شراره داودی: برگزاری نشست‌های خبری برای آثار حاضر در جشنواره رسمی است که مانند دیگر کشورها وجود دارد و برنامه‌ریزی عوامل و هنرمندان هم بر این اساس است که در آنها حضور پیدا کنند و درباره اثری که تولید کرده‌اند و شرایط و اوضاعی که داشته‌اند، صحبت کنند. نشستها تنها جایی است که کارگردان، نویسنده، بازیگران و عوامل پشت دوربین می‌توانند کنار یکدیگر بنشینند و درباره اثر خود، صحبت کنند و البته مطمئن باشند اکثر رسانه‌ها هم صحبت‌هایشان را پوشش می‌دهند.
هر سال بعد از اکران فیلم‌ها در سالن اصلی، عوامل تهیه اثر در یکی از سالن‌ها رودرروی خبرنگاران و عکاسان نشسته و با توجه به قانون نانوشته که همیشه جلسات دیر شروع می‌شوند، نیم ساعت به پرسش و پاسخ می‌پردازند. خبرنگارهای رسانه‌های مختلف که رقابت عجیبی برای زودتر پوشش دادن صحبت‌ها، مشغول به تایپ خبر شده یا بصورت مستقیم اخبارشان را برای رسانه‌شان می‌خوانند.
در این میان فیلم بعدی در سالن به نمایش در می‌آمد و خبرنگار می‌ماند و خبر نزده و فیلم ندیده‌ای که باید بعد از پایان آن، در نشست فیلمی که فرصت نکرده آن را ببیند، شرکت کند. این رسم هرساله خبرنگارهای سینمایی در برج میلاد است؛ انتخاب فیلم‌هایی که از دست می‌دهند...
این‌همه تغییر در یک دوره
دبیر جشنواره سی و چهارم فجر که از ۱۲ بهمن‌ماه آغاز می‌شود، برای برطرف کردن این مشکل با دبیران و مشاوران رسانه‌ای گفتگو کرده و راه حل‌هایی را هم در نظر گرفته است؛ البته امیدی اندکی برای نتیجه‌بخش بودن این را حل وجود دارد.
برنامه از این قرار است ساعت ۱۴:۳۰ دقیقه هر روز نمایش فیلم‌ها در برج میلاد آغاز شود و در بهترین شرایط یک ربع تا نیم ساعت میان نمایش آنها فاصله باشد.
با در نظر گرفتن این موضوع که اولین نشست ساعت ۱۰:۳۰ صبح آغاز می‌شود و برج میزبان سه نشست خواهد بود، خبرنگاران باید در حدود ۱۵۰ دقیقه پوشش خبری نشستها را انجام دهند، البته این موضوع برای رسانه‌هایی که چند خبرنگار دارند، خیلی سخت نیست، اما به هر حال پوشش تقریبا سه ساعته صحبت‌ها کاری سخت به نظر می‌رسد. البته نکته مثبتی که نباید فراموش کنیم این است که خبرنگارها شب قبل فیلم را دیده‌اند و فرصت طرح سوال در نشست پرسش و پاسخ را بیشتر دارند.
با یک حساب سرانگشتی می‌توان این موضوع را نیز مطرح کرد بر اساس ۳۳ اثری که قرار است نشست خبری داشته باشد، حتما به صبح روز جمعه که طی این سال‌ها به دلیل نماز جمعه تعطیل بوده، نیاز خواهند داشت و شنیده‌ها حاکی از آن است که برگزار کنندگان مراسم به دنبال اخذ جواز هستند تا بتوانند صبح روز جمعه ۱۶ بهمن نشستها را برگزار کنند، حال اگر چنین برنامه‌ای اتفاق نیفتد، این شائبه به وجود می‌آید که چند فیلم نشست نخواهند داشت و حتما آنها هم عصر روز پنجشنبه اکران خواهند شد.
نکته دیگری که باید در نظر گرفته شود این است که حضور هنرمندان و عوامل هر فیلم در زمان نمایش اثر منطقی به نظر می‌رسد ولی آیا فردای آن روز همه آنها باز هم به برج میلاد می‌آیند تا به پرسش‌های خبرنگاران پاسخ دهند یا با نشست‌هایی روبرو خواهیم بود که تنها با حضور کارگردان برگزار می‌شوند؟
شرایط نشستها در سال‌های طلایی سینما چگونه بود؟
سال‌های قبل که برج میلادی نبود و فیلم‌ها در سینماهای سطح شهر به نمایش در‌می‌آمد و البته همه‌چیز هم نگاتیو بود، نشست‌های خبری بعد از اکران فیلم‌ها و در سالن نمایش فیلم برگزار می‌شد و بیشتر از اینکه نشست پرسش و پاسخی باشد که بخش زیادی از صحبت‌ها به جمع شدن گروهی دور هم و خرج کردن انرژی و وقت باشد، منتقدی فیلم را نقد می‌کرد و از آن‌جایی که تعداد رسانه‌ها هم خیلی کمتر از حالا بوده و بیشتر به مطبوعاتی که به صورت تخصصی در حوزه فرهنگ و سینما فعالیت می‌کردند، محدود می‌شد.
