دریای راس، خلیجی عمیق در اقیانوس منجمد جنوبی است که بین ویکتوریا لند و ماری برد لند در جنوبگان قرار دارد. این دریا در سال ۱۸۴۱ میلادی توسط جیمز راس کشف شد و به افتخار او دریای راس نامیده شد. این دریا دست‌نخورده‌ترین زیست‌بوم دریایی دنیا و بزرگترین منطقه محافظت شده دنیا است. ١.٥ میلیون متر مربع از این دریا در ٣٥ سال آینده از صید و ماهیگیری تجاری محافظت خواهد شد.این دریا فقط دو درصد اقیانوس منجمد جنوبی را تشکیل می‌دهد اما زیستگاه ٣٨ درصد پنگوئن‌های آدلی، سی درصد مرغان باران و شش درصد نهنگ‌های مینک قطب جنوب است.
دریای راس همچنین محل زندگی شمار عظیمی کریل (سخت‌پوستی کوچک شبیه میگو) است که غذای اصلی نهنگ‌ها و فُک‌ها را تشکیل می‌دهد. صید بیش از حد و تغییرات آب وهوایی تاثیر قابل توجهی بر جمعیت کریل‌ها گذاشته و باعث نگرانی شده است.
پوشش گیاهی و جانوری این دریا مانند دیگر مناطق دریایی جنوبگان است. آب‌های این دریا که سرشار از مواد غذایی است فراوانی پلانکتون‌ها را سبب شده که این پلانکتون‌ها به نوبهٔ خود غذای گونه‌های بزرگتری همچون ماهیان، فک‌ها، وال‌ها و پرندگان ساحلی و دریایی را تأمین می‌‌کنند. گروه‌های فراوانی از پنگوئن‌ها آدلی و امپراتور را در شماری از مکان‌های اطراف دریای راس می‌توان مشاهده کرد.
این منطقه از نظر تامین مواد مغذی اعماق اقیانوس که با جریان‌های اقیانوسی به دیگر نقاط جهان برده می‌شود اهمیت اساسی در حیات در کره زمین دارد. صید بیش از حد و تغییرات آب‌وهوایی تاثیر قابل توجهی بر جمعیت کریل‌ها گذاشته و باعث نگرانی شده است.
دریای راس یکی از آخرین پهنه‌های آبی زمین است که هنوز از فعالیت‌های انسانی آسیب ندیده با این حال آلودگی، ماهیگیری بیش‌ازاندازه و رها ساختن گونه‌های مهاجم در این دریا به‌شدت آنرا تهدید می‌کند. با توجه به این که دریای راس تقریبا از دست‌اندازی های بشر در امان مانده، به مثابه یک آزمایشگاه طبیعی است.
۵۴۵۴
نظر شما