به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، احمد عزیزی، شاعر معاصر، عصر دیروز پس از یک دوره تحمل بیماری طولانی درگذشت.
این شاعر در سال 86 به علت کاهش سطح هوشیاری ناشی از تشنج، بیماری قلبی و کلیوی در بخش آی سی یو بیمارستان امام رضا (ع) کرمانشاه بستری شد.
عزیزی متولد چهارم دی 1337 در سرپل ذهاب کرمانشاه بود. او در کودکی با عشایر سیاه چادرنشین حشر و نشر فراوان داشت و قبل از رفتن به دبستان، خواندن و نوشتن را بدون داشتن معلم و تنها از روی کنجکاوی و تأمل و دقت از نوشته‌های روی تابلوها و اسامی خیابان‌ها و... به خوبی فرا گرفت.
او قبل از پیروزی انقلاب به دعوت شمس آل احمد به تهران آمد و دیدارهایی با چهره های سیاسی و ادبی داشت. عزیزی با آغاز جنگ به همراه خانواده به تهران نقل مکان کرد و به همکاری با روزنامه «جمهوری اسلامی» پرداخت.
از این شاعر آثار شعر و نثر ادبی متعددی به یادگار مانده است. سبک شاعری او منحصر به فرد بود و به صورت مثنوی در «کفشهای مکاشفه» جلوه گر شد. این سبک که عزیزی آن را رواج داد، تاثیر بسیار زیادی در شعر معاصر گذاشت. اشعار عزیزی با عرفان اسلامی آمیختگی دارد و تمجید از اهل بیت در بیشتر آثارش موج می‌زند.
«کفش های مکاشفه»، «شرجی آواز»، «خوابنامه و باغ تناسخ»، «ترجمه زخم»، «باران پروانه»، «رودخانه رؤیا»، «ناودان الماس»، «ترانه های ایلیایی»، «ملکوت تکلم»، «سیل گل سرخ»، «روستای فطرت» از آثار این شاعر هستند.
پنج تن از شاعران معاصر کشورمان، از مهم‌ترین و بارزترین ویژگی های زنده یاد عزیزی در حوزه شعر و ادبیات و درباره تاثیرگذاری او بر ادبیات معاصر و شعر انقلاب می گویند.
شاعری با خلاقیت، بیان و سبکی منحصر به فرد
علیرضا قزوه شاعر انقلابی و فعال در حوزه دفاع مقدس، درباره احمد عزیزی و آثار او می گوید: « «احمد عزیزی به واقع روح بزرگی داشت و یکی از شاعران خوب ما از نظر فرم، وزن و سبک به شمار می‌رفت.»
مصطفی محدثی خراسانی شاعر هم درباره وجه متمایز کننده شاعری عزیزی بیان می کند: «احمد عزیزی متفاوت‌ترین و منحصر به فردترین شاعری بود که ذهن و زبان خاص خودش را داشت.»
او همچنین اضافه می‌کند: «عزیزی شاعری با دانش عمیق و ژرف بود و اطلاعات بسیار زیادی در حوزه فلسفه و ادبیات داشت. شعرهای او ضمن داشتن نوآوری و طروات، پشتوانه‌‌ای غنی از مطالعات ملی، مذهبی و عرفانی داشت. همچنین شعر او از میراث ملی، مذهبی و عرفانی بهره‌مند بود.»
افشین علا هم در مورد سبک شاعری که احمد عزیزی دنبال می‌کرد، توضیح می دهد: «احمد عزیزی از شاعران صاحب سبک بود که شعرهایش برای نسل جوان خیلی الهام بخش بود، البته برخی هم از سبک ایشان چه در نثر چه در شعر کلاسیک تقلید می‌کردند. یکی از مشهورترین ابیات ایشان که در ذهن من مانده «خدا شاخه توت را آفرید/ بشر بمب و باروت را آفرید» است که در سبک کلاسیک بود اما بیانی تازه داشت که مختص سبک شعری ایشان بود.»
فاطمه راکعی هم درباره ویژگی های شعرهای عزیزی می‌گوید: «ایشان شاعری خلاق بود و زبان شعرش از فرمی خاص و خیال انگیز بهره‌مند بود. شطحیات او نیز خاص خودش بود و هیچگونه تقلیدی از سبک معاصر نداشت. شوریدگی و سبک و سیاق شعری و تخیلات او در آثارش همه خاص خود ایشان بود و سروده‌هایش فرمی خاص و جالب داشتند.»
علی‌محمد مودب شاعر و نویسنده معاصر همراه کردن عدالت خواهی با زیبایی شناسی را مهم ترین ویژگی آثار عزیزی می‌داند، او درهمین باره بیان می‌کند: «اهمیت ایشان در این بود که شعر عدالت‌خواه را با زیبایی گره می‌زد، یا به تعبیر بهتر تجربه عدالت‌خواهی و زیبایی شناسانه را باهم پیش می‌برد.»