شاید به همین دلیل شور و شوق جشنواره هم برای اهالی رسانه و هم برای سینماگران بیشتر بود و منتقدین هم در جلسات و نشست‌های خبری حضور پیدا می‌کردند و به ایراد نظرهای خودشان می‌پرداختند.
در این سال‌ها نشست‌های خبری محدود به صحبت‌هایی تکراری و کمتر منتقدانه‌ای شده که خبرنگاران رسانه‌های دیجیتالی که روز به روز هم بیشتر شده‌اند و تنها به بازتاب خبرهای تکراری روی آورده‌اند، شده است. در چند سال اخیر کمتر منتقدی را می‌توان در نشستها پیدا کرد و همین امر باعث از بین رفتن پویایی جشنواره می‌شود. البته سال‌هایی که اینترنت و سایت‌های خبری به گستردگی امروز نبودند، روزنامه‌ها و مجلات با صفحات ویژه‌ای به استقبال ویترین سینمای ایران می‌رفتند و همین امر باعث نوشته شدن یادداشت‌ها و گزارش‌های متفاوتی درباره سینما و فیلم‌ها می‌شد. اما حالا سرعت و تصویر حرف اول را می‌زند و این سایت‌های خبری هستند که گوی رقابت را دزدیده‌اند، با این حال همچنان متمرکز کار نمی‌کنند و وقتی مطبوعات به عنوان آگاهی دهنده و تحلیلگر نتوانند کار خودشان را انجام دهند، سینما هم نمی‌تواند رشدی که باید را داشته باشد، چون این رسانه‌ها هستند که می‌توانند تاثیر درست را روی مردم و مسئولین داشته باشند و پوشش دادن اخبار تنها وظیفه آنها نیست.
به هر حال جشنواره فجر محل جمع شدن اهالی رسانه و سینمایی‌ها در کنار یکدیگر است و اگر نتوانند در این اوضاع و شرایط، کاری را پیش ببرند، یعنی مطبوعات و رسانه‌های ما نمی‌توانند وظیفه اصلی خودشان را انجام دهند.
امسال و در جشنواره سی و چهارم نزدیک به ۱۴۰ عنوان رسانه برای حضور ثبت نام کرده‌اند که همه‌شان هم مجوز دارند و باید حضور داشته باشند، اما حضورشان چقدر به حال سینمای ایران کمک می‌کند و قرار است چقدر اصولی‌تر فیلم‌ها مورد بررسی قرار می‌گیرند؟
برنامه‌های کاخ مردمی
امسال برای نخستین بار دبیرخانه جشنواره کاخ مردمی را برای حضور هنرمندان و عوامل در کنار مردم در نظر گرفته است. هدف از این کار این است که مردم هنرمندان را ببینند و باهم به تماشای اثار بنشینند، اما جشنواره چقدر می‌تواند حضور عواملی را که دوبار در برج میلاد -یک بار برای اکران و یک بار برای نشست خبری- حاضر شده‌بودند، دوباره در پردیس ملت جمع کند؟ با توجه به بلیت ۲۰۰ هزار ریالی و برنامه‌های فرش قرمزی بیشتر بلیت‌ها پردیس به فروش رفته و مسئولان چندباری ظرفیت فروش بلیت را افزایش داده‌اند تا بتونند پاسخگوی استقبال علاقه‌مندان باشند. هرچند که در میان از تعهد تهیه‌کننده‌ها و کارگردان‌ها نباید چشم‌پوشی کرد تا بتوانند عوامل اثرشان را به کاخ مردمی بیاوردند. شاید هم کاخ مردمی تنها کمکی برای چرخه اقتصادی جشنواره‌ای باشد که دولت برای برگزاری آن خرج نمی‌کند.
حال پرسش اصلی اینجاست واقعا هنرمندان و عوامل مختلف فیلم‌های حاضر در جشنواره فیلم فجر، حاضرند یک بار برای فرش قرمز برج میلاد، یک بار برای نشست پرسش و پاسخ در صبح روز بعد و یک بار هم برای مراسم رونمایی، در پردیس ملت حاضر شوند؟ سوالی که تا روزهای برگزاری جشنواره همچنان بی‌پاسخ باقی خواهد ماند.
58245
نظر شما