پرده ای بر سر صد عیب نهان می پوشم

در این  اضطراب نفس گیر ناشی از ترومای جمعی ، ساختن جوک ، کلیپ های طنز و گذاشتن چالش های جور و واجور یکبار دیگر شوخ طبعی ما ایرانیان و  داشتن نگرش  طنز آمیزمان در لحظات بحرانی را نشان داد . چالش هایی که دربیشتر موارد نه به مذاق آن ور آبی ها خوش آمد نه این سوی آبی های همیشه دلواپس.
چالش رقص پرستاران یکی از همین موارد بود . رویکردی که به سرعت از فضای پراسترس مراکز درمانی پا را فراتر گذاشت و به لایه های مختلف جامعه سرایت کرد  و کار را به جایی رساند که امین زندگانی مردم را  چالش رقص دعوت کرد . اما حرکات موزون امین زندگانی همان و لرزه افتادن بر قلم عده ای همیشه نق زن هم همان  !
نکته قابل تامل این جاست که در موقعیتی که حاکمیت و سطوح مختلف اجتماعی به فهم مشترکی برای کاهش اضطراب ناشی از این بحران فراگیر رسیده اند و کلیپ هایی که   از حرکات موزون - البته آقایان-  در فضای مجازی می چرخد از منشور نانوشته  رقص ذکور درتلوزیون و سینما ، غالبا فراتر نمی رود ، کاسه های داغ تر از آش رسانه ای  در این میانه از جان مردم چه می خواهند ؟ دست کم در حافظه بلند مدت ما رسانه ای ها خواهد ماند که فلان صاحب  سایت   و صاحب قلمانی  که دو آتشه و تند تاختند و ویراژ دادند و با ظاهرسازی ، دکانشان پرسکه بود، سررشته کارشان به کجاها ختم شد .
پس خیالتان آسوده ، این مردمانی که در این روزها با دست خالی در حال دست و پنجه نرم کردن با یکی از بزرگترین تراژدی های انسانی هستند نه هرگز از میان شان کسی جاسوس و مزدور قلم به دست از آب درآمده است   و نه با دوز و کلک وچند نوشته پراکنده ، سودای پناهندگی به سوئد در کسوت خبرنگار را  در سر پرورانده اند .
این مردم همین هستند که می بینید .صاف و ساده و بی نقاب .  نه گرین کارتی در جیب دارند و نه تابعیتی غیراز این خاک .  دزدیدن لبخند از لب های آن ها ، آن هم در این روزهای دشوار کمتر از جنایتی که کرونا با جسم و جانشان می کند نخواهد بود .

1717