اسفندیار امینی، با بیان اینکه اكنون كمتر از ۱۰ درصد تالاب گاوخونی دارای آب است كه در حد آبهای سطحی محسوب می‌شود، اظهار داشت: سال گذشته حدود ۸۵۰ میلیون مترمکعب بر ثانیه آب برای محیط زیست و تالاب رها شده اما هیچ آبی به تالاب نرسید؛ در واقع برداشت‌های بی‌رویه بالادستی در چهار محال، صنعت کشاورزی و غیره وضعیتی را موجب شده که آب به تالاب نمی‌رسد.
وی احیای تالاب گاوخونی را منوط به احیای زاینده‌رود برشمرد و ابراز داشت: همچنین لازم است مشکلاتی نیز که در راه مسیر رودخانه تا تالاب مانع از رسیدن آب تا این نقطه است برطرف شود.
مدیر کانون خبرگان کشاورزی با بیان اینکه همچنین لازم است تا با برطرف کردن موانع آب رودخانه‌های فصلی، آبراهه‌ها و سیلابها نیز با برداشتن موانع به سمت تالاب جاری شود، بیان داشت: متاسفانه این مسیرها از سال گذشته در قالب طرح‌های آبخیزداری و آبخوان‌داری جهاد کشاورزی دستخوش تغییر شده است و به همین خاطر اکنون ازآبی که قرن‌هاست از این طریق وارد رودخانه می شود دیگر خبری نیست.
طرح های دست ساز بشری و تلفیق سیل و خشکسالی
وی در پاسخ به این سوال که به چه دلیل در شرایطی که در روستاهای استان مجاور حتی در تابستان از شدت فوران زاینده‌رود سیل جاری است، صحبت از کم‌آبی زاینده‌رود و لزوم بستن آن می‌شود، ابراز داشت: این مسئله تنها مشکل حوضه زاینده‌رود نیست؛ بسیاری از مواقع بارندگی به اندازه‌ای داریم که نه مانند گذشته اما آب به اندازه کافی موجود باشد اما با همین طرح‌های دست‌ساز بشری مانند آبخیزداری و بستن مسیر جریان آب موجب می‌شویم در یک نقطه سیل بیاید و در نقطه دیگر آب را مهار کنند.
اراده‌ای برای اجرای مصوبات قانونی وجود ندارد
امینی ادامه داد: اکنون آبهای جاری تنها در سد زاینده‌رود مهار نمی‌شود بلکه در سرشاخه‌های طول مسیر و غیره نیز عملیات‌هایی انجام شده است که مانع ورود آب به حوضه زاینده‌رود می‌شود و تا زمانی که این برداشت‌ها مرتفع نشود معجزه‌ای رخ نمی‌دهد.
مدیر كانون خبرگان كشاورزی استان اصفهان بیان داشت: البته مصوبه عملیاتی کردن این برداشت‌های غیرمجاز موجود است اما همانند بسیاری از مصوبات این حوزه اراده لازم برای اجرایی کردن آنها وجود ندارد.
نظر شما