بالاترین میزان سودبرای روسیه

نشست دیپلماتیک امروز مسکو برای بررسی تحولات سوریه اهمیتی بیش از یک اتفاق خبری دارد.این اهمیت صرفا به دلیل همراهی تهران با مسکو نیست،این که موضوع تازه یی نیست. مهم همراهی آنکار با روسیه دراین مسیر است که بالقوه می تواند ترکیه را به یک متحد روسیه تبدیل کند

پنج سال جنگ و خون ریزی در سوریه آنقدر وسیع والبته عادی شده بود که نبرد های تقریبا 3 ماهه اخیر درحلب،علی القاعده نمی بایست تا به این اندازه توجه جامعه بین المللی را به سوی خود جلب می کرد.بسیاری ناظران نظامی و تحلیل گران امنیتی مقیم منطقه آن زمان معتقد بودند شدت حملات ارتش سوریه که باحمایت بی حدو حصر روسیه صورت می گیرد، در کنار مقاومت بی سابقه مخالفان آقای اسد اتفاقی عادی نیست، اما علت آن راهم نمی دانند.به خصوص که نوع مدیریت نظامی روس ها در جنگ وعلت به کارگیری مدرن ترین سلاح ها و تجهیزات نظامی و فنی را نمی توانند درک کنند. اکنون که رایزنی های سیاسی پس از جنگ حلب به اوج خود رسیده، تصویری روشن تر از چرایی شدت نبردها در برابر ما قرار گرفته است. پوتین گفته از آتش بسی فرا گیر البته با منطق خود در سراسر سوریه حمایت می کند ولی نه آنطور که غربی ها مد نظر دارند.

مسکوکه اکنون احساس می کند در موقعیت بی نظیری قرار گرفته ظاهرا دلیلی نمی بیند با عقب نشینی به طرف مقابل که در موضع ضعف قرار گرفته امتیازی بدهد و چرا باید بدهد!؟. با اتکا به چنین موضعی بود روسیه روز گذشته قطعنامه پیشنهادی فرانسه به شورای امنیت را وتو کرد. البته سامانتا پاور نماینده آمریکا در سازمان ملل تهدید کرده کشورش مو ضوع را به مجمع عمومی سازمان ملل خواهد کشاند.اما بسیاری از دیپلمات های مقیم سازمان ملل می گویند این اقدام به فرض نتیجه بخش بودن آن تاثیری عملی و تعیین کننده بر مواضع روسیه به دنبال نخواهد داشت. یک دیپلمات فرانسوی مقیم سازمان ملل می گوید" قطار سیاست خارجی آقای اوباما مدتهاست به ایستگاه آخر رسیده و من نمی دانم کاخ سفید و وزارتخارجه زمانی که حتی در داخل کسی آنها را جدی نمی گیرد در سازمان ملل به دنبال چه چیزی هستند.آنها در قطعنامه پیشنهادی فرانسه هم برخورد فعالی با مانداشتند".

اما سوال این است که روسیه در نهایت به دنبال چیست؟ از یک طرف جنگ را حداقل در منطقه حلب با پیروزی به پایان رسانده،از طرف دیگر تاکید و تصریح کرده بحران سوریه راه حل نظامی دارد و ازسوی سوم قطعنامه پیشنهادی فرانسه در شورای امنیت را وتومی کند؟.آیا آنها در سردر گمی و تشتت آراء درساختار تصمیم گیری بسر می برند؟.تقریبا بعید است.تا آنجا که به شخص آقای پوتین و سیاست های یک طرفه او مربوط می شود پاسخ مثبت به این سوال اشتباه وبه غایت غیر فنی ست.کرملین تحت تاثیرپایداری شرایط بی تصمیمی ،سردرگمی و تشتت ساختاری در ایالات متحده (حداقل تا زمان استقرارآقای ترامپ در کاخ سفید)ونیز تاثیرمستقیم این فضا بر رفتار و اقدامات متحدان واشنگتن در منطقه،در گام نخست توانست مشت محکم خود علیه مخالفان مسلح اسدو حامیان منطقه یی آنها را فرود آورده ودر گام دوم اکنون مترصد است با همکاری کلیدی ترین متحد واشنگتن در منطقه یعنی ترکیه(که ظاهرا سیاست منطقه یی اعراب را نمایندگی می کند)، در کنار شناخته شده ترین مخالف ایالات متحده یعنی ایران، پروژه سیاسی خود در سوریه را به اجرا بگذارد.تعجیل در اجرای این پروژه بیشتر به این دلیل صورت می گیرد که پوتین نمی تواند روی نامه های عاشقانه ترامپ حسابی باز کند،در حالی که برخی از شناخته شده ترین چهره های ضد روس در حوزه های امنیتی دولت و حوزه قانونگذاری کنگره او را احاطه کرده و هرلحظه ممکن است کاخ سفید به سنت دیرینه ضد روسی خود رجوع کند.

نشست مشترک امروز وزرای خارجه روسیه،ایران و ترکیه در مسکو برای بررسی تحولات سوریه اهمیتی بیش از یک اتفاق خبری دارد.این اهمیت صرفا به دلیل همراهی تهران با مسکو نیست،چراکه موضوع تازه و خارق العاده یی محسوب نمی شود. آنچه اهمیت دارد همراهی آنکار با روسیه دراین مسیر است که نه تنها می تواند بالقوه ترکیه را به یک متحد روسیه تبدیل کند(ولو موقت و تاکتیکی)،بلکه این امکان را به مسکو خواهد دادکه نقش خودبه عنوان یک عنصر سیاسی و استراتژیک در خاورمیانه عربی و خلیج فارس به اعراب محافظه کار و سرخورده از ایالات متحده ثابت کرده و ریسک ترامپ را به حداقل برساند.بهره سیاسی 3 موضع گیری عجیب در آمریکا و خلیج فارس امروز با بالاترین سود به پوتین تعلق گرفته است.. قبول داشته باشیم یانه!؟،آزار دهنده باشد یا نباشد!از کرملین چه انتظاری جز بهره برداری از شرایط و سود تعلق گرفته به آن وجود دارد.

1- پرنس بندر رئیس سابق سرویس های اطلاعاتی عربستان در اواسط سال 2014 و پس از ملاقات با پوتین در سن پیترزبورگ با انتقاد صریح از ایالات متحده گفته بود ما دیگر به ایالات متحده اطمینان نداریم و راه خودرا خواهیم رفت.

2- آقای اوباما در اوایل ماس 2016 به صراحت گفت اعراب دیگر نمی توانند از ایالات متحده سواری مجانی بگیرند.

3- آقای ترامپ حداقل تا قبل از رسیدن به کاخ سفید همواره گفته بود اعراب خود باید هزینه تامین امنیت شان را تا دلار آخر پرداخت کنند.ما دیگر هزینه یی نخواهیم کرد.
(روزنامه قانون-وزرا در خانه سفید)
matinmos@gmail.com

کد خبر 614158

برچسب‌ها

خدمات گردشگری

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
0 + 0 =