وندالیسم چهره تازه ای از خود به نمایش می گذارد؛ آن هم در شیراز. یک زمان روی صندلی اتوبوس ها، روز دیگر روی دیوارهای شهر و سرانجام بر تک لبه بولوارهای شهر. انگار برخی در شیراز ولعی تمام نشدنی برای تخریب اموال عمومی دارند و از قضا، بیش از همه مبلمان شهری شیراز قربانی این تخریبگری می شود و آن طور که مدیرعامل سازمان منظر و فضای سبز شهر شیراز میگوید این تخریب گری میلیاردها تومان هزینه برای شهرداری شیراز به بار آورده است؛ هرچند این شهر هنوز نسبت به برخی شهرهای دیگر کشور همچون تهران وضعی بهتر دارد ولی شاید نتوان آن را با اصفهان و تبریز مقایسه کرد.
مصداق های تخریب گری
شاید بیش از همه، عبارت «منزل مبله» مصداق وندالیسم در شیراز باشد. به قدری این عبارت روی دیوارها، جدول بولوارها، حتی عمارت دروازه قرآن و هر جا که تصور کنید نوشته شده که شهرداری برای پاک کردن آنها، یا رنگ کردن آنها هزینه قابل توجهی متقبل شده است. در شهرهای دیگر، رسم این است که برخی افراد در نزدیکی زیارتگاه ها یا جاذبههای گردشگری می ایستند و کسی چنانچه بخواهد به جای رفتن به هتل و مهمانسرا، خانه کرایه کند، او را به سمت خانه مدنظرشان راهنمایی می کنند. در شیراز اما وضع به این گونه است که افراد منتظر می مانند تا مسافران به شماره ای که روی در و دیوار نوشته شده زنگ بزنند و نشانی بگیرند. رفتاری که هزینه بالایی روی دست شهروندانی می گذارد که با پرداخت عوارض، مالیات و... در شیراز زندگی میکنند. البته این طور نیست که نوشتن عبارت «منزل مبله» روی در و دیوارها تنها مصداق «وندالیسم» یا «تخریب گری» در شیراز باشد. آن طور که سعید معصومی، رئیس سازمان منظر و فضای سبز شهری شیراز به گزارشگر «خبرجنوب» میگوید این تخریب گری ها، میلیاردها تومان خسارت به بار آورده است. البته برآورد دقیقی از اینکه چه هزینه ای بابت چنین وضعی به بار آمده وجود ندارد اما آن طور که به نظر می رسد، این رقم کم نیست.
پیاده روی در خیابان های شهر
پیاده روی در خیابانهای شیراز البته حجم گسترده تخریبگری را بهتر نشان میدهد؛ در مسیر میدان نمازی شیراز تا میدان شهرداری به راه میافتیم و سپس از خیابان نمازی و حضرتی وارد سیبویه شده و تا کوی زهرا مسیر را می پیماییم. در این مسیر، تنها دو دستگاه تلفن عمومی سالم پیدا می کنیم. روی اغلب این باجه تلفن ها با چاقو خش انداخته اند. سیم اتصال گوشی به دستگاه تلفن را قطع کرده اند یا میکروفون آن را که از جنس آهن است به سرقت برده اند. شیشه بسیاری از کابین های سبز رنگ تلفنهای عمومی هم شکسته است. شاید به همین خاطر، مخابرات تصمیم گرفته همه تلفن های عمومی را از معابر جمع آوری کند. روی دیواره بولوارهای زند و سیبویه تا جایی که چشم کار می کند شماره منزل های مبله نوشته شده و شماره و نشانی رستورانهای بیرون بر. برای نمونه در تقاطع انوری و زند به خوبی مشخص است که شهرداری بارها روی این نوشتههای بینظم را رنگ کرده و باز با دست خطی بسیار زشت، بار دیگر شماره تلفن نوشتهاند؛ تخریب دیوار و درهای سرویسهای بهداشت عمومی با نوشتن جملاتی نازیبا که در شان هیچ انسانی نیست که دیگر به کنار. اما این ها هم هیچ کدام به تنهایی مصداق وندالیسم در شیراز نیستند. برای نمونه بارها به قدری درپوش شبکه های فاضلاب در شهر به سرقت رفت که شهرداری چارهای ندیده جز اینکه روی درپوشهای فاضلاب و مخابرات را آسفالت کند. نمونه دیگر، سرقت پیاپی مجسمه ها در شهر و ديگري به سرقت رفتن دیگ تندیس یادمان آش نذری در پارک خلدبرین بود. سارقان به این خیال که دیگ مسی است آن را به سرقت بردند، غافل از اینکه دیگ از جنس فایبرگلاس است و قیمتی ندارد. این شده که شهرداری برای نصب تندیسهای هنری در شهر چاره ای جز استفاده از مواد فایبر گلاس نمی بیند. چیزی که دلخوری هنرمندان تندیس ساز را در پی داشته است تا جایی که علی قصردشتی، تندیس ساز شیرازی به سرویس گزارش «خبرجنوب» می گوید: «با این وضع بسیاری از آثار هنری ما از میان می رود و میراثی از نسل ما به نسل آینده نمیرسد».
