همانطور که از اسمش پیداست هدفش تسخیر کامل منطقه جغرافیای عراق و شام - که شامل سرزمین‌های سوریه٬ لبنان٬ اردن و بخش‌هایی از ترکیه و مصر و مناطق اطراف دریای مدیترانه می‌شود - بود.
از همان بدو تاسیس این گروه مشخص بود که یک جریان «خودجوش» که از درون جوامع خاورمیانه و در «واکنش» به تحولات منطقه متولد شده باشد٬ نیست. بلکه «داعش» یک «پروژه» عظیم است که به منظور ایجاد تغییرات اساسی در آرایش کشورهای خاورمیانه طراحی شده و مدیریت می‌شود.
رابرت فیسک (Robert Fisk) - تحلیل‌گر مشهور مسائل خاورمیانه - در مقاله‌ای نوشت که «داعش» یک «ابزار» است برای پایان بخشیدن به توافق «سایکس پیکو» (Sykes-Picot) - که بر اساس آن مرزهای کنونی اکثر کشورهای خاورمیانه ترسیم شده‌اند - و آغاز یک خاورمیانه جدید با مولفه‌های دیگر. داعش قرار بود مرزهای خاورمیانه را پاک کند٬ آثار تاریخی و تمدنی‌اش را نابود سازد و هویت ملت‌ها را در آتش خشونت و وحشت و نفرت و جنون و جهل به خاکستر بدل کند. داعش قرار بود از خاورمیانه زمین سوخته و بی‌صاحبی به‌جا بگذارد که بیشتر به یک میدان حفاری نفت شبیه است تا مَهد تاریخ و تمدن و دانش بشریت. داعش قرار بود با استفاده از پیشرفته‌ترین تجهیزات نظامی و آخرین تکنولوژی ارتباطات قرن بیست و یکم و شبکه‌‌سازی‌های گستره در سراسر جهان برای عضو‌گیری از ۲۰۰ کشور و بهره‌گیری از تکنیک‌های عملیات روانی و فضاسازی و هدایت افکار عمومی٬ پرچم سیاه خود را بر این «زمین سوخته» بکوید.
امروز داعش در موصل شکست خورد. می‌گویند تاریخ را فاتحان می‌نویسند. شاید اگر فاتحان موصل سربازان آمریکایی یا فرانسوی یا انگلیسی بودند٬ مورخان تاریخ چنین روزی را «D-day» می‌نامیدند و هر سال روزی را برای «بزرگداشت» این «قهرمانان» تعیین می‌کردند و به یاد آن‌ها در سراسر شهر روبان‌های رنگی بر سینه رهگذران می‌آویختند و تا سالیان سال صدها فیلم با موضوع «نجات بشریت» از چنگ این «هیولای سیاه» بر پرده‌های سینماهای جهان به نمایش می‌گذاشتند.
اما وقتی فاتحان موصل از جنس فاتحان خرمشهرند که ضمیر «من» بر زبان‌شان نمی‌چرخد و حیا و تواضع‌شان اجازه نمی‌دهد که آزادسازی شهری به کسی جز «خدا» نسبت بدهند و امتیازی برای «خود»شان قائل شوند٬ وقتی فاتحان شهر جوان‌های بی‌نام و نشان و بی‌ادعای عراقی و ایرانی و افغانستانی و سوری‌اند که هر از گاهی از بازگشت بی‌صدای تابوت‌شان به زادگاه‌شان تازه متوجه می‌شویم که از میدان جنگ آمده‌اند٬ آنگاه است که خبرنگاران صدای آمریکا (VOA) و «کارشناسان» ایرانی اتاق فکرهای واشنگتن و نیویورک و سخن‌گویان فارسی زبان جبهه النصره و وزارت خارجه عربستان در شبکه‌های اجتماعی٬ شرمی ندارند از اینکه روز و شب تکرار کنند که «سربازان ایرانی تا کنون حتی یک فشنگ هم به سمت داعش شلیک نکرده‌اند».
امروز فاتحان بی‌ادعا شهر موصل را٬ منطقه خاورمیانه را٬ جهان را٬ از چنگ هیولای سیاه نجات دادند. آن‌ها «پروژه» تبدیل خاورمیانه به یک سرزمین سوخته و خالی از تاریخ و تمدن و هویت به دست «دولت اسلامی عراق و شام» را شکست دادند. اما این فاتحان بی‌قلم تاریخ را به کام خودشان نخواهند نوشت. آن‌ها هم‌چنان در سنگر‌هایشان می‌نشینند در انتظار نبردهای بعدی با سایر دشمنان تمدن و زندگی٬ بی‌ادعا٬ بی‌صدا.
نظر شما