این روزها ویدئویی از کروش منتشر شده که نشان می دهد او پس از گلزنی تیم امیدها مقابل سوریه، خوشحالی نکرده است. پس از آن بود که بعضی از موافقان کروش گفتند این مربی اصلا روی گل های زده تیم ملی، چه حساس و چه غیر حساس خوشحالی نمی کند، چه رسد به اینکه روی گل تیم امید خوشحالی کند. برای بررسی این موضوع که آیا کروش بعد از گل های تیم ملی خوشحال می کند و به هوا می پرد و می خندد، سراغ ویدئوی سه گل بسیار حساس تیم ملی در دوران مربیگری او در تیم ملی رفتیم. دو گل قوچان نژاد به کره جنوبی و قطر در مقدماتی نهایی جام جهانی 2014 و همینطور گل نکونام به کره جنوبی در آزادی.
1-شوت نکونام در حالی وارد دروازه کره جنوبی در آزادی شد که تیم ملی 10 نفره بود. بعد از گل تمام بازیکنان ایران و اعضای کادر فنی به سمت نکونام رفتند ولی کروش کنار نیمکت ایستاده بود. پس از اینکه خوشحالی تمام شد، کروش تازه لب خط رفت و با گذاشتن دست ها روی شقیقه سرش، به یکی از هافبک ها از دور نکاتی گفت و گویا از او می خواست بیشتر تمرکز کند.
بازی با قطر در یکی از سه بازی پایانی ایران در مرحله نهایی مقدماتی جام جهانی 2014 برزیل بود. کروش در این بازی روی نیمکت نبود و روی سکو بازی را می دید. در لحظه ای که قوچان نژاد آن گل حیاتی را وارد دروازه قطر کرد، آرین قاسمی به شدت خوشحالی کرد ولی کروش دست هایش را به کمر گرفته بود و زمین تماشا می کرد!
در لحظه به ثمر رسیدن گل تاریخی قوچان نژاد مقابل کره جنوبی، کروش بعد از به ثمر رسیدن گل شادی نکرد و به زبان عامیانه تنها یک بزن قدش با امید نمازی داشت که آن هم دستیارش درخواست کرد. او سپس سریعا لب خط رفت و از بازیکنان خواست تا بازی را آرام کنند.
252 43
نظر شما