به گزارش خبرآنلاین دکتر محمدحسین رجبی دوانی گفت: سابقه تاریخی اربعین به چهلمین روز درگذشت سیدالشهدا(ع) بر می گردد که پس از آن واقعه عظیم، این مسئله وارد فرهنگ شیعه شد. افراد به عنوان تسلای بازماندگان و بزرگداشت متوفی خویش اربعین می گیرند و تنها اختصاص به فرهنگ شیعی مردم ایران ندارد.
رجبی تاکید کرد: روایاتی از بزرگان شیعه داریم که در اربعین سر مطهر امام حسین(ع) به بدن مقدس حضرت ملحق شده و دفن گردید و نکته دیگر، زیارتی است که در اربعین یعنی چهل روز بعد از شهادت امام حسین(ع) به عمل آوردند از این جهت اربعین اهمیت پیدا می کند. سومین نکته هم که می توان به آن اشاره کرد، حدیثی از امام حسن عسکری(ع) است که آن حضرت پنج چیز را به عنوان معرف و نماد شیعه اهل بیت(ع) معرفی می کنند و یکی از این موارد زیارت اربعین است.
دکتر رجبی در پاسخ به این پرسش که چرا فقط برای امام حسین(ع) اربعین گرفته می شود، تاکید کرد: به سبب آن که امام حسین(ع) در موقعیتی قرار گرفت که این وضعیت برای هیچ کدام از معصومین(ع) پیش نیامد. برای نخستین بار اسلام با چنین خطری مواجه شده بود و در چنین وضعیتی همگان وظیفه داشتند برای حفظ و بقا اسلام از همه چیز خود بگذرند و هزینه کنند که امام حسین(ع) در این امر مهم سنگ تمام گذاشتند و با قیمت سنگین جان خود، عزیزانشان و به اسارت رفتن خاندان پیامبر(ص) حماسه ای آفریدند، لذا ما تنها این حماسه را بزرگ نمی داریم بلکه راه و روش مقابله با ظلم، استکبار و زور که امام حسین(ع) به ما آموختند را نیز پاس داشته و اربعین را پر شورتر از عاشورا برگزار می کنیم.
وی افزود: هر مصیبتی معمولا چهل روز که از آن می گذرد برای صاحبان عزا عادی، سهل و سرد می شود، اما می بینیم مصیت امام حسین(ع) خاموش شدنی نیست، بلکه بعد از چهل روز باشکوه تر از روز شهادت آن حضرت گرامی داشته می شود و چنان تأثیری و حرارتی ایجاد می کند که مردم عاشقانه به زیارت او می شتابند.
/6262
نظر شما