انرژی های تجدید پذیر هم اکنون به لحاظ قیمتی
قابل رقابت با منابع انرژی متعارف هستند و دولت ها باید برای توسعه این انرژی ها
حمایت کنند. این بدان معنا است که دلارهای مالیات آمریکا از این به بعد باید صرف
سود ده شدن شرکت های منتخب شود تا این انرژی ها جان بگیرند و بر خلاف قوانین بازار
آزاد رشد و توسعه بیابند.
اگر حمایت دولت از سر انرژی های تجدید پذیر برداشته شود، بسیاری
از شرکت های فعال در حوزه انرژی های تجدید پذیر همچون خانه ای پوشالی فرو می
ریزند. ضمن آنکه این گزارش نتیجه می گیرد بدون حمایت های دولتی برای ارتقا شرکت
های فعال در زمینه انرژی های تجدید پذیر، سرمایه گذاران دیگر برای سرمایه گذاری از
طریق بخش خصوصی در این حوزه احساس رضایت نمی کنند.
حالا این سوال پیش می آید که با
چنین شرایطی که بدون حمایت دولتی یک صنعت زمین می خورد، چرا دولت آمریکا باید تخم
مرغ های خود را در سبد سرمایه گذاری انرژی های تجدید پذیر بگذارد؟
وارن بافت،
میلیاردر آمریکایی که سرمایه گسترده ای در حوزه انرژی باد به میان آورده است، با
پذیرفتن اینکه انرژی باد آنطور که قرار بود، رشد و توسعه نیافته است می گوید: «
تنها دلیل اینکه ما مزارع بادی را ایجاد کردیم،جذب حمایت دولت بود و بدون این
حمایت و یارانه ها این سرمایه گذاری اصلا صرفه ندارد.»
آژانس بین المللی انرژی
تأیید می کند که فناوری های تکنولوژی های تجدید پذیر وابستگی بیشتری به اقدام دولت
دارد تا سرمایه گذاری در زمینه سوخت های پایه فسیلی. بر خلاف انرژی های تجدید
پذیر، تولید کنندگان ذغال سنگ و گاز طبیعی می توانند به نشانه های بازار واکنش
نشان دهند و با تنظیم خروجی خود، هزینه ها را کنترل کنند.
ایالت تگزاس آمریکا یکی
از ایالت های آمریکا است که در هسته این مباحث قرار دارد. چرا که این ایالت با حفظ
سوبسید هایش برای انرژی های تجدید پذیر هم اکنون 18.2 گیگاوات از انرژی خود را از
طریق ترکیب تأسیسات نصب شده بادی و خورشیدی به دست می آورد. هدف سازمان استانداردهای انرژی های تجدیدپذیر
تگزاس (RPS)
برای رسیدن به 10 هزار مگاوات انرژی تا سال 2025، در سال 2010 یعنی 15 سال جلوتر
از برنامه محقق شد. قانونگذاران تگزاس حالا با این کابوس مواجه هستند که آیا باید
حمایت خود از PRS را پس از رسیدن به هدف
افزایش دهند یا خیر.
موافقان انرژی های تجدید پذیر، در سال 2015 به شدت مقابل
اعمال مالیات علیه انرژی های تجدید پذیر مقاومت کردند و اعلام کردند که آنها به
این مساله واقف هستند که بدون حمایت دولت دیگر انرژی های تجدید پذیر رقابتی نخواهد
بود. این مساله می توانست بازگشت به بازار حقیقی را کلید زند و نگاه به انرژی های
تجدید پذیر را بازار پسند کند و نگاه دولت پسندانه را از آن دور کند. متاسفانه در
نهایت قانون گذاران تگزاس اعمال مالیات برای این انرژی ها را رد کردند.
از آنجا که فعالیت های PRS افزایش نیافته و اقدامات داوطلبانه در این زمینه نیز بیشتر نشده است، اعتبار انرژی های تجدید پذیر برای پروژه های جدید بسیار کمتر از زمانی شده که شاهد انقلاب این پروژه ها در اوایل هزاره دوم میلادی بودیم. با این وجود تگزاس توانست تأسیسات لازم برای تولید 16 گیگاوات انرژی از طریق باد را از زمان انقلاب انرژی های تجدید پذیر نصب کند و هم اکنون 20 درصد انرژی این ایالت با تأسیسات تولید برق از انرژی بادی ایجاد می شود.
حالا این سوال پیش می آید که با در نظر گرفتن اینکه اعتبار این پروژه ها کاسته شده و ریسکش بالا رفته است، چطور ایالت تگزاس توانسته به چنین رشدی در توسعه انرژی های تجدید پذیر دست یابد؟
حالا در دورانی که انرژی های فسیلی نیز قیمت های
پایینی را تجربه می کنند و زمان انرژی های گران رو به افول گذاشته است باید دید
دولت ها چه قوانینی را برای تولید انرژی های نوین و انرژی های تجدید پذیر اعمال می
کنند.
همین مساله استفاده گران از انرژی های تجدیدپذیر با سوبسید دولتی را غیر
عاقلانه می کند و حمایت دولت ها از آنها منطقی به نظر نمی رسد. اگر به دنیا واقعی
نگاه کنیم در حال حاضر استفاده از انرژی های تجدید پذیر فعلا یک خانه پوشالی است
که با ارزان شدن سوخت های فسیلی فرو می ریزد.
مگر آنکه دولتی آنقدر به لحاظ
اقتصادی قوی باشد که تصمیم به هدر دادن پولش بگیرد و بر روی این پروژه ها سرمایه
گذاری کند. شاید هم روزی قوانین استفاده از سوخت های فسیلی آنقدر سخت گیرانه شد که
دیگر کسی هزینه پرداخت جریمه این انرژی ها را متحمل نشود و به ناچار رو به انرژی
های نوین بیاورد. یا آنکه منابع سوخت های فسیلی به پایان برسد و چاره ای برای
استفاده از انرژی های تجدید پذیر باقی نماند.
منبع:وال استریت ژورنال
3535
نظر شما