مانی محرابی*
گروه انصار بیت المقدس در نوامبر 2014 با ابوبکر البغدادی بیعت کرده، نام خود را به ولایت سینا تغییر داده و صحرای سینا خصوصا مناطقی میان سیناء و اسماعیلیه را قلمرو خود میشمارد. گروه انصار بیت المقدس که در ابتدا هدف از وجودش را مبارزه با اسرائیل ذکر میکرد، از شهریور 92 و بعد از برکناری محمد مرسی دست به حملات داخلی میزند.
آنچه مسلم است اعضای جماعت التوحید و الجهاد که در نوار غزه اعلام موجودیت کرده بود به همراه گروههای کتائب الفرقان و الرایات السوداء هسته اولیه انصار بین المقدس را شکل داده و تکیه آنها بر کلام ابو مصعب الزرقاوی رهبر سابق القاعده عراق در بیانیههای شان، گواهی ست بر گرایش آنها به القاعده عراق.
جماعت التوحید و الجهاد دارای اصلیتی فلسطینی ست لیکن شخصی که بیعت میان این گروهها را رقم زده و انصار بیت المقدس را تاسیس کرد، شیخ احمد سلامه مبروک میباشد.
شیخ احمد سلامه مبروک رهبر این گروه است که در جنگ میان افغانستان و شوروی در جبهه ایمن الظواهری که رهبر شعبه نظامی اخوان المسلمین با نام جهاد اسلامی بود میجنگید و در زمان محمد مرسی رئیس جمهور عضو جمعیت اخوان المسلمین، سلامه مبروک که به جرم حضور در آلبانی به حبس ابد محکوم شده بود با عفو ریاست جمهوری آزاد میشود.
از سوی دیگر رئیس دفتر محمد مرسی، رفاعه الطهطاوی، دایی ایمن الظواهری رهبر سابق اخوان المسلمین و رهبر کنونی القاعده بود و اگر فعالیتهای سیا برای دستگیری ایمن الظواهری اجازه میداد، ملاقات سه جانبه آنها در پاکستان رقم میخورد.
کنار هم قرار دادن این مسائل بر این تئوری دامن میزند که انصار بیت المقدس در واقع شاخه نظامی اخوان المسلمین است.
به عبارتی سادهتر، در دوره حکمرانی اخوان المسلمین بر مصر، نیروی نظامی این حزب، تجهیز و به حالت آماده باش در آمد و بعد از کودتای نظامی سال 2013 که همراه بود با ممنوعیت فعالیت اخوان المسلمین و دوره اضمحلال سیاسی آن، به یکباره تحت عنوان گروه انصار بیت المقدس اعلام موجودیت کرده و به مبارزه علیه حکومت نظامیان در مصر دست میزند.
این گروه با جهاد اسلامی لیبی نیز ارتباط دارد و اکثر تسلیحات خود را با کمک آنها از لیبی تهیه میکند.
آنچه امروز شاهد آن هستیم، نه حضور داعش در شمال آفریقا، بلکه صرفا بیعت گروههای تروریستی بومی در آن مناطق با داعش است که صد البته میان این دو تفاوتی بسیار فاحش وجود دارد.
بیعت گروهها و گروهکهای تروریستی با بزرگترین گروه از میان خودشان، قسمتی از آداب مرسوم و نانوشته این گروهها بوده و بیعت با خلیفه، به نوعی ایجاد مصونیتی درون سازمانی ست و به هیچ وجه به مثابه تمکین حداکثری به ایدئولوژی و استراتژیهای خلیفه نبوده و این تمکین حداقلی نیز تا زمان همسو بودن منافع ادامه خواهد داشت. بیعتهای میان ابومحمد الجولانی و ابوبکر البغدادی، اسامه بن لادن و ملاعمر، ابوبکر شکائو و ایمن الظواهری و ... را میتوان بعنوان نمونههایی از این قبیل بیعتهای تصنعی برشمرد.
در پایان نیز شایان ذکر است، خطری که تحلیلگران غربی در تلاش برای القای آن هستند، یعنی حضور و کوچ گسترده داعش به شمال آفریقا در وهله اول، و اتصال گروههای تروریستی همسو با داعش با یکدیگر در شمال آفریقا و تشکیل یک خلافت گسترده چند ملیتی مانند آنچه در عراق و سوریه تحت نام دولت اسلامی عراق و شام شاهد هستیم در وهله دوم، با توجه به ژئوپلتیک منطقه شمال آفریقا، قطعا محال است.
* پژوهشگر و تحلیلگر مسائل بین الملل
5250
نظر شما