به گزارش روزنامه ايزوستيا، برژینسکی از کمونیسم تنفر داشت و نابودی شوروی را هدف اصلی زندگی خود تلقی می‌کرد. ولی "جنگ شخصی" برژینسکی پس از فروپاشی شوروی به پایان نرسید.
روسيه جانشین شوروی و "دشمنان ملی" در داخل آمریکا جانشین "اردوی سوسیالیستی" شدند. برژینسکی در دوران ریاست جمهوری کارتر به اوج رشد اداری خود رسید. وی شخصی فوق العاده تندرو با موضع آشتی ناپذیر بود. برژینسکی از جنگ ویتنام حمایت می‌کرد و از اعزام واحد ویژه نظامیان آمریکایی به تهران برای رهایی گروگانها حمایت کرد. بهبود روابط آمریکا با چین در سال 1978 و نابودی بالفعل اردوی سوسیالیستی در شرق اروپا از دستآوردهای او بود.
ولیکن نسل جوان سیاستمداران آمریکایی در اوایل سال‌های 2000 بسرعت وی را به حاشیه جاده راند. او به عنوان فسیل بازمانده از عصر باستانی تلقی می‌شد. کسی به نظر وی در مورد موجه نبودن حمله به عراق گوش نداد. او سپس از همه رؤسای جمهور انتقاد کرده و درخواست می‌کرد از ارتکاب اشتباهاتی که باعث سقوط اعتبار و عظمت ایالات متحده مي‌شود منصرف شوند.
به او فقط مؤدبانه گوش می‌دادند و بس. وی در سال 2014 از واشنگتن درخواست کرد از فکر عضویت اوکراین در ناتو منصرف شود. برژینسکی زندگی خود را وقف مبارزه با شوروی و سپس روسيه کرد. امروز بازی شطرنج بدون برژینسکی ادامه خواهد یافت.
49261
نظر شما