مردی که انگار دوست ندارد مشکلات کروش و خاکپور تمام شود و فوتبال ملی سرو سامان بگیرد

داریوش سعیدی/ خبرگزاری خبرآنلاین؛ محمد مایلی کهن می گوید هیچ مشکلی با کروش هیچ مشکلی ندارد اما در همان مصاحبه ای که این جمله را می گوید، با خنده و به کنایه درباره سرمربی تیم ملی حرف می زند: «مگر کروش از هالیدی برگشته است؟!» حداقل محمد مایلی کهن با این اظهار نظر نشان می دهد که علاقه ای به حل مشکلات تیم ملی امید و بزرگسالان ندارد. او ماههاست به کروش می تازد و یکی از عوامل مهمی است که باعث شده کادر فنی تیم ملی بزرگسالان نسبت به تیم امید بدبین باشد. بی شک محمد خاکپور نمی تواند به این اندازه با کروش مشکل داشته باشد. او در جلسه ای که با مربیان تیم ملی داشت، گفته بود اگر کسی قرار است علیه تیم ملی و مربی اش مدام مصاحبه کند، جایی در کادر فنی اش ندارد. ولی گویا محمد مایلی کهن بدون توجه به این مسئله که تیم امید و بزرگسالان نیاز به آرامش دارند، مدام بر آتش جنگ دو تیم می افزاید، در حالی که قاعدتا نباید ذره ای مشکل امیدها و بزرگسالان باشد.
مایلی کهن می گوید اگر کروش از هالیدی بازگشته پس «حرفی نمی‌ماند و من خداحافظی می‌کنم!». این جمله مصداق بارز جنگ طلبی مایلی کهن است. اینکه او تمام مسئولیت هایش را در تیم ملی امید بی خیال شده و تنها نشسته ببیند در تیم ملی بزرگسالان چه می گذرد. بی شک اگر او چند ماه قبل به جای اینکه کروش و تیمش را مورد حمله قرار دهد، تمرکزش را روی تیم ملی امید می گذاشت، عربستان نمی توانست به آزادی بیاید و در ورزشگاه خودمان تیم امید را ببرد. با وجود این تلنگر مایلی کهن دوباره تغییر رویه نداد و حداقل امیدواریم تیم امیدمان این بار ضربه نبیند. مایلی کهن فراموش کرده تیم امید تیمی است که سالیان سال از المپیک دور مانده و اگر موفق نشود، مردم ناراحت می شوند. اما گویا این ناراحتی ذره ای برای مرد همیشه معترض فوتبال ایران اهمیت ندارد و اینگونه تمرکز دو تیم را به هم می ریزد.
مایلی کهن با تجربه سال ها حضور در فوتبال، گویا موقعیت فوتبالی ملی ما و اهمیتی که برای مردم دارد را، درک نمی کند و اینگونه اختلافات شخصی اش را بالاتر از موفقیت های ملی قلمداد می کند. اگر تاریخ را مرور کنیم مایلی کهن با بلاژویچ مشکل داشت، با برانکو مشکل داشت، با قلعه نویی مشکل داشت، با دایی مشکل داشت، با قطبی مشکل داشت و حالا با آخرین مربی تیم ملی یعنی کروش هم مشکل دارد. مگر می شود در صف این مربیان با ویژگی های اخلاقی متفاوت و عملکرد متفاوت، یک نفر پیدا نشود که مایلی کهن با او مشکل نداشته باشد؟ این پیشینه نشان می دهد اگر هرکس دیگری هم جای کروش آمد، ولو همین محمد خاکپور که امروز دارد با او می کار می کند، سیبل محمد مایلی کهن خواهد بود. او که با ادعای ملی بودن، آنچنان تیم ملی را می کوبد و مسئولان دو تیم را علیه هم می شوارند که گویا هیچ رقیبی در آسیا از پس چنین ماموریتی بر نمی آید.

252 41