برای مقابله با عفونت‌های خطرناک غذایی از هورمون‌درمانی استفاده می‌شود

به گزارش ایسنا، به گفته دانشمندان؛ در داخل روده، رمزگشایی پیام‌های هورمونی که به کاهش تولید مواد سمی کشنده توسط باکتری‌های بیماری زا کمک می‌کند، می‌تواند روشی بهتر برای درمان عفونتهای خطرناک ناشی از مواد غذایی آلوده باشد، جایی که آنتی بیوتیک‌ها بیش از این که سودمند باشد، مضر خواهد بود.

وانیسا اسپراندیو، محقق این پژوهش خاطرنشان کرد که باکتری‌های روده شامل زنجیره‌های مضر ایکولی و سالمونلا که سبب بروز مسمومیت‌های غذایی می‌شوند، شناسایی شده و به آدرنالین آزاد شده در بدن میزبان واکنش نشان می‌دهند.

این واکنش از طریق حسگری موسوم به QseC که در سطح باکتریایی وجود دارد، آزاد می‌شود. وقتی آدرنالین با حسگر QseC پیوند می‌خورد در نتیجه این پیوند زنجیره‌ای از اتفاقات رخ می‌دهد که در نهایت می‌تواند منجر به تولید مواد سمی شود.

گروه تحقیقاتی اسپراندیو در مرکز پزشکی دانشگاه جنوب غربی تگزاس مولکولی را شناسایی کرده‌اند که LED209 نام دارد و مانع از پیوند آدرنالین به حسگر Qsec می‌شود. به این ترتیب جلوگیری کردن از این پیوند مانع از رویدادهای سیگنال دهنده در درون باکتری می‌شود که در نتیجه تولید مواد سمی را کاهش می‌دهد و هم چنین به میزان قابل توجهی مانع از متصل شدن باکتری‌ها به سلولهای بافت داخلی جدار روده می‌شود.

محققان در آزمایشات خود دریافتند که وقتی موشهای آلوده به باکتری سالمونلا به طور خوراکی مولکول LED209 را مصرف کنند از میزان کلونی این باکتری در روده آنها کاسته می‌شود.

پژوهشگران می‌گویند؛ این کشف می‌تواند نشان دهنده اولین گروه جدید از مواد ضد میکروبی باشد.

اپراندیو تاکید کرد: Qsec یک هدف دارویی بسیار موثر است چون حداقل در 25 میکروب حیوانی و گیاهی هم وجود دارد اما در پستانداران موجود نیست. این بدان معنی است که داروهایی که این حسگر را مورد هدف قرار می‌دهند به مقدار کمتری سمی هستند و قابلیت آن را دارند که برای مقابله با طیف وسیع و انواع مختلفی از عفونتها مورد استفاده قرار گیرند.

این تحقیق افزود: از آنجا که درمان‌های آنتی بیوتیکی می‌توانند عفونت‌های ایکولی و سالمونلا را حتی وخیم‌تر و شدیدتر کنند بنابراین برای درمان این عفونت‌های میکروبی کشف روشهای درمانی جایگزین مورد نیاز است.

به گفته محققان؛ آنتی بیوتیک‌های معمولی می‌تواند واکنش کمک خواستن را در باکتری بروز دهند که در واقع خاصیت عفونی آن را تقویت می‌کند. در عوض مولکول LED209 برخلاف آنتی بیوتیک‌ها نه باکتری ایکولی را نابود می‌کند و نه مانع از رشد آن می‌شود؛ چون این اقدامات در واقع سبب بروز مکانیسم‌های دفاعی باکتری می‌شود. در حالی که این مولکول اظهارات ژنهایی را کاهش می‌دهد که در رمزگشایی سموم حاصل از این باکتری‌ها و در نتیجه کاهش آزاد شدن سموم آنها نقش دارد.

نتایج این تحقیق در نشست انجمن میکروبیولوژی عمومی در ادینبورگ ارائه شده است.