داستان درختانی که دیگر فومن را زیبا نمی‌کنند

میثم همدمی

مدتها بود طرف روستای مادربزرگم نرفته بودم؛ روستایی سرسبز در دامنه کوهی پوشیده از جنگل. سر صبح که تلفنی با مادربزرگ صحبت می کردم تا به او بگویم آنروز به شمال خواهم آمد، به من خبر داد تازه جاده روستایمان را آسفالت کرده اند. از این بابت کلی ذوق زده بود. برای من هم جالب بود، می‌خواستم ببینم روستا چه شکلی شده است. بنظرم یک جاده آسفالته زیر سایه درختان انبوهی که دوسوی جاده را پوشانده اند جذاب می آمد.

زمانی که به فومن رسیدم حالم گرفته شد. نمیدانم گذرتان به فومن خورده یا نه، اگر خورده حتماً درختان چنار بزرگی که دو سوی خیابانهای داخل شهر قد برافراشته اند را دیده اید، سعی کنید خوب خاطره یشان را در ذهنتان تقویت کنید چراکه از این پس دیگر آنها را-حداقل به شکل سابقشان- نخواهید دید. همه درختان از وسط نصف شده بودند! از راننده تاکسی پرسیدم: «چرا درختا رو اینجوری کردن!؟» رو به من کرد و با لحنی آرام پاسخ داد: «خدا خیرشون بده، خیلی خطرناک بودن، یه وقت می‌اُفتادن زن و بچه مردم رو زیر میگرفتن»؛ در همین حین ناگهان حواسش به روبرو متوجه خانمی که با کودکی در آغوش داشت از وسط خیابان می گذشت شد و زد روی ترمُز. این بار لحنش خیلی آرام نبود: «هو خانم!... ماشین به این گُندگی رو نمیبینی!!»

جلوتر قبل از اینکه به روستای مادربزرگ برسم، از تاکسی پیاده شدم؛ می خواستم مسیر زیبا و سرسبز تا روستایمان را قدم بزنم. براستی که بهار اینجا غوغا می کند. بنظرم رسید درختان سرسبزتر از سال گذشته اند و آنقدر صدای آواز پرندگان بلند است که نزدیک است سرسام بگیرم. بودن در این‌همه زیبایی تلخیِ خاطره چنارهای نصفه شهر را کاهش می‌داد. در همین حال و هوا از مناظر طبیعی لذت می‌بردم که رسیدم به جاده روستایمان.

چشمتان روز بد نبیند! صد رحمت به درختانِ نیمه نصفه فومن! اینجا در دو سوی جاده تازه آسفالت شده روستا اصلاً خبری از درخت نبود. حدوداً ده متری به جلو رفتم. آنطور که شمردم در همین ده متر بیش از چهل اصله درخت قطع شده بودند. اینکه چقدر از عمر آن درختان می‌گذشت را نمی‌دانم، از وقتی که خیلی کوچک بودم آنها را به تنومندی آخرین باری که دیده بودمشان بیاد دارم. هر قدر جلوتر می‌رفتم پاهایم سست تر و ابعاد وسیعتری از فاجعه در برابر دیدگانم نمایان می شد. طولِ کل جاده ای که آسفالت شده بود و دو رستا را به هم وصل می کرد سه کیلومتری می شد، تقریباً همه مسیر هم پوشیده از درخت بود و این داستان برای تک تکِ درختان این مسیر تکرار شده بود. خواستم برگردم کرج، اما از آنجایی که مادربزرگم صبح تلفنی گفته بود ناهار فسنجان درست خواهد کرد، گفتم پیرزن زحمت کشیده، از بازگشت صرفنظر کردم.

از قرار معلوم برای آسفالت باید جاده عریضتر می‌شد. قرار شده کارگران برای اینکه راحتتر کار کنند شاخه هایی که روبه جاده بوده را هرس کنند، ولی خب از آنجایی که این کار زمان‌بر بوده و قیمت چوب هم در بازار بدک نیست، چنین سرنوشتی برای درختان روستا رقم خورده است.

شب هنگام غذا خوردن حواسم رفت به اخبار استانیِ تلوزیون: «...قدردانیِ مردم فومنات از مسئولین بخاطر اصلاح درختان شهر فومن و آسفالت چندین روستا...»

۴۷۴۷

کد خبر 480252

برچسب‌ها

خدمات گردشگری

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
4 + 11 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 5
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • شقايق طهراني A1 ۰۳:۲۷ - ۱۳۹۴/۰۸/۲۹
    9 0
    مهم ترين عامل عقب موندگي ما فقر فرهنگيه و عشق به نو و مدرن كردنه . خدا رحمت كنه يه زن عمويي داشتم كه اينه قدي ٢٠٠ ساله عتيقه پدر بزرگم رو با اسپري طلايي كرد ... به نظرش كهنه شده بود
  • بی نام KR ۰۴:۲۲ - ۱۳۹۴/۰۸/۲۹
    8 0
    این داستانا برای خیلی از ماها جذابیت نداره، گرون شدن زمین، زودتر رسیدن، دیدن ویلاها و ساختمانهای نخراشیده به یه منظره بکر، به احترام به طبیعت و روح اون می ارزه. ولع ما برای جلو رفت تمومی نداره، و این ولع قتل عام درختان، و رودخانه ها و کوه ها رو می طلبه. یه زمانی می گفتند دیگران کاشتند و ما خوردیم ما بکاریم و دیگران بخورند، ولی حالا باید گفت دیگران کاشتند و ما خوردیم خوب وظیفه اشون بود، آینده هم که که دیده ...
  • بی نام A1 ۰۹:۵۴ - ۱۳۹۴/۰۸/۲۹
    8 0
    اقای همدمی مثل همیشه از مقاله زیبایتان لدت بردیم متاسفانه سرنوشت بیشتر سرزمین مان همین است
  • بی نام A1 ۰۸:۴۴ - ۱۳۹۴/۰۸/۳۰
    2 5
    امیداواریم اما چند نکنه باید توجه بسیار داشت این که جلوی زمین خواران طبیعت سبز راگرفت بیابان زدایی وجنگل زایی انجام شود واز سپاه هوا وفضابرای جلوگیری اتش سوزی را گرفت سازمان تصفیه آب فاضللاب تاسیس کرد مثل المان از کارافرینان برای مشکل کمبود اب ایده گرفت از دو دریا شمال وجنوب لوله کشی کرد مثل عربستان که بایک تصفیه خانه در خلیج فارس زدند کشورشان تامین میکنند و از انرژی هسته ای برای تبدیل کردن اب شور به اب شیرین استفاده کرد
  • بی نام A1 ۱۷:۱۴ - ۱۳۹۴/۰۸/۳۰
    6 0
    افسوس...