شاید تا قبل از کنفرانس مطبوعاتی دیروز کارلوس کروش به طور دقیق مشخص نبود که سرمربی پرتغالی تیم ملی چه می خواهد و به قول منتقدانش چرا این همه "بهانه گیری" می کند اما حرفهایی که او روز گذشته مطرح کرد زنگ خطری جدی برای فوتبال ایران به حساب می آید؛ آنجایی که او از "ّبرخی مشکلات مدیریتی" در فدراسیون گفت یا آنجایی که مثل همیشه حرف از بی امکاناتی فوتبال ایران زد.
*مشکلات مدیریتی فدراسیون فوتبال
عصر سه شنبه کارلوس کروش حرفهای جدیدی را به زبان آورد. انتقادهای تندش به وضعیت سرپرستی تیم ملی نشان می دهد که او دل پری از این شرایط داشته اما سعی کرده با سکوتش به تیم ملی کمک کند. اینکه او بعد از سه سال ماجرای عجیب سفر تیم ملی به ازبکستان را افشا می کند یا در معدود دفعات به اتفاقات پیش از بازی با اندونزی اشاره دارد و می گوید سرپرست وقت تیم ملی به جای دادن دستمزد روزانه بازیکنان، دوستانش را با خود به سفرها می برد نشان می دهد که کاسه صبر کروش لبریز شده است. کروش اگر از "برخی" مشکلات مدیریتی در فدراسیون فوتبال می گوید به همین مشکلاتی اشاره می کند که در چهار سال گذشته بلای جان تیم ملی شده بود. جدا از این، کروش بعد از بازی ایران و سوئد هم با اشاره به اختلاف نظرهای کفاشیان و اسدی گفته بود که فدراسیون فوتبال ایران "دو قسمت" شده و کار کردن در این شرایط بسیار دشوار است. او در همان مصاحبه گفت که چطور وقتی کفاشیان می گوید "از کارم راضی است، اسدی می گوید پایین تر از استانداردهایش کار کرده ام.؟ " او البته دیروز اشاره ای مستقیم به دبیرکل جدید فدراسیون فوتبال نداشت اما وقتی از مشکلات مدیریتی در فدراسیون گفت مشخص بود که بخشی از منظورش چه کسی است و چرا به گفته او فدراسیون به چند جزیره خودمختار تبدیل شده است.
*مشکلات مالی و امکانات
کروش معتقد است که برای موفقیت تیم ملی در انتخابی جام جهانی باید سه موضوع در کنار هم پیکانی شوند. برای رسیدن به هدف و اگر در هر یک از این سه محور، کمبودی وجود داشته باشد همانطور که دیروز هم تاکید کرد "ادامه راه موفقیت آمیز میسر نخواهد بود".
به غیر از مسائل فنی که شاید نیازی به توضیح نداشته باشد، یک تیم مدیریتی خوب در کنار توان مالی و امکانات باید مدنظر قرار بگیرد تا تیم ملی موفق شود و خواسته های به حق مردم و هواداران را برآورده کند. خیال کروش از بابت مسائل فنی راحت است چرا که او به تیم فنی اش اعتماد کامل دارد اما دو محور دیگر، سرمربی تیم ملی را با تردیدهایی روبه رو کرده است. او مطمئن نیست که مشکلات مدیریتی فدراسیون فوتبال حل شود و از طرف دیگر بدقولیهای فدراسیون در تامین خواسته های فنی کروش نظیر برگزاری اردوها، بازیهای دوستانه و حتی تجهیز زمین چمن کمپ تیم ملی را هم به خوبی دیده است. کروش این را هم خوب می داند که دیگر وقت قول دادن و عمل نکردن از طرف فدراسیون فوتبال نیست و اگر قرار باشد شرایط مثل چهار سال قبل باشد و فدراسیون فقط قول بدهد و عمل نکند، دودش به چشم تیمی می رود که در این چهار سال صاحب ساختار و استاندارد شده است.
به هر حال چه کروش بماند و چه با وجود خواست مردم از تیم ملی برود، تنها 36 روز تا شروع برنامه های تیم ملی در راه مسابقات انتخابی جام جهانی زمان باقی مانده و با این شرایط شاید امیدها برای رسیدن به جام جهانی روسیه بسیار کمرنگ شود، آن هم در شرایطی که با توجه به حضور اسپانسرهایی همچون ال جی، سامسونگ یا سونی در جام جهانی و البته قدرت فراوان کره و به ویژه ژاپن دو سهمیه قطعی آسیا را باید برای این دو تیم کنار بگذاریم و سهمیه سوم هم بدون شک با توجه به حضور بازیکنان پرتعداد استرالیا در لیگهای اروپایی به این تیم می رسد. در این شرایط تنها سهمیه چهارم می ماند و جنگ نابرابر ایران با عربستانِ بیلسا، امارات، قطر و حتی چین و عراق.
251 41
نظر شما