بعد از بازی تیم ملی امید ایران با سوریه، کروش دوباره سوژه شد؛ اول به خاطر اینکه در لحظه گلزنی تیم خوشحالی نکرده و دوم اینکه جوری از جایگاه ویژه خارج شده که با حبیب کاشانی مدیر تیم ملی، رودررو نشود. حتی خروج او از ورزشگاه به عنوان فرار خوانده شد.
اينكه كروش با حبيب كاشاني در ورزشگاه رودررو نشده و در طول بازي با او حتي حرف نزده، اتفاقي طبيعي بوده است. كارلوس از مدير تيم ملي اميد بي‌اندازه ناراحت است و اين ناراحتي‌‌اش هم به مصاحبه‌هاي مايلي‌كهن و البته مصاحبه شخص كاشاني برمي‌گردد. در روزهايي كه مايلي‌كهن عليه كروش مصاحبه مي‌كرد، مدير تيم اميد هيچ‌گاه او را از اين كار منع نكرد. كارلوس چندي قبل وقتي به كفاشيان گفت كه چرا مايلي‌كهن عليه‌‌اش اين‌قدر مصاحبه مي‌كند، او گفت از حبيب كاشاني مي‌خواهد تا مانع مصاحبه‌هايش شود. مايلي‌كهن اما ادامه داد تا كروش از مدير تيم ملي دلخور شود كه انگار او هم علاقه دارد مايلي‌كهن عليه‌‌اش حرف بزند. همچنين قبل از شروع مسابقات تيم ملي اميد گفتند: «او طبق قانون اجازه ندارد به هتل تيم ملي المپيك برود و آنجا بماند.» اين جمله، ناراحتي و دلخوري كروش را تشديد كرد.
سرمربي تيم ملي اين روزها در قطر غريبه‌تر از همه است. تيم ملي اميد در اين كشور اردو زده ولي كروش اجازه نزديك شدن به اردوي تيم را ندارد. او حتي نمي‌تواند به اردوي تيم برود. وقتي هم به ورزشگاه مي‌رود تا بازي‌ها را ببيند، كسي نيست از جمع اميدها كه به او خوشامد بگويد. اين فضا در همان بازي ايران و سوريه به قدري كارلوس را دلخور كرد كه ترجيح داد در پايان مسابقه هم با كاشاني رودررو نشود.
كروش برخلاف اكثر فوتبالي‌هاي ايران يك ويژگي مهم رفتاري دارد؛ اينكه اگر از فردي ناراحت است پشت سر او حرف نزند و مقابلش لبخند بزند. در ايران معمولاً همين شكلي است. دشمن‌ها در ظاهر با هم خوبند و پشت پرده ... كروش اما ترجيح داد سه‌شنبه شب چيزي كه هست را نشان دهد؛ ناراحتي از كاشاني و اميدها. او هميشه به نزديكانش مي‌گويد: «اهل ظاهرسازي نيستم.» و در ورزشگاه السد هم دست به ظاهرسازي نزد و به صورت تصنعي با كاشاني دست نداد. مصاحبه‌هاي مايلي‌كهن و البته كاشاني در ماه‌هاي گذشته نشان داده آنها با كروش خوب نيستند و طبيعي است كه در چنين فضايي، اتفاق سه‌شنبه رقم بخورد.
خوشحالي نكردن كروش بعد از گل اميدها هم در حالي سوژه شده كه مرور فيلم بازي‌هاي تيم ملي نشان مي‌دهد كروش در اغلب موارد، زمان گلزني‌ها اصلاً خوشحالي نمي‌كند. در بازي تاريخي ايران و كره‌جنوبي وقتي رضا قوچان‌نژاد مهم‌ترين گل تاريخ زندگي‌‌اش را به ثمر رساند و همه ايران رفت روي هوا، كارلوس كروش بي‌تفاوت در كنار زمين ايستاده بود و فقط نگاه مي‌كرد. او روي اكثر گل‌هاي تيم ملي چنين رفتاري دارد و كمتر شده در لحظه گلزني ايران، كسي خوشحالي‌‌اش را ببيند. در واقع او مثل برخي مربيان وطني نيست كه چون هيچ افتخاري در عمرشان كسب نكرده‌اند با هر گل جوري به هوا مي‌پرند و مشت گره مي‌كنند كه انگار قهرمان جام جهاني يا اروپا شده‌اند! اما كروش از اين قهرماني‌ها در عالم واقع و نه خيال، كم نداشته و طبيعي است از يك گل در سطح آسيا چندان به وجد نيايد.
252 43
نظر شما