نسرین خسروشاهی: یابیلا کوبمبولی 14 ماهه که بعد از فرار مادرش بر اثر حمله ارتش مقاومت لرد دچار سوء تغذیه شده است در انتظار مداوا در بیمارستانی واقع در دهکده دونگو در شمال شرقی کنگوست.
کنگو از سال 1996 تا 2002 متحمل جنگ‌های پی‌در‌پی داخلی بوده است که با انتخاب کابیلا به عنوان رئیس جمهور در انتخابات سال 2006 این جنگ‌ها ظاهرا پایان گرفت تا اینکه جنگ قدیمی میان شورشیان و ارتش کنگو بار دیگر از چند ماه قبل در این کشور آغاز شد. کشتارها روز ۲۵ دسامبر و پس از آن آغاز شد که عملیات نظامی بین‌المللی علیه شورشیان به اجرا گذاشته شد.
تا سال 2004 بیش از 3۳ میلیون و ۸۰۰ هزار نفر از مردم این کشور که معادل با تمامی جمعیت کشور ایرلند است، جان خود را از دست دادند. هزینه چنین جنگی تنها تجهیزات و نیروی نظامی نیست و هزینه سنگین تلفات جانی و بار روانی این جنگ به ویژه در میان کودکان برای همیشه می‌ماند.
همه روزه تعداد زیادی از غیرنظامیان کنگو بر اثر بیماری و سوء تغذیه جان خود را از دست می‌دهند که بیش از نیمی از آنها کودک هستند.
سال گذشته یکی از نشریات آمریکا گزارشی را درباره فهرست بدترین مکان‌های زندگی در دنیا برای کودکان منتشر کرد. در این فهرست در کنار کشورهایی چون عراق، هندوستان و زیمباوه، جمهوری دموکراتیک کنگو نیز به چشم می‌خورد، زیرا بیش از ۲۰ هزار کودک خیابانی در کینشازا، پایتخت کنگو سرگردانند و از سوء تغذیه، سوء استفاده‌های جنسی و بیماری‌های جسمی رنج می‌برند.
دلیل دیگر قرار گرفتن این کشور در فهرست بدترین مکان‌های زندگی برای کودکان این است که جنگجویان غیر نظامی و شبه نظامیان تقریبا ۳۰ هزار کودک را برای استفاده به عنوان کودکان سرباز، محافظ و بردگان جنسی در جریان دومین جنگ داخلی این کشور ربوده‌اند. از هر 5 کودک آزاد شده از دست گروه‌های مختلف مسلح، 2 کودک وادار به استفاده مجدد از سلاح می‌شوند.
از آنجا که کودکان و زنان در این کشور تولیدکننده نفت ، آسیب‌پذیرترین افراد هستند، جمهوری دموکراتیک کنگو، پس از دهه‌ها جنگ، به ایجاد و برقراری صلح و ثبات و برنامه‌هایی نیاز دارد که بتواند از طریق آن کودکان به ویژه کودکان سرباز را نجات داده، آنها را به زندگی عادی بازگرداند. حدود ۴۰ درصد تمامی سربازان جمهوری دموکراتیک کنگو را کودکان تشکیل می‌دهند.
نظر شما