غلامعلي رجايي در این يادداشت، آورده است: روز و روزهایی تلخ چهارشنبه، سه روز پس از ارتحال هاشمی بزرگ، بعد از حضور در حسینیه امام خمینی درحضور رهبری به مجمع رفتم.
فاطمه خانم با بعضی نوه ها آمده بودند تا وسایل شخصی پدرشان را جمع کنند. تمام وسایل عزیزما در عقب یک وانت جمع شد. دو تابلو یک میز کوچک و چند کارتن کتاب.همه وسایلی بود که از شیخ ما از مجمع بیرون برده شد.
البته چندهزار جلدکتاب هنوز در اتاق ملاقات بالا و پایین هست که باید بتدریج بیرون برده شوند. ادب و بزرگ منشی این خانواده را ببینید.گفتند فعلا اینها باشند تا رییس بعدی مجمع اگر بخواهد در روزهای اول در دفترکارش حاضرشود ، اتاق بدون کتاب نباشد. طاقت نیاوردم به این صحنه نگاه کنم .غمزده به اتاقم برگشتم.
در رفسنجان ازعماد نوه هاشمی بزرگ پرسیدم : دفتر روز نوشتها را دیدی؟ حاج آقا خاطرات را تا چه روزی نوشته؟ گفت : تا یک روز قبل_ شنبه _نوشته است. خاطرات یک شنبه هاشمی نوشته نشد.
دیروز هم که به مجمع رفتم تا پس از نماز راهی حرم امام برای مراسم هفتم بشوم فضای مجمع را بی روح دیدم. روح مجمع رفته است و اینجا دیگر جای....
هرچند هر آغازی را پایانی است اما مردان بزرگ تاریخ ملتها بی پایانند و هاشمی از این مردان بزرگ تاریخ کشور ماست. بزرگ زاده شد ،بزرگ زیست و بزرگ رفت. سلام خدا بر او و بر امامی که درجوار ش آرمید.
29212
نظر شما