خسارت هایی برای تابلوهای راهنمای شهری
اما این طور که به نظر می رسد بیش از همه، مبلمان شهری شیراز قربانی وندالیسم شده اند و کمتر از همه اتوبوسهای شهری. به ویژه اتوبوس هایی که در جنوب شهر شیراز و مناطق کمتر برخوردار تردد می کنند. ناصر شمس، معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری شیراز به گزارشگر «خبرجنوب» میگوید: «ما از این نظر که مردم به خوبی از اتوبوس ها نگهداری می کنند قدردان آنها هستیم؛ به ویژه اتوبوس هایی که در جنوب شهر تردد میکنند جزو سالم ترین اتوبوس های ما هستند. اما به ویژه در تابلوهای شهری دچار مشکل هستیم و در زمان چهار شنبه سوری خسارت قابل توجهی به آنها وارد میشود».
شمس همچنین می گوید که به خاطر به سرقت رفتن درپوش شبکه های فاضلاب و مخابرات، شهرداری روی آنها را آسفالت کرده است.همچنین سعید معصومی، مدیر عامل سازمان منظر و فضای سبز شهرداری شیراز گزارشگر «خبرجنوب» می گوید که وندالیسم در شیراز چیزی است که همه مجموعه شهری را با خود درگیر کرده است. او ادامه می دهد: «حتی نصب برچسب روی در و دیوارهای شهر خسارت به بار می آورد. البته وندالیسم پدیدهای است که در همه جوامع دیده می شود ولی در شهری چون شیراز باید راه هایی را بیابیم که نیازها پاسخ داده شود تا از شدت این مشکل کاسته شود».
او ادامه می دهد: «گاهی سرریز مشکلات اجتماعی به صورت تخريب گري ظهور می کنند و در قالب برخوردهای فیزیکی و تخریبی خود را نشان می دهد. این پدیده را به ویژه در شیراز فراوان می بینیم. آنچه در قالب خدمات، منزل های مبله و ... روی دیوارهای شهر نوشته میشود سالانه میلیاردها تومان هزینه به بار می آورد».
این است که به باور معصومی باید راهی برای رفع مشکلات اجتماعی فراهم شود تا بتوان از شدت خسارت هایی که به سمت تخریب ساختارهای شهری سرریز می کند کاسته شود. ضمن اینکه بسیاری از این خسارت ها گاهی به صورت ناخواسته و از سرناآگاهی به شیراز وارد می شود. نمونهاش، تخریب گسترده فضای سبز شهری و همچنین منابع طبیعی در روز 13 به در. ضمن اینکه حجم زباله ای که شیرازی ها روزانه تولید می کنند و بخشی از آن را در فضای سبز و گوشه خیابان ها رها می کنند هم میتواند مصداق دیگری برای تخریب گری باشد. نمونه اش، حاشیه جاده های فارس که پر هستند از زباله هایی که مسافران از شیشه خودروهایشان بدون توجه به خسارتی که روی دست فارس و طبیعت بکر این استان می گذارد به بیرون پرتاب می کند. این است که باید پرسید آیا چنین رفتاری به راستی رفتاری در شان یک شهروند است؟
46
نظر شما