بیانیه «شورای تحقیق و توسعۀ سینمای ایران» به توهین هفته‌نامۀ «یالثارات»/سینما در انتظار داوری!

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در این بیانیه که متن آن در اختیار خبرگزاری‌ها قرار گرفته، آمده است:«خانواده بزرگ سینمای ایران، زنان و مردانی که پرچم رعنای زیبایی‌های کشورتان را در سراسر جهان برافراشته اید، متواضعانه در کنار شما و در این شرایط ناجوانمردانه، ایستاده ایم و با چشمانی از حیرت گشاده، به آنچه گذشت خیره مانده ایم.

دوستان و همکاران، روزها سپری شد و هیچ داور عادلی، هیچ مدعی العمومی یافت نشد تا به این هتک حرمت غیرقابل باور، اعتراض کند. گویی ناسزا گویی و توهین به اهالی سینما، حال هر گونه ناسزایی، رکیک ترین الفاظ، در هر کجا و توسط هر کس، با مدارای کسانی روبرو می شود که می دانیم فرهنگ مدارا را زشت و قبیح می دانند. شاید اگر از آغازگران این عداوت تازه پرسیده شود که چرا هربار در هنگامه‌ی انتخابات سینمای کشورشان را هم به نوعی گروگان می گیرند، پاسخ روشنی دریافت نکنیم، اما خدای را، سینمای ایران را از این بازی ملال انگیز که در دوره های دو یا چهار ساله، مکرر می شود، بیرون نگاه دارید و تباهش نکنید.

 عزیزان، امروز همه ماتم زده ایم، در عین حال که می دانیم این تقدیر ماست. لیکن تقدیری که هرگز به آن خو نخواهیم گرفت. از پنجره ی سوءظن به ما می نگرند، اما بدین کارشان عادت نمی کنیم، محال است.

روزگاری ست که دشمنی ها و کینه توزی شان را می بینیم و تلخ رو می گردانیم. شما هنرمندان، در تمام این سالها، شریف ترین و فرهیخته ترین تصویر را از کشورتان به دنیا نشان داده اید. شخصیت های فیلم های تان مردمانی با وجدان و با دغدغه بوده اند، مردمانی صبور و شریف، از کودک روستایی تا تحصیل کردگان شهری، مانند خودتان، چونان آرزوهای خودتان. شما «انسان» را به تصویر کشیدید. وچه بسا همین مفهوم انسان، چشم اسفندیارتان بوده است.

اما طرف ما آنها نیستند. طرف ما بدگفتاران و بد دهنان نیستند خواه مجوزی برای گفتار خود داشته باشند، یا نداشته باشند.

سینما به ما آموخته که مودب باشیم، پاسخ کسانی را که ناسزاهای ناموسی ورد زبانشان است ندهیم، در هیچ شرایطی، چرا که داوری بزرگ در احوال مردمان، سرانجام فرا می رسد و هر کس آنچه را که کاشته درو خواهد کرد . طرف ما انتظار ماست. انتظار برای حقوق ضایع شده مان، و منتظر خواهیم ماند، خار در چشم و استخوان در گلو، در انتظار داوری عدالت می مانیم. چرا که ایمان داریم، داوران هر سرزمین، بیش از مردمان خود، به عدالت نیازمندند.

شاید روزهای دیگر نیز بگذرند و هیچ مرجعی از شما حلالیت نطلبد، عذر خواهی نکند و آنها که باید بدین ظلم آشکار، از غصه بمیرند، آخ هم نگویند و این نیز به اوراق کتاب شما نفرین شدگان افزوده شود، وخاطره‌ی تلخی که با آن زندگی کنید...

اما علی رغم همه اینها، خدا را گواه می گیریم که سینما را ادامه خواهیم داد، شکیبا و استوار. تا سرانجام تاریخ ما را چنین به خاطر آورد: « هنرمندانی که کردارشان مومنانه بود، وانسان وار زندگی کردند.»

5858