به عبارت ديگر، دولت در آن زمان تا توانست کالا وارد کشور کرد که
اين اقدام، آغاز شکست صنعت داخلي ايران بود.
اين روند نزولي کشور، قبل از
انقلاب در دوره رياست‌جمهوري مرحوم هاشمي‌رفسنجاني که به دوره سازندگي
مشهور است، ارتقا يافت و در ادامه در دولت آقاي خاتمي حفظ شد اما
دستاوردهاي به‌دست‌آمده در دولت‌هاي نهم و دهم نابود شد زيرا بار ديگر
اتفاق‌هاي سال‌هاي 51 تا 56 تکرار شد.
درواقع با افزايش درآمدهاي نفتي،
صنايع داخلي مضمحل شد تا جايي که سنگ قبر هم جزء کالاهاي وارداتي به ايران
قرار گرفت. با اين توضيح که کالاهاي ديگري هم که کشور توانايي توليد آنها
را داشت، از محصولات کشاورزي تا پوشاک، وارد ايران شد و اين‌گونه صنعت
داخلي ضربه سنگيني خورد.
اين آسيب جدي به اندازه‌اي بود که آثار آن باوجود
تلاش‌هاي زياد دولت حسن روحاني همچنان باقي هستند و واحدهاي توليدي
متوقف‌شده از سال‌هاي 84 تا 92 هنوز راه‌اندازي نشده‌اند.
302
روزنامه وقایع اتفاقیه به نقل از اکبر ترکان نوشت: برنامه‌های توسعه در سال‌های قبل از پیروزی انقلاب اسلامی نشان می‌دهد دربازه سال‌های 41 تا 51 که برنامه‌های سوم و چهارم اجرا شده، ایران بیشترین توسعه صنعتی را شاهد بوده است اما درحالی قیمت نفت در مدت یک دهه از 6,2 دلار به 11 دلار افزایش یافت که همزمان کشور به سمت واردات بی‌رویه روی آوردنتیجه این شد که تمامی دستاوردهای صنعتی زمان‌بر آن به باد برود.
کد خبر 650831
نظر شما