عزیزالله حمیدنژاد در این باره به خبرآنلاین، گفت: «مهم ترین علت ضعف و تنزل تولیدات شبکه‌های داخلی بحث گستردگی ممیزی است بحث ممیزی وقتی در سینما با مخاطب خاص این طور شدید و جدی دنبال می‌شود، مسلم است که در مقوله‌ای مانند تلویزیون با مخاطب عام و فراگیر خود امری قطعی باشد.»
وی در عین حال توضیح داد: «اینکه به کل از ممیزی‌ها نیز صرفنظر شود به اعتقاد من به صلاح نیست، خیر و صواب در میانه روی و تعدیل است. به نظرم با حذف برخی ممیزی‌های بی جا و غیر منطقی می‌توان روی ورودی سوژه‌های بکر و غیر تکراری فتح باب کرد؛ آسیبی که هم اکنون تلویزیون دچار آن است.»
این کارگردان تصریح کرد: «به جهت محدود شدن دامنه فعالیت و آزادی عمل تولید کنندگان، ما همواره با برنامه‌هایی با ساختار و محتوای تکراری مواجهیم که قادر به اقناع روح جستجوگر نیست. اگر به جامعه‌ای پویا و ذهن متعالی می اندیشیم اینها همگی در گروی پویایی ذهن مخاطب به عنوان تشکیل دهنده پیکر اجتماع است و تا این کالای فرهنگی که به خورد او می‌رود پویایی نداشته باشد، لزوما ذهن جامعه را به رخوت و سستی متمایل می‌سازد.»
حمیدنژاد به مشکل اقتصادی این مقوله نیز اشاره کرد و گفت: «بعد دیگر ضعف برنامه‌های تلویزیونی مخصوصا در بحث محتوا، به مسائل اقتصادی بر می‌گردد به دلیل سست بودن پایه‌های اقتصادی برنامه سازی در ایران، تهیه کننده به عنوان متولی جریان اقتصادی یک پروژه سعی در کوتاه تر کردن مدت زمان پروژه تولیدی دارد و با حذف بسیاری از فضاها و وقت هایی که شاید براساس تفکر گروه تولیدی و کارگردانی، کار به نتایج خوبی برسد، ناخواسته به اصل اثر خدشه وارد می کند.»
وی تاکید کرد: «حمایت همه جانبه متولیان و مدیران شبکه از پروژه‌هایی که ملزم به تولید آن شده‌اند، وسواس و دقت بیشتر گروه سازنده را باعث می‌شود و این خود بر کیفی تر شدن اثر تولیدی، تاثیر فزاینده‌ای می‌گذارد. شاید بپرسید بودجه مضاعف در امر تولید فلان برنامه تلویزیون از کجا باید تامین شود و من در جواب می‌گویم با حذف یک یا دو برنامه خرید فلان سریال خارجی سخیف و بودجه‌ای که برای دوبله و حذف بخش‌هایی از آن که مغایر با فرهنگ ایرانی است می‌شود، می‌توان بودجه لازم برای کار بیشتر بر روی پروژه تولیدی کاملا ایرانی را تامین کرد.»
حمیدنژاد همچنین از مسئولان و مدیران رسانه ملی درخواست کرد به سمت استانداردسازی پیش بروند. او گفت: «به دست آوردن استانداردهای تولیدی کار چندان مشکلی نیست، با چند سفر و نشست تخصصی و کارگاهی و مطلع شدن از آرا و نظرات برنامه سازان ممتاز خارجی می‌توان خود را به سطح بالایی از استاندارد در برنامه سازی رساند که این خود مترادف است با تزریق روح جدید و پویا بر بدنه رسانه ملی به عنوان تاثیرگذار ترین رسانه فرهنگ ساز در کشور و دوری و اجتناب از برخی جریان‌ها و توسل به برخی سیاستگذاری های تاریخ گذشته.»
نظر شما