به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، نشست خبری فیلم «سوفی و ديوانه» ساخته مهدی کرم‌پور باحضور کارگردان و تهیه‌کننده، مهدی سجاده‌چی نويسنده، نازنين مفخم تدوينگر، شهرزاد مهدوی مجری طرح، بهزاد عبدی آهنگساز، امير جعفری، الهه حصاری، به آفريد غفاريان و محمدرضا شريفی‌نيا بازيگران، نخستین ساعات بامداد پنجشنبه در سالن سعدی برج میلاد برگزار شد.
در ابتدای نشست، كرمپور با تأکید بر اینکه این فیلم مخاطب خاض خودش را دارد، گفت: «فیلم من در راستای كارهای سينمايی قبلی‌ام است كه تماشاگر خاص خود را دارد. اهل فيلمسازی مد روز نيستم و كار خود را انجام می‌دهم. «سوفی و ديوانه» فيلمي در اندازه خودش است. از آنجا که با فيلم‌های آپارتمانی فرق دارد، پيش توليد آن طولانی بود و بيش از شش ماه طول کشید. يك سال و نيم هم فيلمنامه را با سجاده‌چی كار میكرديم.»
كرمپور در پاسخ به انتقاد یکی از خبرنگاران مبنی بر اینکه اين فيلم همه اطلاعات‌اش در ديالوگ خلاصه شده است، گفت: «سينما هر آن چيزی است كه بر پرده نقش می‌بندد و تعاريف زيادی دارد. هر طور كه دلتان بخواهد فيلم‌های مختلف در سينما را می‌توان پيدا كرد.»
او ادامه داد: «این فیلم در فرم هم يك فيلم نامتعارف است. از ابتدا می‌دانستم فيلم را برای چه مخاطبی می‌سازم. اين فيلم مخاطبان خاصی دارد. ما كه با اين فيلم خوشحال هستيم و به همه كسانی هم كه فیلم را دوست نداشتند، احترام می‌گذاريم.»
کرم پور با اشاره به اینکه كارگردانی اين فيلم از كارهای قبلی‌اش بسیار سخت‌تر بوده است، افزود: «سخت‌ترين كارم از لحاظ كارگردانی همین فیلم است که آن را خیلی دوست دارم. قرار نيست نشان داده شود كه كدام فضای اين فيلم فانتزی یا واقعی است. از نگاه آدمی وارد قضيه می‌شويم كه بايد با او حركت كنیم. بسیار برایمان سخت بود تا برشی این‌چنينی از تهران را بسازيم البته همه تصاوير از قبل استوری‌برد داشتند.»
در بخش دیگری از این نشست، سجاده‌چی درباره فیلمنامه «سوفی و دیوانه» که پس از سال‌ها نوشته است، توضیح داد: «هركس متناسب با طاقت خودش اين فيلم را می‌ببیند. فيلمی که خيلی هم فانتزی نيست و در عین حال اجتماعی هم نیست. فيلم درباره جامعه‌ای است كه تخيل خود را از دست داده است و به زبان ساده نشان می‌دهد چگونه انسان می‌تواند در سخت‌ترين شرايط موقعيت خود را تغییر دهد و بر زندگی خود و ديگران تأثير بگذارد.»
این نویسنده افزود: «عادت كرده‌ايم همیشه در فيلم‌ها تنش باشد و كينه و دشمنی و نفرت ببينیم اما در«سوفی و دیوانه» تلاش شده تا نوع ديگری از سينما را بر اساس همين واقعيت‌ها بسازیم.»
كرمپور در پاسخ به اینکه تا چه حد به فروش «سوفی و دیوانه» در گيشه اميدوار است، بیان کرد: «زياد نگران فروش آن نباشيد. ما به اكران آن هم اميدواريم. مطمئنا من به عنوان تهيه‌كننده نمی‌خواهم خودم را بدبخت كنم. خوشبختانه فيلم در بخش خصوصي تهيه شده است و بيگ پروداكشن نيست. كاری است در حد خود، و يك ريال هم برای ساخت آن از هيچ سازمانی پول نگرفتيم.»
او ادامه داد: «با سالن‌های پر تنش پس از نمايش فيلم‌های جشنواره‌ای آشنا هستم. همیشه منتقدان سال‌ها بعد متوجه خوب بودن فیلم‌هایم می‌شوند. «چه کسی امیر را کشت؟» هم در زمان اکران زیاد مورد توجه واقع نشد اما چند سال بعد جز بهترين فيلم‌های منتخب منتقدان شد به طوری که امروز خيلی از ديالوگ‌های آن را حفظ هستند.»
امیر جعفري نیز طی صحبت‌هایی کوتاه درباره این فیلم بیان کرد: «معتقدم صبوری‌مان را برای ديدن فيلم از دست داده‌ايم و زود هرفیلمی را قضاوت میكنيم. یکی از فیلم‌هایی که من قبلا در آن بازی کردم به نام «نفوذی»، زمان خود در جشنواره فجر ديده نشد اما بعدا از آن استقبال شد. اين فيلم را هم اگر سر فرصت و با صبر ببينيد، متوجه می‌شويد، فیلم خوبی است.»
کرم‌پور هم در ادامه حرف‌های جعفری گفت: «تخيل در سينما لازم است و اين رئاليته بيش از حد در دنیای واقعی بی‌رحم است. تا كی قرار است اسير رئاليته در دنیا و حتی سینما باشيم؟ سعی كرديم لحن شوخ و شنگ و شيرينی در «سوفی و دیوانه» داشته باشيم. فيلم درباره تخيل است و طبيعی است كه واكنش‌های اين‌چنينی از مخاطب داشته باشد. حتی ما انتظار داشتیم افراد بيشتری سالن را ترك كنند. آقای شريفی‌نيا هم حتی گفت بازهم خوب تماشاگران تحمل كردند و نشستند تا آخر فیلم را دیدند.»
57243
نظر شما