احسان پيربرناش،خبرآنلاين: اگر چه مرد بهاري دو سالي مي‌شود كه رفته اما به بركت پشتوانه‌سازي‌ها و اقدامات ساختاري ايشان، گهگداري رايحه خوشي در فضا ساطع مي‌شود كه بخش عمده آن بدون شك مرهون زحمات از سر شكم‌سيري دولت مهرورز است، با هم چند نمونه از اين زحمات كه متاسفانه ناديده گرفته شده را بررسي مي‌كنيم:
يك) در دوران طلايي دکتر، مشاغل جديدي طراحي شد كه بسياري از آنها در كشورهاي ديگر يك حس دروني تلقي مي‌شوند. به‌طور مثال همين دلواپسي؛ در خارج، اگر فردي دلواپس بشود نهايتا به او آب‌قند مي‌دهند تا حالش بهتر بشود اما در ايران اگر كسي دلواپس بشود به او حقوق مي‌دهند تا حالش بدتر نشود. يعني ما مردي را از دست داده‌ايم كه يك حس دروني را به شغل تبديل كرده بود. اين موضوع اگر معجزه نيست پس چيست؟ حتما بايد از كلاهش هاله نور در مي‌آورد تا شما بپذيريد او معجزه هزاره سوم است؟
دو) دکتر اعتقاد فراواني به شعار «دنياي بدون مرز» داشت اما متاسفانه كشورهاي دوست و همسايه هنوز به اين شعور اجتماعي نرسيده بودند. در دنياي موردنظر احمدي‌نژاد، ايران و تركيه و روسيه و كانادا و آگوندا و كومور و ايكس و ايگرگ همه يك كشور محسوب مي‌شدند و به‌طور مثال فرقي نداشت بيت‌المال اينجا باشد، يا تركيه اما چون تركيه هنوز به اين بلوغ سياسي نرسيده بود، طلاها را سر مرز ضبط مي‌كرد. مثلا مي‌خواست بگويد ما هم مرز داريم، مرز نديده بدبخت.
سه) رييس دولت سابق، براي سلامتي مردم اهميت زيادي قائل بود. مثلا به جاي اينكه اسكناس‌ها بين طيف وسيعي از مردم دست‌به‌دست شود و خطر بيماري‌هاي ميكروبي آنها را تهديد كند، همه را به چهار پنج نفر از اطرافیان خودش داده بود تا ديگران از گزند بيماري‌هاي پوستي در امان بمانند. اين مرد آنقدر سرگرم اين مراقبت‌هاي پوستي شده بود كه ملت با سواستفاده از حواس‌پرتي او، به راحتي ايدز و هپاتيت و آزايمر و هزار جور درد و مرض ديگر گرفتند و صدايش را هم در نياوردند نامردها.
قطعا موارد بي‌شماري در اين خصوص وجود دارد كه از حوصله جمع خارج است اما در اين مجال قصد داريم مورد اول را با طمانينه بيشتري بررسي كنيم. همانطور كه اطلاع داريد تبليغات گسترده دلواپسان بي‌مجوز نتيجه داد و حدود 30 نفر از مردم غيور، به نمايندگي از ما بي‌غيرت‌ها تجمع اعتراض‌آميزي را جلوي وزارت ورزش و جونان برگزار كردند که خودشان به آن می گفتند انزجارآمیز! اين گروه كه مخالف حضور بانوان در سالن‌هاي ورزشي هستند به علت گرماي شديد هوا و تاثيرات آن فراموش كردند شعارهاي خود را در اين مراسم تمام و كمال بخوانند كه احتمالا اين وظيفه را به عهده ما سپرده‌اند. عزيزان لطفا اين شعارها را حفظ كنيد بعدا به درد می خورد.
برادران و خواهران به دو گروه تقسيم شده و از هم فاصله بگیرند:
برادران: نه چك زديم، نه چونه، آبجي برو زود خونه.
خواهران: پنير و نون لواشي، چشم داداشي، چشم داداشي.
برادران: آبجي تو كه هِل داري، نمك و فلفل داري، خواستگارات يه واگن، مي‌خواي بري به سالن؟
خواهران: داداشي سربه‌زيرم، معلومه كه نمي‌رم، مي‌رم خونه مي‌شينم، تلويزيون مي‌بينم.
6060
نظر شما