آغازگر موج نو در شعر و ادبیات انقلاب
احمد عزیزی با اشعار و آثاری که در حوزه انقلاب اسلامی خلق کرده است، از نظر بسیاری از کارشناسان و اهالی فرهنگ و ادب موجی نو و خلاقانه را در این حوزه ایجاد کرده است و به نوعی شاخص و مرجعی برای نویسندگان و شاعران جوان آینده به شمار می‌رود.
مصطفی محدثی خراسانی در مورد تاثیری که عزیزی با آثارش بر ادبیات و شعر انقلاب گذاشته، اینگونه می‌گوید: «او موجی نو در شعر انقلاب ایجاد کرد و نسلی متاثر از شعر خود را به یادگار گذاشت و افق های زیادی را پیش روی جوانان قرار داد. یادم می‌آید در آن سال‌ها شعر احمد به گونه‌ای بود که شاعرانی که ذهن کلیشه‌ای، تکراری و به نوعی کهنه داشتند، با خواندن دو یا سه مثنوی از احمد عزیزی ذهن و اندیشه‌های‌شان باز می‌شد و بعد از آن، جلوه‌های طراوت و تازگی را در آثار آن‌ها می‌دیدیم.»
علیرضا قزوه که خود از شاعران انقلابی به شمار می رود و همراه با احمد عزیزی در این حوزه فعال بوده است، درباره رابطه او و ادبیات انقلاب بیان می‌کند: «او به واقع خدمات زیادی به شعر انقلاب کرد و سختی‌های زیادی هم در این عرصه متحمل شد. عزیزی سهم بزرگی در انقلاب ما و ادبیات آن داشت و امیدوارم که بتوانیم از میراث او به خوبی و درست محافظت کنیم و زحماتش را جبران کنیم.»
افشین علا که شاعری فعال در حوزه سیاسی و اجتماعی است، هم در مورد خصوصیات آثار احمد عزیزی توضیح می دهد: «نثر ایشان هم حال و هوای خاصی داشت که می‌توانست با مخاطبان خودش به لحاظ عاطفی به سرعت ارتباط برقرار کند. مرحوم عزیزی گرچه خودش همواره در سبک شعر انقلاب شناخته شده و به طیف خاصی تعلق داشت، اما به شاعران با گرایش‌های مختلف علاقه‌مند بود.»
علی محمد مودب احمد عزیزی را آغازگر راهی متفاوت می‌داند و می‌گوید: «با ظهور انقلاب جریان‌های سنت‌گرای ادبی قوت گرفتند، اما چهره جدیدی چون احمد عزیزی با سبک و شیوه خاص خود در عرصه زیبایی شناسی ادبیات ظهور کرد و از این نظر یکی از بهترین شاعران معاصر کشورمان شد.»
انسانی ساده با تفکر و دنیایی خاص
احمد عزیزی شاعری آرام و بی حاشیه بود، در تمام دوران عمر خود سعی در رشد و ترقی ادبیات داشت، او با اشعار خود راهی نو پیش روی شاعران جوان گذاشت. عزیزی هیچگاه اهل سروصدا نبود و همیشه با درونیات خود و دنیای خود خلوت می کرد.
راکعی درباره خصوصیات تفکرات و اندیشه های او که در آثارش نمایان بوده است، اینگونه می‌گوید: « او شاعری شوریده حال بود، شوریدگی و سبک و سیاق شعری و تخیلات او در آثارش همه خاص خود ایشان بود و سروده‌هایش فرمی خاص و جالب داشتند. البته محتوای آثار او هم که مضامین انقلابی، عاطفانه و عاشقانه داشت، بسیار تاثیرگذار بود.»
مودب هم او را فردی با دنیایی خاص و متفاوت می‌خواند و بیان می‌کند: «او دنیای خاصی داشت و افکارش همانند انسان‌های معمولی نبود. همیشه غرق در ادراک و تجربه خود از دنیای پیرامونش بود و گفت‌وگوهایش هم مربوط به همان فضا بود. در واقع در دنیایی زندگی می‌کرد و از آن جدا نمی‌شد. کار ادبی برای احمد عزیزی با لذت‌گره خورده بود و این به خاطر جدی بودن جنبه شعری تجربه او بود، این مسئله باعث می شد تا زمانی که فضای اجتماعی خیلی جدی است، او بتواند لطافت شعری را حفظ کند.»
طبق اعلام خواهر احمد عزیزی، پیکر این هنرمند پنجشنبه 19 اسفند در کرمانشاه تشییع می‌شود.
57243
نظر شما