گوش كن تا گويمت يك ماجرا
ماجرايي از زمين و از هوا
يك وزيري رفت سوي پارلمان
رفت آنجا تا كشد خط و نشان
گفت فضلي آن وزير با مرام
داستاني را براي خاص و عام
اينكه چيزي هست بين دوستان
يا بگويم بهترش را؛ دشمنان
شل نموده باز كرده بند كيف
پر نموده اندر آن پول كثيف!
چيست اين پول كثيف اي ماهرو
با تو گويم، تو ولي جايي مگو!
پولهايي كه دهند از زير ميز
گر تپل باشد و يا ليكن كه ريز
گر ستاني يا دهي بر ديگران
خود كثيف و زشت باشد بي گمان
از قاچاق گويم كه يادم اوفتاد
هر چه گويي؛ آدمي يا كه مواد
واردات خودروهاي آنچنان
با تو گويم عمق ما فيها بدان
رانت خواري يا زمين خواري كنند
پيش ملت با كلك زاري كنند
فضلي ِ با مهر و با لطف و ادب
شرح ميدادش چنان با تاب و تب
اينكه بايد كار كارستان كنيم
چاره اي از بهر اين دستان كنيم
ليك اين قصه به ظاهر خوش نمود
در درونش اژدهايي خفته بود!
دوستان از اين سخن محزون شدند
سينه مالامال درد و خون شدند
زين ميان معروض گشتند عده اي
گاه زيبا گاه زشتند عده اي!
"كاين چه ژاژ است و چه كفر است و فشار
پنبه اي اندر دهان خود فشار"
اين سخنها كه تو گفتي اوستاد
"سوخت چون عشقي كه بر جاني فتاد"
بي شك اين قصه حقيقت نيست نيست
آن كسي كه باورش شد كيست كيست؟!
الغرض از هر طرف تهديد شد
خط كشيدند و نشان تشديد شد
بهر تاديب وزير بي نوا
هر كجايي كنفرانسي شد به پا
چند نكته گفته آمد بر وزير
آن وزير ظاهرا چون ببر و شير
اينكه؛ ما و پول چرك و بي حساب؟!
اي خدا نازل بكن درد و عذاب
حاشا لله!! ما به پاكي شهره ايم
در سماء مملكت چون زهره ايم
از قاچاق گويي كه خط قرمز است
فعل واجب هم درآنجا ترمز است
رانت خواري تهمت است و افترا
گر نميداني بدان اي بي وفا
يا بگفتي زير ميزي پاك نيست
مطلقا زين گفته ما را باك نيست
ليك گشته منقرض آن شيوه ها
حال روي ميز باشد بر ملا!
بس كه از هر گوشه فريادي رسيد
گشت لرزان جان فضلي همچو بيد
گفت ديگر من نگويم يك كلام
"پس سخن كوتاه بايد والسلام"
مجيد مرسلي. خبرآنلاین
6060
نظر شما