به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، این تهیه‌کننده گفت: «از سال 1362 عده ای بر سینمای ایران حاکم شدند که اینها متاسفانه دوران حکومتشان 19 سال به طول انجامید. این عده به شدت با ستاره سازی در سینما مخالف بودند. وقتی با ستاره سازی مخالفی یعنی با روال قهرمان سازی در فیلم مخالفی. سینمایی که قهرمان ندارد نمی‌تواند ستاره بسازد چون ستاره با قهرمان است که به وجود می‌آید وگرنه دلیلی ندارد ستاره در فیلم وجود داشته باشد.»
او افزود: « این عده که با قهرمان سازی در سینما مخالف بودند اهداف خبیثی داشتند و فقط می‌‌خواستند مقاصد خودشان را پیاده کنند، تا سال 67 و 68 که اینطور بود. آن دوره کسی به سینما توجه نمی‌کرد این که می‌گویند نمی‌گذاشتند و اجازه نمی‌دادند دروغ است.»
فرحبخش با اشاره به سابقه حضورش در سینما اظهار داشت: «من از سال 60 در سینما فعال بوده ام. این اهالی دوست داشتند فیلم فلسفی بسازند شما در فیلم‌های تارکوفسکی اصلا ستاره نمی‌بینید، این دوستان به آن نوع از سینما علاقه داشتند،که مردم دوست نداشتند. ضمن این که اینها مستقیم به نخست وزیر وصل بودند، بودجه می‌گرفتند و همه کار انجام می‌دادند و کسی هم با آنها کاری نداشت ونظارتی هم نبود.»
او افزود: «جنگ بود و شرایط کلا فرق داشت و متاسفانه در ده سال بنیان این تفکر گذاشته شد و بعد از آن هر کس آمد این اندیشه را تغییر دهد نتوانست، فقط سیف الله داد بود که توانست مقداری مسیر را تغییر دهد و در زمان او بود که قهرمان وارد سینمای ایران شد.اگر دقت کنید فیلمهایی که از سال 76 تا 80 ساخته شده است در تاریخ سینمای ایران ماندگار است.»
او در پاسخ به این پرسش که در سال‌های پس از انقلاب چند ستاره داشته‌ایم؟ بیان کرد: «تعداد آنها بسیار کم است و ملاک قرار نمی‌گیرند. تک و توک ستاره هایی هم آمدند مثل رضا گلزار که قبل از فیلم کما، هشت فیلم بازی کرده بود اما نه دیده شده بود و نه کسی آن کارها را دوست داشت.اما فیلم «کما» چون شرایط قهرمان پذیری را دارد از گلزار ستاره می‌سازد اما بعد از آن «زهر عسل» باز زمین می‌خورد چون قهرمان ندارد،بعد دوباره «آتش بس» را بازی می‌کند فیلم پرفروشی می‌شود.»
فرحبخش افزود: «من می‌گویم اگر قصه قوی باشد محمدرضا گلزار، امین حیایی،مهناز افشار دوباره مطرح و پررنگ می شوند.زمانی که داستان، داستان نیست، فیلمنامه، فیلمنامه نیست این بازیگران هیچ کارایی نخواهند داشت حتی در بعضی مواقع ممکن است، ضرر هم داشته باشند، چون تماشاگر توقعاتی از اینها دارد که برآورده نمی‌شود.»
او در پایان تاکید کرد: «سینمایی که قهرمان ندارد ستاره و سوپراستار در آن معنا نخواهد داشت سینما باید از پایه درست شود و قهرمان سازی در آن شکل بگیرد.»
57245
نظر شما