مینا علی اسلام:او در اجلاس داووس از ابتکارات جدید در موضوع هستهای مورد اختلاف تهران و غرب سخن گفت و در اجلاس سران آفریقا مقامات امریکایی را خطاب قرار داد و گفت که صداهای مختلفی از واشنگتن شنیده میشود.
مقصود وزیر امور خارجه ایران از این اظهار نظر تفاوتی است که از دید او میان اظهار نظرها و رایزنیهای هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه امریکا و دیگر مقامهای ارشد این کشور بویژه باراک اوباما در مورد ایران وجود دارد.
به نظر میرسد ,وزیر امور خارجه در این اظهار نظر گفتههای هیلاری کلینتون را مشخصا مغایر با دیپلماسی دوستانهای که باراک اوباما از ابتدای کار خود در برابر ایران و سایر دشمنان ایالات متحده به کار گرفت، میداند.
با آغاز سال جدید میلادی لحن و حتی محتوای تصمیمات کاخ سفید در مورد ایران به شکلی واضح تغییر کرده است گویی که با سال جدید، سیاست جدید امریکا در مورد ایران در دست اجراست و در این سیاست دیگر خبری از روزنههای دوستانه و تعاملی نیست.
در این چارچوب میتوان از آغاز به کار اوباما در کاخ سفید تا پایان سال 2009 را به عنوان یک فصل خاص در ارتباط با روابط ایران و امریکا در نظر گرفت، فصلی که با آغاز سال 2010 و ناکامی واشنگتن در تقویت زمینههای گفت و گوی مستقیم با تهران به نوعی پایان یافته و جای خود را به فصل سیاستهای سختگیرانه داده است.
نکته اینجاست که در هر دو فصل یک صدا در اشکال مختلف شنیده میشد؛ در واقع کاخ سفید تلاش داشت تغییر رویکرد در برابر ایران را ابتدا از دریچه دیپلماسی آغاز کند اما همراه با این رویکرد همواره تاکید داشت که دوری از دیپلماسی به زیان دو طرف خواهد بود. ادامه همین صدا را اکنون در اظهارات و رایزنیهای هیلاری کلینتون در مورد ایران شاهدیم. او در تازه ترین اظهارات خود در مورد ایران تاکید کرده است که "رویکرد هسته اى ایران، راهى به جز اعمال فشارهاى بیشتر بر این کشور براى قدرتهاى جهانى باقى نمىگذارد."
اما تهران امروز معتقد است که چند صدایی از واشنگتن شنیده میشود و هدف از سخنان وزیر امور خارجه امریکا بازگشت به دوران سیاستهای سخت گیرانه دوران جرج بوش و نشانه مشکلات جارى در سیاست خارجى امریکاست. تحلیل این چند صدایی در شرایطی که تهران دراز شدن دست دوستی امریکا را سیاستی ظاهری و دچار تعارض دانست دشوار است اما آن چه مشخص است استراتژی کلی امریکا هرگز با تغییر مقامات یا با برداشتهای شخصی مسئولین تغییر نمیکند.
نظر شما