یوزپلنگ آسیا شویم

ما برای تحقق آرزوهای خود نیاز به نمادسازی داریم. ما باید نشانه‌ای داشته باشیم که تصویر و نشانه‌ مشترکی از آرزوی ما باشد، به ما انرژی بدهد و ما را در نسبت با دیگران تعریف کند.

کشورهای هنگ‌کنک، سنگاپور، کره جنوبی و تایوان را «ببرهای آسیا» نامیده‌اند. این‌ها کشورهایی بودند که از دهه 1960 میلادی شروع کردند و با سرعتی خیره‌کننده تا دهه 1990 به سطح بالایی از توسعه اقتصادی رسیدند. چین را اژدهای آسیا خوانده‌اند. هندی‌ها هم امروز «فیل آسیا» نام گرفته‌اند و دو غول اقتصاد جهانی شده‌اند.

ما هم می‌توانیم «یوزپلنگ آسیا» باشیم. آخرین بازمانده‌های یوزپلنگ آسیایی در مرزهای ایران ما زندگی می‌کنند. یوزپلنگ گربه‌ متوسط خانواده گربه‌سانان است، نه به بزرگی شیر و ببر و نه به اندازه گربه‌های خانگی؛ درست اندازه اقتصاد ما که نه غول اقتصادی دنیا هستیم و نه اقتصادی کوچک و بی‌اثر. یوزپلنگ آسیای، ساکن کویر مرکزی ایران و این سرزمین نیمه‌خشک است. یوزپلنگ یادآور نقشه گربه‌مانند ما روی این جهان خاکی است. یوزپلنگ آسیایی نمادی برای آغاز هویت آسیایی ماست، و جدا شدن از هویت خاورمیانه‌ای و شمال آفریقایی که دائماً ما را به آن چسبانده‌اند.

یوزپلنگ نماد سرعت است، همان سرعتی که ما برای جبران عقب‌ماندگی‌های اقتصادی، تکنولوژیک و سیاسی خود به آن نیاز داریم. همان سرعتی که برای رسیدن به فیل، اژدها و ببرهای آسیا به آن نیازمندیم، تا در جهان آسیایی آینده سهیم باشیم.
یوزپلنگ گونه در خطری است زیرا زیستگاه‌های این مخلوق زیبای خداوند را ما تخریب کرده‌ایم و این درست نمادی از وضعیتی است که بر سر محیط‌زیست ایران آورده‌ایم و امروز تخریب محیط‌زیست زندگی خود ما را تهدید می‌کند.

یوزپلنگ آسیایی می‌تواند نماد خوبی برای آرزوها، بیم‌ها و امیدهای ما باشد. یوزپلنگی که چند سالی است بر لباس تیم ملی فوتبال ما نقش بسته است، می‌تواند نماد حرکت ملی ما باشد. بقیه نمادهای خود را نیز حفظ کنیم، اما می‌توانیم ذیل این نماد برای رسیدن به آینده‌ای که آرزویش را داریم، تلاش کنیم. آینده‌ای سرشار از شادابی، پیشرفت فنی، اقتصادی نوآور، محیط‌زیستی سالم و پایدار، و پویایی و جسارت تنها گربه روی نقشه کره زمین.
بیایید تصمیم بگیریم «یوزپلنگ آسیا» شویم.