در راستای برنامه‌های «ده روز با عکاسان» نشستی با موضوع آیا سینما به عکاسی احتیاج دارد با صحبت‌های رضا کیانیان و حضور افرادی چون سیف‌الله صمدیان، علی نیک‌رفتار ( مدیر انجمن عکاسان سینمای ایران)، محمد فوقانی ، حافظ احمدی و چند تن دیگر از هنرمندان این عرصه برگزار شد.
در ابتدای این نشست کیانیان ضمن ابراز خرسندی از حضور در این مراسم گفت: این رویداد برای من اتفاق بزرگی است زیرا برخی‌ها به عکاس بودن من انتقاد داشتند و آن را نمی‌پذیرفتند اما حالا که از طرف انجمن عکاسان ایران به این جا دعوت شدم یعنی من هم عکاس هستم.
وی در خصوص لزوم وجود عکاسی در سینما عنوان کرد: فیلم بدون عکاسی می‌تواند زنده باشد ولی این که چرا به آن نیازمند است، مطرح است اما در هر حال فیلم بدون عکاسی همچنان فیلم است. باید گفت که رشته عکاسی سینمایی یکی از رشته‌هایی است که جزء حوزه عکاسی به حساب می‌آید و یک تخصص است و تخصص نیز به تجربه و سواد احتیاج دارد. همان طور که به عنوان مثال بازیگری در مراحل عالی دانش می‌خواهد و در دانشگاه‌ها کرسی دارد عکاسی هم همین طور است پس کاملاً تخصصی است.
وی در خصوص نظرات اشتباهی که پیرامون این رشته وجود دارد، عنوان کرد: برخی‌ها معتقدند که عکاسی سینمایی کاری ندارد چون همه چیز مثل نور ، دکور و .... آماده است و با این حرفشان در واقع خلاقیت، تخصص و نگاه هنری را می‌کشند اشکال دیگری که به این حوزه وارد می‌شود این است که برخی‌ها می‌گویند نیازی به وجود عکاس نیست و با چاپ کردن چند فریم از فیلم می‌توان از آن تصویر به عنوان عکس استفاده کرد که این نگاه از نظر عکاسان به هیچ‌وجه پذیرفتنی نیست و ارزشی ندارد.
وی افزود: بعضی از افراد نیز معتقدند عکس فیلم حتماً باید از زاویه دوربین عکاسی شود در این صورت اصلاً چرا باید عکاس حضور داشته باشد زیرا با این عقیده باز به درآوردن فریم و چاپ آن می‌رسیم در کنار این صحبت‌ها باید گفت در همه فیلم‌ها تعدادی از عکس‌ها هستند که کار را ماندگار می‌کنند مثل برخی از آثاری که با گذشت زمان از آن فیلم همچنان با دیدن عکس آن یاد آن اثر می‌افتیم و یا عکس‌هایی که از آن‌ها می‌شود موضوع، ژانر، شخصیت‌ها و در کل ویژگی‌های کار را فهمید.
کیانیان تصریح کرد: در هالیوود از ده تا 15 عکس برای فیلم‌ها استفاده می‌کنند و آن‌ها همان عکس‌هایی هستند که کار را ماندگار و مخاطب را همیشه به یاد آن اثر می‌اندازند. این عکس‌ها در زمان‌های مختلف چون قبل از فیلم‌برداری، در حین و بعد از فیلم‌برداری ثبت می‌شود اما در کشور ما این مسئله کم رنگ است و تنها در حین کار و یا هنگام تست گریم عکس‌ها گرفته می‌شود. البته ما هر کاری که انجام دهیم باز هم هالیوود از ما حرفه‌ای تر است و بیشتر به برگشت سرمایه‌اش علاقه‌مند است زیرا در ایران در سال چندین فیلم ساخته می‌شود و فقط برخی از آن‌ها اکران می‌شوند در صورتی که آن جا آن‌ها برای برگشت سرمایه تک‌تک کارها برنامه‌ریزی می‌کنند.
وی با اشاره به مسئله دیگری که در عکاسی سینمای ما وجود دارد گفت: در سینما وقتی که کار تمام می‌شود گاهی عکاس از دیگران می‌خواهد تا در صحنه بماند و او عکس بگیرد که این جا برخی بازیگرها می‌روند و برخی هم می‌مانند این‌ها بخشی از اهالی هنر هستند که می‌دانند عکس سینما یعنی چه اما برخی‌ها اهمیت این موضوع را برای فیلم و حتی خودشان نمی‌دانند جدا از این مسئله، مورد دیگری وجود دارد و آن این است که برخی از عکاسان با فیلم قرارداد می‌بندند ولی هنگام کار دانشجویی را به عنوان دستیار خود می‌فرستند اما عکاس جایگزین به علت نداشتن تجربه کافی عکاس فیلم محسوب نمی‌شود هر چند که ممکن است دانشجوی خوبی بوده باشد اما او باید تا مدت‌ها در کنار یک عکاس فیلم باسابقه بایستد و یاد بگیرد چرا که فرستادن چنین افرادی باعث می‌شود تا بازیگر نیز اعتمادش را به عکاسانش از دست بدهد.
وی اضافه کرد: امروزه فنون عکاسی زیاد اهمیت ندارد چون در دوربین‌ها گذاشته شده‌اند و اطلاعات دیگر مهم نیست چرا که مثل خیلی از علوم در اینترنت به راحتی قابل‌دسترسی هستند به همین جهت فرد دیگر چیز عجیبی نیست و الآن خلاقیت است که آن را مهم و قابل‌توجه می‌کند، یک دانشجوی عکاسی نیز بیشتر فن یاد گرفته تا خلاقیت و تجربه.
