به گزارش مهر، حقیقی متولد 1318 بود. در سال چهارم دبیرستان تحصیل را برای همیشه رها کرد و موقعی که فرخ غفاری فیلم جنوب شهر را می ساخت به عنوان کمک فیلمبردار استخدام شد.
جلسات نمایش کانون فیلم که به همت غفاری برگزار می‌شد باعث آشنایی او با پاره‌ای از فیلم‌های مهم تاریخ سینمای جهان شد. در چنین وضعی با کمک و موافقت غفاری تاریک خانه کوچکی در ایران نما دایر کرد و به طور حرفه‌ای به کار عکاسی مشغول شد. گه گاه با دوربین فیلمبرداری نماهای کوتاهی می‌گرفت و یا عکس‌های گرفته شده را در تانک عکاسی ظاهر و با آگراندیسمان چاپ می‌کرد.
در نیمه اول دهه 1340 ساخت تعدادی فیلم تبلیغاتی از نوشتن طرح تا فیلمبرداری تدوین و صداگذاری به حقیقی محول شد. پس از تأسیس تلویزیون به توصیه غفاری فعالیت حقیقی در تلویزیون متمرکز شد.
کار در تلویزیون، حقیقی را از فضای ناسالم سینما و جو نامطلوبی که آن را احاطه کرده بود دور کرد. حقیقی براین عقیده بود که اگر در آن زمان وارد سینمای ایران می‌شد، به طور قطع به سلک همان فیلمبردارانی می‌پیوست که سینمای ایران آنها را هرز برده است.
حقیقی معتقد بود در یک فیلم، اصل اساسی این است که فیلمبردار و کارگردان با یکدیگر تفاهم داشته باشند و روحیه یکدیگر را بشناسند، فقط در چنین حالتی است که از نتیجه همکاری رضایت خواهند داشت؛ در غیر این‌صورت فیلمبردار به وسیله‌ای مکانیکی بدل خواهد شد که وظیفه‌اش فقط گرفتن یک مجموعه عکس است.
گوزن‌ها، داش‌آکل، بلوچ، خاک، غزل، دشنه، تنگسیر، شازده احتجاب، سفیر، دزد عروسک‌ها، عروس، ناصرالدین‌شاه آکتور سینما، روز فرشته، معجزه خنده، فصل پنجم، جهان پهلوان تختی و شوکران از جمله آثار وی بودند.
نظر شما