اين اظهارات دقت کنيم: «دولت نسبت به دانشگاهها، خط و راهي که داشته يکي است و از آن راه بازگشت نخواهد کرد. وزير علوم جديد هم ادامه‌دهنده راه و مسير عزيزان پيشين خود در دولت يازدهم خواهد بود. همان راهي که بنا بود نيلي منفرد طي کند و نگذاشتند، بنا بود دکتر توفيقي ادامه دهد و نگذاشتند، دکتر فرجي‌دانا آمد و برعهده گرفت. ادامه راه براي دکتر فرجي‌دانا ممکن نشد. همان راه را دکتر نجفي ادامه داد و همان راه را قرار بود دکتر نيلي احمدآبادي ادامه دهد و همان راه را قرار بود دکتر دانش‌آشتياني ادامه دهد و امروز دکتر فرهادي همان راه را ادامه خواهد داد.» آيا جاي اين پرسش نيست که طرح چنين جملاتي که حاوي تعريضي به قوه ديگر کشور يعني مجلس است، آيا به مصلحت است؟ از آن گذشته مي‌دانيم نقدهاي جدي‌اي به وزراي پيشنهادي و البته مواجه شده با عدم اعتماد علوم، تحقيقات و فناوري وجود داشته که رأي عدم اعتماد قاطع مجلس به‌خوبي مسئله را روشن مي‌سازد.
در حالي که دکتر فرهادي وزير کنوني علوم به نحو معناداري سياستي ديگر و مسيري متفاوت با اسلاف خود را در پيش‌گرفته، طرح اين جمله که «وزير علوم جديد هم ادامه‌دهنده راه و مسير عزيزان پيشين خود در دولت يازدهم خواهد بود» به چه معناست؟ آيا قرار است وزير کنوني نيز تحت‌فشار جريانات سياسي تجديدنظرطلب مسير پيشينيان را دنبال کند يا آنکه رئيس‌جمهور براي کاهش فشار تجديدنظرطلبان چنين جملاتي را بيان کرد و دولت در عمل راه ديگري را خواهد رفت.
17302
نظر شما