به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در چهارمین روز از برگزاری جشنواره فجر، فیلم سینمایی «آباجان» در سومین سانس برج میلاد روی پرده رفت و بعد از نمایش، نشست نقد و بررسی آن با اجرای محمود گبرلو و حضور علیمردانی در مقام کارگردان، فیلمنامه‌نویس و تهیه‌کننده، کامیاب امین عشایری طراح صحنه و لباس، محمود خرسند صدابردار و فاطمه معتمد آريا، شبنم مقدمى، سعيد آقاخانى، حميدرضا آذرنگ، محمدرضا غفاری، مليسا ذاكرى، بازيگران فيلم برگزار شد.
در ابتدای این نشست، معتمدآریا با یادی از حادثه پلاسکو، سیل سیستان و سقوط بهمن بر کولبرها، در سخنانی گفت: «در کنار اتفاق‌های ناخوشانیدی که این روزها در گوشه و کنار رخ می‌دهد و خبر آن می‌رسد، جشن سینمایی نیز در حال برگزاری است و خود این اتفاقی اثباتی بر این موضوع است که غم‌ها و شادی‌ها همگی در کنار هم قرار دارند. هرچند که امیدوار هستیم بعد از این شادی‌هایمان بیشتر از غم‌هایمان باشد.»
یکی از موضوعاتی که در این جلسه مطرح شد، گویشی بود که معتمدآریا براساس آن در فیلم صحبت می‌کرد. او در مورد صحبت کردن به زبان ترکی آذری گفت: «من به زبان آذری تسلط داشتم، اما موضوع از این قرار بود که در این فیلم باید گویش آذری را با لهجه زنجانی تمرین می‌کردم. در فيلم شاهد تركيب زبان فارسي و آذری هستيم، اين موضوع به اين دليل است كه افراد در زنجان با تركيب تركي و فارسی حرف می‌زنند.»
از دیگر موضوعاتی که در این جلسه مطرح شد، این بود که معتمدآریا به عنوان یک بازیگر باسابقه چقدر خود را به کارگردان می‌سپارد و او در پاسخ گفت: «بازيگر بايد كارگردانش را بپذيرد و او را خالق مطلق اثر بداند.»
در ادامه، آذرنگ مانند معتمدآریا از حادثه پلاسکو یادی کرد و در مورد حضور پرتعداد بازیگران تئاتری در سینما گفت: «تئاتر در حال حقنه كردن خودش به سينما است. اگرچه در ايران دير اتفاق افتاد، اما هر چه قدر جلوي تئاتر را بگيرند، تئاتر كار خودش را می‌كند.»
علیمردانی هم در مورد انتخاب بازیگران چگونگی شکل‌گیری این پروژه گفت: «اين فيلم را با تمام وجود و در شهر زنجان توليد كرديم. زمان طولانى براي انتخاب لوكيشن‌ها گذاشتيم كه بتوانيم دهه شصت را كم راكورد فيلمبرداري كنيم. كار كردن با اين گروه براي من افتخار بزرگي بود. جنس فيلم‌های من به بازيگر خوب متكى است و سعي‌ام اين است كه بازيگران حرفه‌ای را انتخاب كنم. به نوعي اين فيلم براي من ادای دين است. من در زنجان زندگی كرده‌ام و مدرسه‌ای كه در فيلم منفجر می‌شود، مدرسه بچگی من است كه بسياری از همكلاسی‌هايم در آن اتفاق شهيد شدند.»
او همچنین درباره اینکه موضوع فیلمش در دهه 60 می‌گذرد، اما هیچ رویکرد جناحی ندارد، چنین توضیح داد: «در جریان نوشتن فیلمنامه این کار ذره‌ای قلمم به هیچ سمت و سویی نچرخيد. اين فيلم هيچ‌گونه حذفي نداشت و همه تلاشم ساخت واقعيت‌ها بود.»
در بخش دیگر این نشست، شبنم مقدمی هم در سخنانی تاکید کرد بازی او در این کار با حضورش در فیلم «نفس» ساخته نرگس آبیار کاملا متفاوت بوده است.
طراح صحنه فیلم نیز تاکید کرد برای آنکه دهه 60 را در این کار طراحی کند از خاطرات و فضای کودکی‌اش بهره برده است.
58243
نظر شما