خدای ناکرده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ترسید ژنرال؟

 امیر قلعه نویی یک بار دیگر در رسیدن به پیروزی در لیگ قهرمانان آسیا ناکام ماند. این بار بازی خانگی در برابر العین امارات ، مجالی بود تا سرمربی صدرنشین مطلق همه چند سال اخیر لیگ برتر نشان دهد نمی تواند در بازی های بین المللی تمرکز لازم را روی تیمش داشته باشد.

قلعه نویی که خود را با برنامه ترین مربی تاریخ ملی ایران می داند این بار هم در میدانی بین المللی ناکام ماند ، درست به مانند روزهای حضورش در تیم ملی . اگرچه او  خیلی زود به واسطه موفقیت هایش در سالهای پس از تیم ملی در لیگ از یاد برده است که در مسابقات مالزی ، تیم او با حضور همه ستاره های ملی ایران یعنی کاپیتان کیا ، علی کریمی ، وحید هاشمیان ، جواد نکونام و ... به از یاد برد به سختی توانست از سد ازبکستان بگذرد. بازی با چین را با اقبالی بلند مساوی کرد و به لطف پیروزی برابر مالزی حریف کره جنوبی شد.

قلعه نویی بارها و بارها این ادعا را تکرار کرده که؛« تنها باخت من در جام ملتهای آسیا در ضربات پنالتی رخ داده است» اما گفته او  این حقیقت را عوض نمی کند که تیمش توان  بازی در رقابتی بین المللی را نداشت. همان طور که استقلال باوجود بازی های استثنایی و تماشاگر پسند خود در لیگ برتر سال قبل ، وقتی به دروازه آسیا رسید نتوانست حرفی برای گفتن داشته باشد. این تیم بازی برده با الاتحاد را در کمتر از 5 دقیقه با باخت عوض کرد و برابر ام صلال یا الجزیره به سادگی ناکام ماند.از 6 بازی تنها دو امتیاز گرفت که برای تیمی چون استقلال که در آسیا همیشه یکی از پر افتخارترین تیم ها بوده ، اصلا نتیجه مناسبی نیست.

قلعه نویی که امسال در سپاهان ، تیمی فراتر از لیگ ایران دارد تا اینجا  در لیگ قهرمانان آسیا ناکام مانده است. بازی اول برابر الشباب در عربستان شروعی بود بر دور باطلی که بنظر می رسد قلعه نویی چون سال قبل در لیگ قهرمانان دچارش شده است. او که امروز در بازی تیمش برابر العین در خانه نتوانست هیچ برنامه مشخصی برای رسیدن به دروازه حریفش داشته باشد. فوتبال احساسی سپاهان بخصوص در نیمه دوم ، اتفاقی بود که در هیچ یک از بازی های این تیم در لیگ برتر نمی شد برایش نمونه ای پیدا کرد. چهره عصبی آقای سرمربی که بی شباهت نبود به تصاویری که درست سال قبل در همین مواقع از او در ذهن داریم. روزهایی که پس از ناکامی در بازی های نخست لیگ قهرمانان و اتهام تبانی که مایلی کهن به قلعه نویی وارد شد ، این مربی را به سراشیبی سقوط انداخت و به سرعت تا مرز فروپاشی کامل پیش برد.

این بار ما انگار قلعه نویی که هوادارن تیفوسی اش مدام با لقب« ژنرال» در ورزشگاه آزادی فریادش می کنند تا اعتراض شان را به کادر مدیریت استقلال نشان دهند ، وقتی ابراهیم توره توپ مناسبی را از دست داد ، ا حالتی مستاصل به زمین و زمان ناسزا می گفت و پریشان به نظر می رسید. تیم او داشت بی برنامه بازی می کرد و این بی برنامگی و بازی شلخته را تا پایان ادامه داد. تغییرات تاکتیکی سرمربی سپاهان بقدری برای مربی تیم رقیب خوشایند بود که از آنها در مصاحبه اش به نیکی یاد کرد.

قلعه نویی انگار ترس داشت. او خود هم انگار باور کرده است که تجربه بین المللی ندارد و این باور سبب شد تا در نیمه دوم و بازی هرچه به سمت پایان می رفت ، تمرکزش را بیش از قبل از دست می داد تا سپاهان هم در میانه میدان عصبی تر بازی کند.

اتفاقی که اگر چون سال قبل برای آقای «ژنرال » به باور بدل شود هیچ بعید نیست که سریال ناکامی های سپاهان به سان استقلال قبل شود ، به سان همان هفته هایی که امیر خود اعتراف کرد:« می خواستم خودکشی کنم. » اینکه ناکامی تیم در رقابتهای بین المللی حرف و حدیث های بسیاری را برای این مربی به همراه دارد. انگ های بسیاری که می تواند موفقیت های اخیر او در لیگ حرفه ای را زیر سوال ببرد و ...