متولیان هیات فوتبال نوکر پیشکسوتان هستند نه ارباب انها!

به گزارش خبرگزاری خبرانلاین مرتضی دهرویه دبیر همایش یادواره شادروان صفاری و رئیس کانون مربیان یکی از سخنرانان همایش بزرگ خانواده فوتبال بزرگداشت شادروان منصور صفاری بود که متن سخنان وی به شرح زیر می باشد:
از همان ابتدای آفرینش و پیدایش بشر آنچه که انسان را به جایگاه کنونی رسانده اصل هدایت و آموزش در همه ی ابعاد زندگانی بشری بوده است از مقام شامخ پیامبران الهی گرفته تا جایگاه اساتید علوم و فنون، برقراری نظام آموزشی و در بطن آن رابطه ی ارزشمند استاد و شاگردی که همواره نقشی موثر و انکار ناپذیر در پیشرفت ساختار زندگی برای انسانها داشته است.استاد،معلم یا مربی و کارآموز، دانش آموز یا بازیکن همه تعریف مشترکی است از ارتباطی مقدس که پایه گذار سطح و کیفیت امروزی زندگی در جوامع بشری است.
اما در امر مهم و محبوب ورزش جایگاه مربی را از چه زوایایی باید نگریست؟
شاید برای جوانی که در ابتدای مسیر ورود به کسوت مربیگری ایستاده است آنچه که ذهنش را به خود معطوف می سازد افتخارات و مدال ها ومحبوبیت است،فلاش دوربینها،تیتر روزنامه ها، اخبار سایتهای اینترنتی،ازدحام هواداران و سماجت خبرنگاران تمام چیزهایی است که او برای خود متصور است اما براستی آیا خبر از پیچ و خمها وتنگناهای طاقت فرسای این جاده سخت و طولانی را دارد؟
از همان روز اول شروع کار آن هم پس از گذراندن دوره های آموزشی متعدد و اخذ گواهینامه های مربوط آنچه که گریبانگیر یک مربی است حد بالای انتظارات است،کسب افتخار شاید با کمترین امکانات و هزینه.
روزهای سخت تمرین روزهایی است که کمتر کسی به آن توجه دارد ولی روزهای مسابقه روزهایی است که چشمهای بیشماری نظاره گرند تا بهترین نتایج بدست آید و همسو با آن از حاشیه سازی مخالفان ومنتقدان و دشمنان دوست نما نباید غافل شد.توانایی برخاستن وبازسازی روحی و روانی پس از شکست،ایستادگی در برابر مشکلات متعدد و همه جانبه و بعضاً حس تنهایی در برابر خیل منتقدین وحتی هواداران نیازمند قدرتی است که تنها در وجود کسی پیدا خواهد شد که به حرفه مربیگری عشق می ورزد،او کسی است که در فرهنگ لغاتش واژه های ماندن و نامیدی یافت نمی شود،او بایدها و نبایدها را خوب می داند،به قدرت زمان ایمان دارد،بارها زمین خورده از جا برخاسته و ادامه داده است،برای شاگردانش همچون پدر بوده است با اینکه خوب می دانسته شاید فردای موفقیت شاگرد اثر او کمرنگ است و در روز شکست او کسی نیست جز متهم ردیف اول ، می ماند و می جنگد، عاشق است وعاشقی شیوه ی رندان بلاکش باشد.
دیروز اگر بلافاصله پس از پایان دوران بازی حرفه ای به سرعت از نقش ورزشکار و بازیکن به مربی تبدیل می شد و چه بسا که مسیر موفقیت هم بسرعت طی می شد ولی امروزه را بسیار دشوارتر و پیچیده تر است و البته رقبا و مدعیان صعود هم بیشتر و روزافزون.
زمان حال می طلبد که دانش مربیان کاملاً بروز و کارآمد باشد،امروز میدانهای ورزشی عرصه ی نبرد تفکرات وتاکتیکهاست و بسیار پیش آمده که دانش و اندیشه یک مربی بر نامها و نبوغ ستاره ها پیروز گشته است.حالا هدایت یک تیم فقط محدود به زمین مسابقه نیست وابعاد بزرگتر و بیشتری پیدا کرده است. باید بدانیم مربی لزوماً با شایستگی به جایگاه مطلوبش نخواهد رسید و روابط بعضاً اثرات بمراتب بیشتر وپله کانی دارند و با این حال مربی باید سالها تلاش کند و صبر پیشه سازد تا از دورترین زمانها و مکانها به قله ای برسد که هر روز و هرشب رویایش را در سر می پرورانده و البته برای کسانی که اهداف والایی دارند گریزی از پیمایش این مسیر سخت و طولانی و کنار زدن موانع متعدد وجود ندارد.
دنیای مربیگری دنیای عشق به نشر دانسته ها،پرورش استعدادها وچیدن پازلهاست.دنیایی است سرشار از عطش پیروزی و شجاعت پذیرش شکست.دنیای نگریستن به رشد یک نهال نورس و پروراندن این نهال تا درختی شود پربار، پس برای تماشای آن روز باید ایستادگی کرد، از خود گذشت و ریشه ای نشاند و بنیانی ساخت برای فردای سربلندی و پیروزی.
اری ،اما یکی از مربیانی که عاشق حرفه و کارش بود بدون شک کسی نیست جز شادروان منصور صفاری که امروز همه به پاس زحمات و تلاش های صادقانه این مربی بزرگ شهرمان دور هم جمع شده ایم
مربی عاشقی که حتی مراسم عروسی خود را در زمین چمن پوریای ولی سمنان برگزار کرد تا درس های بزرگی را از خود برای مربیان نسل اینده شهرمان به ارمغان بگذارد ، مربی که هدف های بسیار بزرگ در ذهن داشت و به دنبال نتیجه به هر قیمتی نبود! مرحوم منصور صفاری به تمام معنای مربی بود چون به جز ارتقای تکنیک و تاکتیک برای پرورش روح بازیکنانش اهمیت خاصی قایل بود وی در مدت اندک حیات ورزشی اش انچنان برای شاگردانش خاطراتی به یادگار گذاشت که امروز همه به نیکی از او یاد می کنند و به مربیان نسل من و بعد از من اموخت که اگر قرار است مربی باشید،اگر قرار است خانواده ها فرزندان خودشان را به شما بسپارند ،باید عشق خالصانه و حقیقی به این حرفه و شغل داشته باشید و از خود بگذرید تا بتوانید بسازید
در پایان ضمن ارزوی شادی روح شادروان صفاری این الگوی مناسب برای مربیان جوان ،امیدوارم در مسیر سخت و بسیار دشوار امر مربیگری بتوانیم پرچم سپرده شده را همچنان بالا نگه داشته و در راهی گام بگذاریم که ارزوهایش را تا حد ممکن براورده سازیم و اما بیان یک نکته را ضروری می دانم و ان اینکه افرادی که در هیات فوتبال فعالیت دارند باید بدانند که نوکر این پیشکسوتان و موسفیدهای ورزش هستند نه ارباب و رئیس انها! باید این عزیزان طوری فعالیت کنند تا پای بزرگان فوتبال شهرمان برای ورود به هیات باز شود و از این همه پتانسیل برای رشد و اعتلای فوتبال شهرمان استفاده نماییم فوتبال برای بیرون رفتن از این رخوت و روز مره گی باید دست به دامن تجربیات پیشکسوتان شوند
شاد و سرافراز باشید