کیانیان بعد از این صحبت‌ها با تعریف خاطره‌ای در خصوص کسب تجربه عنوان کرد: مدت‌ها پیش در جلسه‌ای گفتم کیانیان تنها از شهرتش استفاده می‌کند و آن جا کیارستمی جواب داد که او این شهرت را از کجا آورده است مگر به غیر از سینما بوده است من در این عرصه (سینما) به میزانسن، نور، دوربین و ... مسلط شدم مواردی که عکاسی سینمایی نیز اهمیت دارد عکاس فیلم باید ژانر و چهره بازیگر را بشناسد و تا حدی نیز باید فیلم‌برداری بلد باشد و موارد دیگری چون نور و ... را نیز بشناسد تا عکس گرفته شده ماندگار شود.
وی همچنین به یکی دیگر از ضررهایی که آوردن دستیارهای نابلد به حوزه عکاسی سینمایی وارد می‌کنند بیان کرد: تهیه‌کننده هم به دلایل مالی و خدمات کمتری که به این دستیارها ارائه می‌دهند به طور کلی به این سمت روی می‌آورند و این موضوع باعث می‌شود تا نگاه حقیرانه نسبت به عکاسان سینمایی گسترش یابد که نتیجه آن به جا ماندن کارهای خیلی معمولی و گاه بی‌ارزش است، اگر عکاس فیلم خود قدرش را نشناسد تهیه‌کننده و دیگران هم به او احترام نمی‌گذارند.
در بخشی از این نشست صیف الله صمدیان در خصوص عکاسی فیلم گفت: عکاس فیلم باید کسی باشد که فراتر از کارگردان فکر و حواسش به تاریخ، ماندگاری و .... فیلم باشد چرا که او تنها کسی است که آزادی دارد تا فریم‌هایی که می‌تواند کمکی برای کارگردان و اثر محسوب شود را جدا کند.
وی افزود: متأسفانه تهیه‌کنندگان امروزه بیشتر به دنبال عکاسی هستند که بتواند یک پرتره به ویژه از بازیگران خانم برای پوستر فیلم بگیرد که این موجب شده تا خود عکاسان هم خلاقیت و رویدادهای دیگر را در این زمینه فراموش کنند که همه این‌ها اغتشاشی را که از طرف تهیه‌کننده آغاز شده است را رقم می‌زنند.
صمدیان راجع به ماندگاری یک هنرمند و مطرح‌شدن او عنوان کرد: هیچ کس تنها با اسم ماندگار نمی‌شود و هنرمند باید از مرحله‌ای عبور کرده باشد تا به طور مثال آثار عکاسی‌اش خریداری شود و ما نیز باید یک سری از ذهنیت که تنها مبنی بر شهرت با اسم است را فراموش کنیم و باید بگویم که کیانیان هم حتماً چیزی را برای عرضه داشته که کیانیان شده است چون هیچ اسم بزرگی با تبلیغات بزرگ نمی‌شود و اگر مطرح شود هم زود فراموش می‌شود.
در ادامه کیانیان در خصوص همراه بودنش با عکاسی اظهار کرد: در کلاس نهم که بودم همه تلاشم بر این بود تا بتوانم یک دوربین و سه پایه بخرم که دستیابی به آن یکی از بزرگ‌ترین لذت‌های زندگی من بود بعد از آن نیز مدام با عکاسی همراه بودم سپس گاهی از آن دور می‌شدم اما هیچ‌وقت به طور کامل از دوربین جدا نشدم، بحث دیگری که وجود دارد نیز این است که هر خانم و آقایی که نمایشگاه بگذارد تنها به خاطر شهرت آثارش به فروش نمی‌روند.
وی ادامه داد: عکس را کلکسیونر که اقتصادش در آن است می‌خرد و اگر بداند که من همین یک نمایشگاه را تنها به خاطر اسمم گذاشته‌ام دیگر آن را از من نمی‌خرد چون او به دنبال یک حرکت مداوم برای اقتصاد خودش است.
کیانیان تصریح کرد: من مدت‌ها است که چیزهایی را عکاسی می‌کنم که در طی 65 سال یاد گرفتم ببینم و خیلی‌ها هنوز آن را نمی‌بینند همچنین عکس‌های من را همان طور که گفتم کلکسیونرها می‌خرند چرا که من قبل از برپایی نمایشگاهم کارها را به خیلی از هنرمندان و مجموعه‌داران بی آن که کثر شأنم شود نشان دادم و بعد از فروش آن‌ها را به نمایش گذاشتم به طوری که هنگام برپایی نمایشگاه نزدیک به 60 درصد از کارها به فروش رفته بودند.
وی در پایان خاطر نشان کرد: با برگزاری نمایشگاه خیلی از مردم به بهانه دیدن من هم که شده به فرهنگسرا و یا گالری می‌آیند و من چه کارهایم را بفروشم و چه نه، به زندگی خیلی‌ها ارتباطی ندارم اما برپایی چنین برنامه‌هایی اتفاقات خوبی را رغم می‌زند یکی این که خیلی از مردم که تا به حال نمایشگاه نرفته‌اند با عکاسی آشنا می‌شوند و مورد دیگر این است که روزنامه‌ها و رسانه‌ها شروع به نوشتن از عکس، عکاسی و نمایشگاه می‌کنند که این هم منجر به یادآوری و آگاهی رساندن به خیلی‌ها در زمینه هنر می‌شود.
در پایان این نشست توسط مجید ناگهی دبیر 10 روز با عکاسان لوح تقدیری به کیانیان اعطا شد و علی نیک‌رفتار همچنین از انجمن عکاسان سینما نیز با اعطای لوح و کارتی، عضویت این هنرمند را به صورت افتخاری اعلام کردند.
۵۸۵۸
نظر شما